Spektakel

Mensen, mensen, wielerliefhebbers, wat maken we allemaal mee, in dit prille seizoen? Wat wordt aan ons, "the happy and the few", allemaal voorgetoverd? Wat een fantastische koersen hebben we tot nu toe allemaal gezien? Man, man, man, ik heb te weinig papier onder mijn bereik om het allemaal op te schrijven, maar jonge, jonge, jonge, watr heb ik genoten tot nu toe.
Tot nu toe was de halve klassieker Dwars door Vlaanderen, met een onstuimig koersverloop en even onstuimig weer. Met wel een grootse winnaar: Yves Lampaert, die uit de meest succesvolle ploeg van dit, nog prille koers jaar komt, De Quick-step/Lidl formatie. Mar wat heeft die ploeg allemaal al niet gewonnen en wat gaat de toekomst brengen?
Genoten, ja, vanaf het prille begin. Ik heb genoten van Milaan-San Remo, waar "de Haai", Nibali. zo een verschrikkelijke zinderende afdaling van de Poggio begon dat niemand, maar echt niemand meer in zijn wile kon blijven en hij een magistrale koers afronde.
Het voorjaar ging natuurlijk gepaard, voor Milaann-San Remo, met onder andere Parijs-Nice, waar Dylan Groenewegen een fantastische sprint won, en Thomas de Gendt het bergklassement won. het ging ook gepaard met Tireno-Adriatico,waar Kwiatkowski de beste was,met Catalonië, waar de oude, want 38 jarige Valverde, heerste.
Maar natuurlijk is, voor ons, poldermannen van tegen de wind in fietsen, de zege van Niki Terpstra wel de meest aansprekende. Op dertig kilometer van de meet ging hij, in de "E3 prijs" helemaal solo en hield aan de meet net aan wat seconden over. Terpstra had, in helse weersomstandigheden, eerder in het jaar ook al de Grote Prijs Samyn gewonnen. Hij heeeft geen heel groot palmares, maar ja, als je twee maal "Dwars door Vlaanderen" wint en ook nog eeens Parijs-Roubaix, dan ben je wel eeen mannetje hoor!

Tja, en dan Gent-Wevelgem. Een heel fraaie wedstrijd, in mijn ogen een echte klassieker, want: 'een wedstrijd van stad tot stad, volgens het woordenboek. Hoewel ik, in het begin van het seizoen wat laatdunkend deed over Peter Sagan, won hij deze koers voor de derde keer. Het is hem gegund, natuurlijk. Hij is een geweldige coureur. Logisch, je wordt niet drie maal achter elkaar wereldkampioen.
En vandaag was daar natuurlijk "Dwars door Vlaanderen". Deze koers was weer eens voor echte mannen. Nat, koud en wind. Daar houden wij van, fans van de echte sport. Het was weer genieten allemaal, koers, koers en koers, hard en spannend. Uiteindelijk won Lampaert. Weer een zege aan de kar van Quick step, maar ja, ze zijn de beste ploeg momenteel, zoiets als Ajax zeg maar. 

En ja, het gaat al een beetje trillen op de wervelkolom voor zondag. De Dag, D-Day. De Ronde, de alles overheersende koers van het jaar. Vlaanderens mooiste. Samen met Parijs-Roubaix de top klassiekers. En ja, L-B-L doet ook mee en de Amstel-Gold natuurlijk, maar zondag morgen zit ik al om negen uur in de ochtend naar de Belse tv te kijken. Ik wil alles zien, alles horen. 

(Vandaag maakte de lieveling van de Belgen, Wout van Aert, een terechte WK van de cross, een enorme stomme stuurfout. Hij reed een zogenaamde 'seingever' recht voor zijn donder. Een seingever is een vrijwilliger die op gevaarlijke plekken met een vlag staat te zwaaien om coureurs op gevaar te wijzen. Van Aert dacht even binnendoor te kunnen, maar reed de man vol op zijn lijf. Fout van de coureur, natuurlijk, maar Van Aert legde de schuld bij de seingever! Dat vind ik dus naar en laf. De man is een vrijwilliger en heeft niet dezelfde reflexen als een renner. Dus, Wout, je zakt heel erg in mijn achting!)

Ode aan de fietsers

Hieronder een fraai verhaal dat door onze jongste dochter werd opgesteld n.a.v. mijn koude wielertochten, die ik de afgelopen dagen in snijdende winb en snijdender weer heb afgelegd:


Hier een ode aan de (amateur) wielrenner door mij:

Een wielrenner is bikkelhard en een enorme doorzetter.

Ofschoon Hiemstra's weersverwachting Eskimo's zal doen bibberen en doen besluiten zich terug te trekken in hun Iglo's, zal deze wielrenner, onverschrokken, zich in zijn aangepaste wielertenue hijsen alvorens hij zijn barre fietstocht aanvangt.
Want, door weer en wind zal dit trainingsdier zijn geplande ritten rijden...

Al stoempend baant de wielrenner zich een weg door de ijzige kou en de meedogenloze strenge wind. Doorkachelen zal dit trainingsdier! Met turbobenen speert hij als een locomotief door het gure, maar prachtige, winterse landschap.
De rit is afzien en nog eens afzien. De koude lucht die je longen binnenkomt bij elke inademing. De wind die je luchttoevoer afsnijdt. Zelfs remmen wordt een opgave wanneer je niet meer zeker bent van het bestaan van je vingers, die naarmate de rit alsmaar stroever en gevoellozer worden.
De man met de hamer nadert wanneer de wielrenner er doorheen lijkt te zitten. Echter de gedachte dat de eindstreep van zijn trainingsrit in zicht komt, geeft de wielrenner vernieuwde strijdlust en met veel Grinta herpakt hij zich en racete hij zich als een klasbak naar de meet.
Als een Döppelganger van een Yeti, met een baard vol met ijspegels, stapt hij van zijn racefiets. Daar staat hij; koud tot op het bot, trillend op spaghettibenen, verlangend naar een warme douche... maar desondanks VOLDAAN! Weer een overwinning rijker en een mooie aanvulling op zijn Palmares!

Nou, is dit mooi of is dit mooi? Hoe goed heeft mijn dochter dit verwoord?
ZIJ had de stadsdichter(es) moeten worden!
Dank voor deze fraaie zinnen!