Mijn stelling van vandaag is dat Nederland het beste fietsland ter wereld is! (Maar Mokum daar even niet bij gerekend.) En ja, ik weet wat jullie gaan zeggen, namelijk dat in Kopenhagen, Denemarken, veel gedaan wordt aan het fietsvriendelijk zijn van die stad. Maar dat is dus hun hoofdstad en niet het hele land.
Als ik stel dat wij Nederlandse fietsers, wij allemaal die wel eens fietsen, voor de leut, voor het woon/werk verkeer, om te gaan shoppen of voor de sport, behoren tot de meest verwende fietsers ter wereld, doe ik dat niet zo maar, maar dan kan ik dat natuurlijk ook bewijzen. Als eerste bewijs noem ik eens de overvloed van goede en gedetailleerde fietskaarten. Daar bestaan diverse series van. Je hebt de ANWB kaarten, schaal 1:50.000, 2 cm op de kaart is 1 kilometer in het wild, die heel gedetailleerd zijn. Dan hebbie nog de fietsroutekaarten, een uitgave van het "fietsknooppuntnetwerk"*. Da's een organisatie die allemaal fraaie fietsroutes door het hele land heeft uitgestippeld en allemaal bordjes heeft neergepoot die je de weg wijzen. De firma Falk heeft ook iets dergelijks in de aanbieding en ook de Cito stadsplannen zijn fantastisch. Ik ben in België nog nooit een goede fietskaart (of fietspad) tegengekomen, in Duitsland doet de firma Marco Polo zijn best, maar dat is niet helemaal goed genoeg. Van Frankrijk weet ik het niet, maar die hebben wel fraaie Michelin kaarten schaal 1:150.000, dus redelijk gedetailleerd. (Met zo'n kaart op schoot volg ik de meeste etappes van de TdF, overigens.)
Naast al die series kaarten zijn er natuurlijk de bekende witte bordjes met rode letters, die feilloos aangeven waar je heen moet. Verdwalen in ons land, nu ja, met de fiets dan, kan niet, dat is zo goed als onmogelijk. Zelfs al heb je geen enkel gevoel voor richting en je fietst wat voor de poes der viool weg, dan nog kom je altijd thuis, of daar waar je wilt zijn.
Maar de grootste zegen en de grootste verwennerij voor ons fietsers zijn natuurlijk de vaderlandse fietspaden. Behoudens een paar mindere zijn de meeste NL fietspaden van een heel goed gehalte en worden ze, afhankelijk van gemeente of provincie, goed onderhouden. Dus ja, wat dat betreft kan je in ons land als fietser goed aan de bak. De afstanden zijn overzienbaar, Maastricht-Den Helder is hooguit 330 kilometer en een rondje langs de grenzen is niet meer dan 1400 k, een leuk tochtje voor een slaperige en luie zondagmiddag dus.
Vandaag was ik weer eens op de fiets. Ik ben momenteel "in between jobs", zoals dat zo fraai heet en heb dus redelijk wat tijd om te fietsen om handen. (Ik heb diverse sollicitaties lopen, hoor, maar ja, ik ben 64 en plus wat meer tijd en de banen liggen niet echt voor het opscheppen, zeg ik maar eufemistisch.) Maar soit, een van de beste en meest oude vrienden maakte een tochtje vanaf de Noordzee naar Amsterdam op zijn vaartuig. Een "Rig", een boorplatform, nee geen plezier reisje, hij werkt daar, al jaren. Dat bakbeest gaat "tegen de kant" zoals dat heet, voor groot onderhoud en gabber had me een bericht gedaan dat het vaartuig om zoveel en zo laat in de grote sluizen in IJmuiden door geschut zou worden. Ik reed naar Buitenhuizen, een bekende oversteekplaats voor de pont over het kanaal. De route daarheen is leuk en afwisselend en ik zag het platform op het kanaal. Tot zover dat verhaal en het waarom ik dus door de Hoofdstad mijn weg moest terug vechten en dat bedoel ik echt zo.
Kan er een commissie worden gevormd die het Mokumse publiek dwingt om verkeerslessen te nemen? Zowel het autochtone alsmede het autochtone deel van de bevolking? Zowel het gemotoriseerde alsmede het niet gemotoriseerde deel? Verhufteren de verkeersdeelnemers nu in een zo'n snel tempo of begrijp ik het allemaal niet meer? Is het mogelijk om aan die gasten uit te leggen dat het niet verboden is om richting aan te geven als je af wilt slaan? Dat er drie kleuren zijn bij stoplichten en dat die kleuren allemaal een eigen betekenis hebben en dat ze niet allemaal aangeven dat je gewoon mag doorrijden? Dat voertuigen met geluids- en lichtsignalen over het algemeen hulpdiensten (wouten, ambu, brandblussers) zijn op weg naar een ongeval of een calamiteit en dat die gewoon echt voorrang hebben? Dat brugwachters en verkeersregelaars gewoon hun werk doen en niet er zijn om jou, als enige deelnemer, te pesten? Dat fietspaden geen parkeerplekken zijn? Dat rechts nog steeds voorrang heeft? Dat dat ronde bord met een rode rand en de cijfers 50 erin nog steeds betekent dat het de maximale en niet de minimale snelheid is? Dat voetgangers voorrang hebben op zebrapaden?
De anarchie in het Amsterdamse verkeer is overweldigend. Gedurende het laatste stukje door de stad heb ik drie maal een aanrijding tussen auto/fiets/scooter gezien. Ik ben zelf bijna vier keer geschept en ben blij dat ik nog het leven heb. Maar, ik blijf erbij dat, buiten Mokum Alef, het heerlijk fietsen is in ons land. Ik heb vandaag weer heerlijk door polderland gekoerst, heb fraaie beelden van fraai vee in de landouwen gezien, heerlijke doorkijkjes in kleine steden en dorpen. Gelukkig mag ik morgen weer, ik heb even de tijd, weet je. Maar, niet meer door de stad. Lekker, de polders onder en rond Amstelveen in!
(*Vroeger had je ook nog eens uitgepijlde tochten, zoals de Stelling van Amsterdam, maar die zijn vermoedelijk opgegaan in een "fietsknooppuntnetwerk"?)
