Laatste Tour Blog?

 

 

  En ja, dat hoop ik werkelijk. Als dit het laatste blogje is over de huidige TdF, ijs en weder dienende kom ik volgend jaar gewoon terug hoor, dan betekent dat dat Primoz Roglic ook stand heeft gehouden in de tijdrit van zaterdag (de 19e van de 9e) naar La Planche des Belles Filles. 

(Een heerlijke naam en een nog heerlijkere legende, aan die naam verbonden, overigens. Een griezelverhaal uit de dertige jarige oorlog, 1618-1648, waarin boze en nare manskerels een dorpje binnentrokken en dreigden alle meiden/vrouwen van dat dorp geweld aan te doen en erger. De meiden trokken toen met zijn allen naar het hoogste punt in de buurt en wierpen zich in de afgrond, liever dan hun belagers in handen te komen. Boven aan zie je een beeld dat herinnert aan die gebeurtenis.)

 Op die klim is er altijd sensatie en van alles te doen, overigens. Dit wordt overigens slechts de vijfde aankomst daar, maar ja, spannend wordt het allemaal wel. Want ik weet niet meer wanneer er op de (bijna echte) slotdag zo een klein verschil was tussen de nummers een en twee in het algemene klassement. De Tour van Jan Janssen? (Met Herman van Springel die toen nog in het geel reed? De Tour van Greg Lemond, toen Fignon nog in het geel reed? (De befaamde TdF van 8 seconden, Herman Chevrolet schreef er overigens een geweldig boek over.)

Soit, ik was gisteren iets te voorbarig, na de geweldige prestatie van het JVH collectief, nu ja, ik blijf over dat collectief oh'en, het is te groots voor woorden.  Morgen wordt er dus een enorme strijd geleverd, man tegen man, op de flanken van die rotklim. Ik zal morgen die strijd, nagelbijtend en een pak shag oprokend, volgen en dan, rond vier uur, weten we wie de echte winnaar is van deze vreselijk spannende TdF. Spannend voor het eerst in jaren. Omdat Froome c.s. niet meededen. En ja, JVH controleerde de wedstrijd ook, zoals SKY/Ineos dat jaren lang deden, maar van hen kan ik het velen.

Nog 24 uur en dan gaan wij, de fanatieke volgers, voor het gerust op 'beide oren' slapen. De slotrit in Parijs is natuurlijk een lachertje, een show ritje, op de laatste veertig kilometer na, dat wordt een ellenlange spurt. Oh ja, het groen, de groene trui, kan nog van schouders veranderen, maar ik denk dat het rijk van Sagan een beetje over is. Hopelijk niet, een geweldige coureur, maar dit jaar, in deze TdF bijna onzichtbaar.

Go for it Primoz en Tom!

Spanning en sensatie

Terwijl de geliefde echtgenote en ik op een terrasje zaten in het hele leuke en pittoreske plaatsje Zieuwent, huh? waar? Ja, in Zieuwent, een klein, maar historisch dorpje onder de rook van Lichtenvoorde, zeg maar, niet al te ver van Groenlo, ooit bekend om het Grolsch bier, af. Goed, terwijl wij daar zaten beulden een goede 180 wielrenners zich af in een vrij, nu ja, heel erg zware etappe. Helaas moest ons aller Bouke, ooit bekend van het duo Bou en Lau, de koers verlaten na een val partij. Triest en, ben ik bang voor, het einde van zijn carrière. Om nu nog eens op het allerhoogste niveau terug te kunnen keren lijkt me heel moeilijk voor deze fantastische kerel en hele leuke vent. 

Ons aller hoop in Sloveense dagen, Primoz Roglic, liep, in een spannende finale, seconden uit op Egon Bernal, de nummer een van het vorige jaar. Om maar even fijntjes te wijzen op het feit dat de voormalige Sky-/Ineos- en nu Ineos/Grenadier ploeg, behoorlijk kwetsbaar is, deze hele TdF al. Ik zag niet de hele etappe, ik heb dat al uitgelegd, ik wil mijn meisie niet vervelen door hele middagen voor de kast te zitten, hoewel ze er alle begrip voor heeft, hoor.

