Le Fin de Tour

En, heb ik een heerlijke TDF gezien? Ja, dat heb ik. Om te beginnen: ik heb Engeland, België en Frankrijk op hun mooist gezien en leren kennen. Ik heb razend enthousiaste mensen langs de kanten van de wegen gezien die, af en toe, in dat enthousiasme, gevaarlijke dingen deden. (Dat is echt de pleu... met die dingen waar je 'selfies' mee kunt maken.) 
Het was eigenlijk weer eens drie weken lang "ontdek je plekje", (kennen jullie dat oude NCRV programma nog?) maar dan van de voorgenoemde landen. Er waren fraaie opnames van natuurgebieden, van mooie grote adelaars, nou ja van die grote sijssies, in de Pyreneeën en, zoals men vroeger al eens vertelde over die bergketen, met beren langs de weg. Die heb ik ook gezien. Dit was dan wel een opgezet exemplaar, maar toch! 
Er is een columnist van "De Volkskrant" die grappend beweerd dat de TDF eigenlijk een door de Franse staat betaalde en super lange Tv spot is voor de Franse VVV, waar ze dan tweehonderd mannen op fietsen in stoppen om het decor rollend te houden. Ik geloof het direct. (Niet van de mannen dan, maar van de decors). Zulke mooie beelden zie ik namelijk elk jaar! En, elk jaar worden weer andere delen van het fraaie land aangedaan. En, geen enkel jaar verveelt het. Vorig jaar was het in Corsica. Het aantal toeristen naar dat fantastisch fraaie eiland, is na de Tourstart hier, enorm toegenomen. In Corsica stond overigens de geboortewieg van een van de meest verfoeilijkste mensen uit onze geschiedenis, na Adolf Hitler, Saddam, Abbas en nog meer van dat soort achterlijken, stond hier. Napoleon Bonaparte, ja, die bedoel ik. Hoewel een groot veldheer en een hervormer van recht en wet, (hij maakte bepaalde wetten die we nu nog respecteren en nog steeds geldig zijn, en voerde de burgerlijke stand en het kadaster in) bleef het een naar ventje. 
Froome viel uit, net als Contador. Sir Bradley Wiggins (die daardoor zo gefrustreerd raakte dat hij het wegfietsen goodbye heeft gezegd), deed niet mee. Dat zou dan wel een vertekende Tour worden, zeiden de kenners. Maar nee, dat werd het dus niet! Het werd een show van een man die van dag een tot dag laatst imponeerde, Nibali. Hij won zijn etappes, hij reed sterk in de aanval, ging als een ware Flandrien mee over de kasseien en was aimabel en altijd bereid om zijn concurrenten en zijn ploegmakkers een veer in der lui je-weet-wel te steken. Hadden Froome en Contador hem kunnen verslaan? Nu ja, alles kan, natuurlijk, maar een "Haai" in deze vorm valt niet te verslaan. 
Gisteren was eigenlijk een etappe zonder spanning, als het om de eerste plek gaat. Voor de plaatsen 2 tot en met 11, werd nog wel gestreden. L' Equipe, een Franse sportkrant, die alleen maar sport heeft op haar pagina's en tijdens de TDF acht van de zestien pagina's allen maar over de TDF praat, kopte voor de tijdrit: Suspense Final, ofwel: Totale Spanning. 
Tony Martin won, nee geen grapje: 180 man rijden een tijdrit en een Duitser wint. Maar Tom Dumoulin, ook van onze Nederlandse ploeg Giant-Shimano werd heel mooi tweede!Maar: zijn tijd komt!

De dingen die me het meest opvielen in deze Tour? Nee, ik ga geen opsomming van etappes schrijven, natuurlijk. Maar wat opviel was dat die nare Cavendish er door een eigen stomme fout al gauw uit lag. Dat Nibali al van het begin heel sterk reed. Dat Boom fantastische benen had, gedurende de Tour. Dat Giant met Kittel een topteam is en dat die man niet te verslaan is.  Dat het Franse wielrennen weer terug is, dat het Belgische fietsen (in de TDF) verdwenen is. Dat er nieuwe helden zijn opgestaan, zoals Kwiatkofski, Majka en Konig. Dat Nibali het peloton stil kan leggen, net als Hinault dat ooit in zijn tidj kon, toen de nummer twee, in het klassement, Peraud, lek was gereden. 

Dat Mollema een "klootzakken" streek heeft uitgehaald door de tijdrit op een nieuwe fiets te rijden! Dat was dus wel opvallend! Hij deed en domme en een maffe uitspraak op Tv en in de pers.

