Nerveus, nu al

Oh ja, ik weet het, het EK voetbal is nog lang niet afgelopen en de commentaren en de praatshows zullen nog wel even doorgaan, natuurlijk, met allemaal de beste stuurlui aan de wal. Met allemaal herhalingen met allemaal blauwe cirkels rond een speler en allemaal gefronste wenkbrauwen bij hele goede oud- of ex spelers dan wel idem trainers. Gelukkig voor hen die van dat spel houden. Die kunnen zich avonden lang in de wereld van het voetbal wentelen en ik gun het hun, hoor. Hun sport is niet de mijne, overigens, maar dat is niet ter zake doende.

Ik verheug me enorm op het begin van die glorieuze ronde die aanstaande zaterdag begint, de TdF. Met onder andere MvdP en WvA aan de start. Natuurlijk zijn zij niet de grootste favorieten voor de eindzege, nee, dat zijn veel grotere namen, maar het zijn wel de mannen voor hele leuke etappe zeges en fraaie aanvallen, vooral aan het begin van een wel heel pittige Tour. Maar er zijn natuurlijk kapers op de kust. Alaphilippe is daar een van. Ik heb de hele startlijst nog niet, die ligt pas zaterdagmorgen in de bus, ik heb slechts een zaterdag abonnement, maar wel met die fraaie TdF bijlages en de goede commentaren van de 'Volkskrant'. Die Volkskrant is een wat zurig blad, vrij links maar heel goed geschreven. Leuke rubrieken en goede commentaren. Da's eigenlijk wat logisch. Dat linkse niet zozeer, de krant is ergens in de jaren twintig van de vorige eeuw opgericht ale een katholieke spreekbuis voor de katholieke arbeider, maar heeft zich meer en meer ontwikkeld als een roep van linkse(re) mensen tegen bijvoorbeeld 'De Telegraaf'of het 'NRC', zeg maar. Nogmaals, de krant is een kwaliteitskrant, voor zowel linkse als rechtse mensen te lezen en hun sportverslaggeving is geweldig goed.

'It sel dus hevve',, citeer ik natuurlijk helemaal slecht een Friese bobo van de Elfstedentocht, maar ja, het gaat gebeuren. Zaterdag. In Bretagne. Met een pittige rit, waar MvdP en WvA al meteen met stip staan aangeduid voor de overwinning. Ik kocht een dag of wat her, de WR, de Wieler Revue, met het complete overzicht van de ritten, met het parkoers, met de wegen die ze berijden, met de dorpjes waar ze doorkomen en ik zit dus aanstaande zaterdag met de grote Michelin atlas, schaal 1:200.000, 1 cm is twee kilometer in het eggie,  op de knieën, de bijlage van de Volkskrant onder handbereik, een kop thee daarnaast, (. de huisarts heeft me afgeraden koffie te drinken) of een glas fris, suikervrij, of water, uren lang te staren naar een/de etappe, de koers volgend en op de atlas nakijkend.

Later, in de bergetappes, schakel ik dan over naar de Michelin kaarten van die departementen, schaal 1:150.000, toch meer gedetailleerd. Ja en ik, nu ja wij, zullen ook kijken naar de 'Avondetappe', een prettige, wat kabbelende talkshow, vaak met leuke gasten, later op de avond. Maar daarin geen cirkels met mannetjes die naar voor of naar achteren moesten spelen of juist helemaal niet en oeverloos gekwaak van, inderdaad allemaal hele goede oud- of ex spelers dan wel idem trainers. Nee, vaak zijn het gewone mensen, vaak een oud coureur, die duiding geven.

Op die avonden neem ik er dan wel een biertje bij, gelukkig niet afgeraden door mijn, hele aardige en goede, huisarts. Die Griever heet, da's ook grappig.

Ik zal trachtten, om na het EK, af en toe een Blogje te schrijven over deze TdF. Hopelijk Roglic als winnaar, misschien weer Pogacar, misschien een outsider, maar het wordt wel wat, hoor! Twee maal de Mont Ventoux in een rit, dat wordt het wel helemaal.

Ik ga er eens goed voor zitten, al die middagen.

Eindelijk weer eens

 Mens oh mens, wat was het heerlijk weer de afgelopen dagen. Zonnig, warm, droog, bijna windstil en ja, wat waren het dus ook heerlijke fietsdagen. Het begon een week of zo geleden al, met volop zon en heerlijke aangename fietstemperaturen.

Eindelijk fietsen dus, na een heel koud en vooral vochtige voorjaar. De geliefde en ik waren een weekje weg geweest, in april, ergens in een uithoek van de Achterhoek, Het was dan wel de hele week droog, maar er stond een hele nare noordooster wind, die de temperatuur, ondanks de zon, niet hoger kreeg dan twaalf/dertien graden, als die temperaturen al werden behaald. Maar door die snijdende wind leek het veel kouder en ja, ik was blij dat ik na een uurtje fietsen weer binnen zat. Ons platje, voor de deur, werd niet echt bezocht hoor, het weer was te schraal. Door de rare crisis konden we natuurlijk ook geen caféterras pakken, iets wat we, voor dat gedoe, bijna dagelijks deden, op de vakantie. Een bakkie koffie/Ice Thea en de man/vrouw een tosti.

Maar goed, daarna kwam de afgrijselijke april maand, met heel veel regen en hele harde wind. Dus ja, toen kon ik dus geen fiets kilometers opbouwen. En nu, ja, nu, eindelijk: de zon, de warmte en de natuur.

Wat zijn die NL bermen toch mooi! Ik fiets door groene bermen, met veel rood van klaprozen, veel geel van boterbloemen, of zoiets dan, veel mooi groen van riet en grassoorten en mens, wat is dat genieten. Zon op mijn huid, een kleur op mijn gezicht, een bruine kleur op mijn armen en ja, de 'streep', die afgetekende en bijna blanke streep tussen het bedekte bovenbeen en het naakte 'fietsbeen' is er ook al (bijna) helemaal weer.

Morgen gaan we oppassen, daarna ga ik weer fietsen, heerlijk!