Soit, ik had vandaag een lekker stukje gefietst, niet al te ver, een kleine vijftig km slechts. Ik had inspiratie genoeg, wilde wel veel verder, maar toen ik vanmorgen de tv even wilde aanzetten, bleek dat het ding helemaal niets deed, maar dan ook totaal niets. (Nu is het bedienen van elektrische apparatuur ook niet echt mijn ding, hoor. De geliefde was aan het douchen en dingen aan het doen die vrouwen in badkamers en voor spiegels doen, dus die wilde ik niet opzadelen met mijn niet techneutische stommiteiten. Maar dit was wel heel erg vreemd. Toevallig passeerde er een werknemer van het park, ook nog eens een techneut. Hij keek, dook onder een kastje en stak een stekker in een stopcontact. 'Zo, ook weer opgelost', zei hij opgewekt. Het bekende schaamrood steeg me, nu ja, jullie kennen het. Ik voelde me compleet achterlijk, maar hij grijnsde het weg. 'Ach, een vreemde tv, ik begrijp dat wel, nee, geen dank, daar zijn we voor, man.' Ik kreeg een beetje een revanche gevoel toen bleek dat hij zijn hele sleutelbos, inclusief autosleutels had laten liggen. Op mijn fiets bracht ik ze hem achterna. Maar ik had dus nogal wat tijd verloren, dus moest ik, helaas, de rit inkorten.

Goed: Zieuwent dus. We kwamen daar na eerst even te hebben geshopt. Ik kende het dorpje niet, maar een FB kennis, van de NS leesclub waar we beiden lid van zijn, berichtte erover. Zij was er geboren en getogen en was enthousiast en beval een bezoek aan. En ja: zoals gezegd, fraai, pittoresk en al eeuwen oud. We zaten op het terras van 'Het Witte Paard', een leuk terras en bestelden een drankje en een hapje. De E. was niet zo op een tosti vandaag en bestelde een broodje kroket, maar ja, ik ben een Die Hard en bestelde, helaas, wel die tosti. Helaas, want beide versnaperingen waren niet lekker. De kroket was smakeloos, had totaal geen structuur en het gegrilde kaas/ham broodje, was gewoon niet goed doorbakken, lauw en flauw. Dus dat terras, wij doen het niet meer aan, maar het dorpje zelf is, zoals gezeid, een aanrader.  Het dorp heeft een grote neogotische kerk, de Sint-Werenfriduskerk, boven aan het stukje zie je een afbeelding, ontworpen door architect J.W. Boerbooms, die ook wel "de kathedraal van het oosten" genoemd wordt. Deze Sint-Werenfrides kerk werd in 1898-1899 gebouwd voor een bedrag van 130.000 toenmalige guldens. Het bedrag werd door de parochianen bijeen gebracht. Dan is mijn vraag: een dorpje van nu, zeg 2500 mensen, had toen misschien 1500 parochianen? Hoe kunnen die mensen DAT bedrag hebben bijeen gebracht? Maar goed, mede door de inzet van de inwoners duurde de bouw slechts 15 maanden, weer zo een feit dat ik raar vind. Kom het gebouw eens bekijken, man, het is zo groot!  De bouwpastoor was ene pastoor Sandering. Hij was erg onder de indruk van de bedevaartbasiliek in het Duitse Kevelaer, en liet deze nabouwen. In het dorp is een straat naar hem genoemd. 

Nu ja, het terras viel tegen, het weer viel mee en de TdF viel helemaal mee. Niets te klagen, behalve een stekker uit een stopcontact, stom, stom, stom.

 

Nog even over Evenepoel

Ja, in al het gedoe van de afgelopen TdF week, is het drama, want dat is het wel natuurlijk, van Remco Evenepoel stilaan voorbij gegaan. Niet op de Belse tv natuurlijk, daar wordt hij (in mijn ogen ook nog terecht) nog als de nieuwe messias en opvolger van Merckx bestempeld. Dat is hij, een nieuwe en sterke loot aan het firmament van de zo te vaak nieuwe Merckx'en genoemde bijna grootheden. Ik ga geen namen te veel noemen: Fons de Wolf, Frank VdB, Daniel Willems, Leif Hoste, maar der waren zo veel. Helemaal door de Vlaamse pers groot geschreven, bijna, grote renners, die over goede benen beschikten, maar dat niet helemaal waar konden maken.