"Alle uitspraken van alle Kretenzers zijn altijd gelogen", zo gaat de paradox van Epimenides. Dat was een filosoof die ongeveer 2700 jaar geleden leefde en een voorganger was van mijn geliefde Paco Saul, die ook een denker is. Hij, niet Paco, maar Epi, geen Epo, maar ik begin te wauwelen nu. Tijd voor een Bafje, even. (Denk even over die zin na, der zitten een heleboel lagen in, merk ik nu, na mijn eerste slok van mijn eerste biertje. En denk dan ook even na of het wel het eerste slokje..., begrijp je? Maar, ik spreek de waarheid nu, hoor, of?!)
Goed, die Epi had net zo goed over het fietsen kunnen hebben gepraat. Misschien heeft hij het wielrennen wel ooit aan zien komen, met al zijn listen, leugens, lagen en bedrog. 
Bauke Mollema moest de tijdrit van zijn leven rijden gisteren om zijn fraaie zevende plaats te behouden. Hoger komen zou moeilijk gaan, hij is geen Dumoulin of zo. Maar vasthouden, dat zou kunnen. Hij faalde, hij faalde grootscheeps. Maar: hij had een nieuwe tijdrit fiets, vertelde hij en hij had er nog nooit op gereden, mompelde hij dan maar verontschuldigend!
Toen ik die uitspraak hoorde, was ik stomverbaasd. Mollema is een prof. Elke beroeps wielrenner krijgt al zijn fietsen aan het begin van het seizoen, voor de niet volgers: in februari! Die zijn op maat gemaakt en helemaal aangepast. De coureurs moeten ze nog wel uittesten en aangeven wat goed/slecht is. Dan doen den mekaniekers hun werk en stellen de fiets tot op de millimeter nauwkeurig af. Ik heb dit jaar een nieuwe fiets gekocht (zie: Fiets van de zaak in eerdere Blogs.) Nu rijd ik op alles wat fiets is, maar ik moest wel zelf sleutelen aan afstelling van zadel, stuur, pedalen en noem maar op. Dat duurt een week of wat, voor ik "goed zit". Maar, ik ben maar een mannetje op een fiets. Ik verdedig geen zesde plek in de TDF! 
Maar nu komt Mollema met het verhaal dat de fietsenboer van zijn ploeg, Bianchi, hem "dwong?" om op die fiets te rijden?! No way, nooit gaat een sponsor dat zeggen en zeker geen fabrikant van fietsen. Die wil zijn producten verkopen aan de wereld. 
Dus ja, toen begreep ik mijn favoriete filosoof, Paco Saul, ook wel weer, die zij dat liegen geen bedrog was, maar een verdediging tegen nare dingen, die je kunnen overkomen. Waarin hij weer eens groot gelijk in had!

Maar toch gaat het leven door!

 

(Jose de Cauwer, nog bij TI-Raleigh)

Er zij eens iemand dat de Tour op niemand wacht. Wie? Marts Smeets hoort zichzelf graag de uitvinder van die woorden zijn, maar daar geloof ik niets van. Ik geloof, na zijn dikke, dikke vriendschap met Lance Armstrong, (kennen jullie die nog), helemaal niet veel meer van Smeets. Nee, nee, ik ga niet bashen, absoluut niet. Het is best mogelijk dat hij de uitvinder was van die woorden, hoor. De man heeft in de jaren toen wij nog van niets wisten, de jaren voordat we echte wielerjournalisten konden ontvangen op de Tv, zijn uiterste best gedaan. Aanvankelijk met Jean Nelissen, wat een fantastische verteller was die man, later met Breukink en Ducrot. Aangename en kabbelende TDF's, ik geef het toe, maar je miste iets. En wat dat precies was, daar kwam ik pas achter toen ik de Belg ontdekte. Dat was ergens aan het eind van de jaren negentig, begin jaren 00 of zo. Er was een enorm verschil, meteen. Het plezier en het vakmanschap, de neutrale en de "inside" informatie die ik, en met mij velen, toen kregen aangeleverd, waren een verademing na het wat IWAB commentaar van Smeets. (IWAB: Ik Weet Alles Beter, een oude marinekreet.) 
De, nu al jarenlange, commentator van dienst, Michel Wuyts, weet veel en heel veel. Aanvankelijk waren er eerder twee verslaggevers geweest. Mark Vanlombeek en Mark Uytterhoeven. (waarom spellen die Belgen hun achternamen zo ingewikkeld? Je kunt toch gewoon Merks heten en niet Merckx of zo?) Dit tweetal bracht "luchtig" en "leutig" commentaar, maar soms schoot dat het doel nog wel eens voorbij. Te veel losse info, te veel gebabbel, maar ook enorme emoties bij valpartijen of mislukte ontsnappingen. Maar Wuyts, later met Jose de Cauwer, maakte(n) er een professionele verslaggeving van. Ook met veel toeristische info en zo, maar wel allemaal "to-the-point". Hun verhalen lopen soms vaak tegen elkaar in, maar op een leuke manier. De Cauwer is de man van het vak, (coureur geweest met Henny Kuiper, o.a. bij de Raleigh ploeg), Wuyts is de liefhebber die veel bijzonderheden wil weten over bijvoorbeeld: de bevoorrading, hoe de mannen hun etenszakje moeten aanpakken, hoe de versnellingen worden uitgezocht, hoe men elkaar uit de wind houdt, noem maar op. 
Ducrot en Dijkstra daarentegen hebben kans gezien, en daarom zal ik nooit meer naar hen luisteren, om een hele etappe alleen maar te wauwelen en te lu.... over de 'oortjes'. Het was zelfs zo erg, dat gedoe over die dingen, dat ik, eens schuilend voor een onverwachte maar zomerse hoosbui, door met mij schuilende mensen werd ondervraagd over die dingen!