Vaak branden die jongens op, veel te vroeg, veel te snel. Omdat ze geen nieuwe Merckx waren, dat nooit konden worden, maar omdat de Belgische media, Tv/Radio/Pers en zo, dat van die jongens verwachtten. De mannen konden de druk niet aan en deemsterden weg, zoals dat fraai in het Vlaams heet. Nu ja, ze zijn allemaal wel goed terecht gekomen, hoop ik, een fietsen zaakje of en een frituur of zo, waar hun naam dan opstond en voor de nodige klandizie en frankskes zorgden.

Nu zou je denken dat de nieuwe ster aan het Vlaamse wielerfirmament met wat meer zorg gebracht zou worden. Een geweldige jonge knaap, een fenomeen, zelfs, zou niet door de ploegleiding in dat zelfde dwaze circus moeten worden gebracht, toch? De man, nu ja, jonge man, heeft eerst een beperkte voetbal carrière gehad, onder andere bij PSV, die van de lampenfabriek in Eindhoven en, geloof ik, even bij Anderlecht, maar het beviel niet en hij kwam in de woestere wereld van het fietsen terecht. Jong nog en onervaren. Maar: een geweldig talent. Hij reed de sterren van de hemel en ja, als je dan ploegleider/directeur van een grote ploeg als Deceunick-Quick Step bent, wil je dat talent wel laten zien. Maar, in  mijn ogen, moet je zo een jonge jongen, met nauwelijks ervaring, wel een beetje tegen zich zelf beschermen en hem, op die jonge leeftijd met dat gebrek aan ervaring in zware ritten, niet al die zware en gevaarlijke ritten moeten laten maken? 

De Ronde van Lombardije bijvoorbeeld, is een hele moeilijke en zware koers, waar allen de gelouterde profs rijden en niet een manneke, met respect, hoor, van net twintig. Toch wilde hij die klassieker rijden en, eerzuchtig als hij is, een nobele eigenschap, natuurlijk, wilde hij die ook winnen. Patrick Lefevre liet zich overhalen, nu ja, ter meerder eer en glorie van en voor zijn sponsoren en stelde de jonge man op. Het resultaat is bekend. Remco, de kroonprins, miste, door niet al te ervaren te zijn, een bocht, stortte in een ravijn(tje), brak zijn heup en is voorlopig een jaar uit koers. 

Maar wat zijn de gevolgen voor hem, psychisch? Val angst? Faal angst? ik durf het nog niet te zeggen. Hij moet helemaal opnieuw beginnen, maar het is een taaie, hoor, hij komt er wel. Maar hopelijk heeft Lefevre, der staat een streepje op een van die e's. ik weet het, nu zijn lesje geleerd en gaat hij Evenepoel en andere jonge coureurs meer intomen?

Ik heb vandaag nauwelijks iets van de TdF gezien, de lief en ik hebben onze achtermiddag tijd verdaan op een zalig, maar fris, terrasje  in Oldenkott(e), een piepklein vlekje, exact op de vroegere grens tussen NL en de BRD. Onze telefoons werden gek. Een meter naar rechts en we hadden BRD aansluiting, een meter naar links en de NL telefoon dienst nam het weer over. Dat etablissement zat overigens stampvol met bewoners van een bejaardentehuis uit Oldenzaal, begrepen we, die een (hele lange) lunch daar gebruikten. Tegen de tijd dat onze vakantiehap, zoals altijd iets fris en een tosti, die trouwens heel goed was, arriveerde, werden die oudere mensen geëvacueerd naar hun bus. Een trieste optocht van misschien tachtig jarigen, allen ondersteund door rollators, grijze mensen, die somber waren en stuurs keken. Wij keken elkaar en. 'Nee, zo gaan wij nooit worden', zeiden we tegen elkaar en keken elkaar nog eens aan.

Terug thuis, nu ja, in de vakantiewoning, keek ik naar de laatste 20 km van een etappe waarin nog al wat gebeurd was, bleek later. Tja, zo gaat dat. Maar we hadden een heerlijke middag gehad. En een zalige tosti.

Chaos in Frankrijk/Nu dagen later

 Nu ja, chaos in Frankrijk is ongeveer gelijk aan het gewone leven daar, natuurlijk. Fransen zijn chaotisch en kunnen niet veel dingen gewoon goed organiseren. De woorden: 'met de Franse slag', zoals wij die vaak opperen als we wat dingetjes of een ding gedaan hebben die beter konden, lees: de afwas/het schoonmaken van het fornuis/de fiets poetsen/de schoenen verzorgen/het wijnrek uitruimen/de boekenkast verzorgen, nu ja, duizenden voorbeelden zijn er van, maar de essentie is er: als het allemaal wat rommelig en niet georganiseerd verloopt, dan heet dat, bij ons, in ons Nederlands spraakgebruik: 'met de Franse slag.' (Fransen kennende zullen ze dat met de Spaans-/Italiaanse/-Belgische slag noemen en ja, daarin hebben ze ook weer gelijk.)

Ik geloof niet dat er een land is waar men zo strak en goed dingen regelt (behalve de spelling misschien, die is in ons taalgebied hopeloos) als in het onze. Polderen heet dat, geloof ik. (Het Franse woord voor polder is overigens Polder, met een accent naar rechts op de e. Grappig, niet?) 

Maar enfin, mon dieu, we hadden het toch over de TdF, die hier, allez, gisteren, van start ging? Ja, daar hadden we het over. Een etappe met een giga historie, nu al. Een fraaie etappe, ook door de landschappen en een tragische etappe door allerlei heel vervelende valpartijen en ja, zelfs op dag een, al drie uitvallers, waaronder mijn all time favoriet, John Degenkolb, John Beton, een heerlijke en eerlijke coureur.

Goed/soit, we zijn een paar dagen later nu, na de vijfde dag, waarin de JUMBO/VISMA/HEMA ploeg haar tweede overwinning in vijf dagen behaalde. Roglic was gisteren iedereen te slim af, nu ja, hij was gewoon de sterkste bergop en won de etappe en schoof op in het AK. Maar niet zover dat het team de trui moest verdedigen, hetgeen de club van Alaphilippe wel moet doen en zich daardoor aardig 'oprookt', dixit Maarten Ducrot. Vandaag was het een redelijk rustige etappe, ik zag er niet al te veel van, we waren eindelijk eens weer op bezoek, op afstand, natuurlijk, bij de kleinkinderen en hun ouders en ja, gelukkig: het gat allemaal goed en ze zijn allemaal gezond en het gaat goed op de diverse scholen. Heerlijk, om te horen en nog veel heerlijker om het grut te zien en zoon en schoondochter, allebei in blakende gezondheid, ook weer eens te zien. (Heerlijk stel mensen, overigens, hoor.)

Maar: in het gedoe over de Jumbo's vergeten we even dat er meer NL coureurs zijn. De Bouk natuurlijk, Joris Nieuwenhuizen en vergeet vooral Cees Bol niet, de 25e jarige sprinter uit Zaandam, die al eens een derde, vandaag een tweede en een zevende plaats heeft behaald in deze TdF, applaus alom, het wordt een hele grote! Tja en vandaag was het dus voor een sprint te doen en, wat de doorsnee kenner een beetje verwachtte en de doorsnee liefhebber hoopte, werd het dus niet Bol, fraai tweede, maar het werd Wout van Aert die, na een enorm goed geziene sprint, de zegebloemen, zoals dat zo fraai heette ooit, meenam.

Knap gedaan van 'ons' team, knap gereden van Cees Bol, ook. We hebben een gouden toekomst met mensen  zoals hij, zoals Joris Nieuwenhuizen en de beide VdP's, want David, de broer van, doet het uitsteekbaar in buitenlandse koersen.

Tom D. voelt zich wat minder in vorm. Logisch, hij heeft bijna vierhonderd dagen niet gekoerst, maar hij gaat er door komen hoor, let op mijn woorden.