Ik heb spaarzaam bericht over het fietsen de afgelopen dagen. Da's wel weer logisch, natuurlijk. In een ander Blog, "In de super", schreef ik al eens een quote van Pink Floyd, dat er een "geur van zorg over het land hing", maar zij zeggen en zingen het fraaier en ook nog een in het Engels natuurlijk. Die geur hangt nog steeds boven het land, zoals we al drie dagen kunnen zien op Tv. Vreselijke beelden van militairen (een groep mensen waarop ik nog steeds trots ben omdat ik daar ook ooit bij behoorde) die de vreselijke en sombere taak hadden de honderden kisten met stoffelijke overschotten uit de vliegtuigen te halen en in de gereedstaande wagens te plaatsen. Een taak die hen door niemand wordt benijdt, natuurlijk. Maar ze doen het wel en ze zijn zo, heel indirect, de "achterkleinkinderen", zeg maar van de generatie militairen waar ik dan deel van uit heb gemaakt. Simpelweg omdat wij via via hen onze normen en waarden hebben doorgegeven. Dit klinkt als een heleboel eigen eer op eisen en dat is natuurlijk onzin. Maar (vooral militaire) tradities worden doorgegeven en, zonder veren in onze geheime plekken te willen plaatsen, zijn wij, die oud militairen, van welk onderdeel dan ook, de "hoeders van een traditie" geweest.

Soit. Maar toch gaat het leven door. Ik ga niet meer in over een Quincey of hoe die noga l.. ook mag heten, die bijna dagelijks, heb ik gehoord, aan de stamtafel van DWDD zit aangeschoven. Een naar, opruiend en linkserig programma dat waarschijnlijk de ISIS rellen, zoals ze nu in Den Haag uitbreken, met de daar bijbehorende antisemitische uitlatingen: "onder de aandacht" wil brengen! Naar, naar, slecht!

Maar dan de TDF. Eindelijk, dan! Ik heb genoten van deze TDF. Ik vond haar geweldig. Met een verdiende winnaar! Nibali wint. Dat had hij, met wat meer tegenstand, ook gedaan, zelfs als Froome en Contador mee hadden (kunnen) blijven doen, is mijn mening. Rijdt de "Haai" met deze conditie er maar eens af. Dat zal niet gauw gaan lukken en dat was uiteindelijk ook de houding van de topmannen. Je kunt je wel het snot voor ogen gaan rijden en dan win je een minuut, maar dan sta je nog op acht minuten van die man, is hun, terechte, gedachte. Dus vechten ze voor het behoud van hun top tien/twintig plek. Maar dit is nu dit jaar! Het volgende jaar komt er een groep renners aan, aangevoerd door die kleine Pool in de bollen, die de hele top gaat aanvallen en slopen. 'Is daar een Nederlander bij?', vraag je nu. Nee, ik denk het niet. Hoewel Kruiswijk steeds beter gaat rijden naar het einde van deze Tour.
Morgen een tijdrit. Hopelijk houden de twee mannen van Belkin hun klassering, maar ik vrees het ergste. Zo een lange tijdrit is overigens een heerlijk moment om de dikke kranten te lezen en af en toe even weg te sukkelen, lekker oogjes even dicht, zonder dat je echt iets gemist hebt! 

(Goed nieuws even nog. Zelf hebben E. en ik heel goed nieuws, maar dat blijft voor altijd anoniem. Een gabber van me, Marco, heeft een contact met een uitgever gekregen voor zijn eerste boek. Ik hou jullie op de hoogte!)