Heerlijke Tour 2 (Mont Ventoux)

Mont Ventoux

Dichten is fietsen op de Mont Ventoux,
waar Tommy Simpson toen is overleden.
Onder zo tragische omstandigheden
werd hier de wereldkampioen doodmoe.

Op deze col zijn velen losgereden,
eerste categorie, sindsdien tabu*.
Het ruikt naar dennegeur*, Sunsilk* Shampoo,
die je wel nodig hebt, eenmaal beneden.

Alles is onuitsprekelijk vermoeiend;
de Mont Ventoux opfietsen wel heel erg,
waarvoor ook geldt: bezint eer gij begint.

Toch haal ik, ook al is de hitte schroeiend,
de top van deze kaalgeslagen berg:
ijdelheid en het najagen van de wind.

Ik heb geen idee of Wout van Aert die fraaie dichtregels van fietser/arts/dichter Jan Kal ooit gelezen heeft, maar de manier waarop hij tot tweemaal toe die vreselijke col opstierde, doet vermoeden van niet. Zelf heb ik de Ventoux nooit gereden en, omdat ik de antiklimmer bij uitstek ben, zal dat ook nooit gebeuren, hoor. Een gemis? Nee, echt niet. Ik vond de Col d'Ornon (2e categorie) en de Alp d'Huez al meer dan genoeg. In het spoor van Wout daalden Mollema en Ellisonde (die grote man, niet qua postuur lijkt op een kinderfietsje te rijden) af en bereikten de plekken twee en drie in de etappe.

Ook Vingegaard sloeg toe en maakte een gaatje met de gele man, maar kon dat niet uitbouwen. Een historische etappe en ook die van ons aller Bauke, ooit deel van het duo Bau en Lau, deed het perfect met een schitterende overwinning in Quillan, na een prachtige solo van zo'n 40 kilometer.

Tja, dan deelt Pogacar nog eens twee tikken uit, waar alleen Vingegaard en Carapaz op kunnen reageren en wordt Wout Poels triestig berooft van zijn bollentrui. Pogacar wordt door Eddy M., bekend oud coureur, omschreven als de nieuwe kannibaal. Hopelijk niet, want er zit nog zoveel jong talent in het huidige fietsen. Hopelijk breken die volgend jaar door.

In september begint de VdE. Mogelijk revanche voor Roglic?

Kortom: een goede Tour voor ons Nederlanders en voor de Nederlandse ploeg, die met een totaal bedrag van 350.000 euro naar huis gaat, gedeeld door 9, geloof ik. 

Het wachten is op de wegrit in Tokio, ook de tijdrit. Ik heb het idee dat de NL dames hoge ogen gaan gooien. De heren? Ik reken op Tom Dumoulin voor de tijdrit, op VdP voor het mountainbiken. Nu ja, hoop doet leven, zeg maar.

* In originele spelling van Kal.

 

Heerlijke Tour (1)

 Een goede fb vriendin vroeg me om de afgelopen TdF in een Blogje samen te vatten. Dat gaat hem niet worden, hoor. Deze Tour was zo divers, niet echt heel spannend, na de eerste tijdrit was de spanning al gedaan, Pogacar won, natuurlijk, maar ze was toch zo verrassend dat ik er niet een, maar twee, nu ja, misschien drie Blogs er aan moet of willen, wagen. 

For a start: het was een heerlijke Tour. Ik heb van dag tot dag genoten van al die gasten die zich enorm inspanden om de zege en om de prijzen. Dat was vanaf rit een, tot de aankomst op de Champs d'.

 Tja, wat noem je een heerlijke Tour de France? Ik bedoel: wanneer is een TdF een heerlijke wedstrijd om naar te kijken? Ik herinner me nog heel goed het tijdperk Indurain, Hij was een groot coureur, won vijf Tours zonder af te zien, leek het. Hij won zijn Tours vooral in de lange tijdritten. Maar saai, waren die overwinningen wel.

Om te beginnen, als eerste vraag zeg maar om te zien of een TdF een fraaie Tour was: zijn er overwinningen van landgenoten geweest, heb je ademloos kunnen kijken naar de meeste etappes, ben je verrast door bepaalde ritten en bepaalde coureurs, heb je genoten van de meeste ritten? De antwoorden op al die vragen zijn allemaal JA. Hoewel de wedstrijd na de eerste tijdrit, gewonnen door Pogacar, eigenlijk al vast lag, was er veel te genieten. Natuurlijk van het enorme fraaie Franse landschap, noem  maar alleen de landschappen, want dat land heeft er veel van hoor, maar ook van al die steden en dorpjes, met hun kerken, basilieken en hun kastelen, maar ook de ritten die zich aandeden en de, soms, verrassende winnaars.

Vraag twee: kwam je onder de indruk van sommige coureurs? Ik ben echt onder de indruk van een aantal coureurs geraakt. Pogacar, weer, Wout van Aert, weer, Alaphilippe, weer, maar ook van Ide Schelling, drager van de bollentrui. Van Wout Poels, van Gadu, Mollema en Kelderman. Sepp Kuss, Jonas Vingegaard, meer mannen nog. Nu ja, ik was gewoon onder de indruk, deze hele Tour. De wederopstanding van de Man van Man, nadat hij zijn hele fietsleven al vaarwel had gezegd, maar werd opgepikt, als laatste en voor weinig centen, door Lefevre was verbijsterend. Net als die 'ouwe' man, Valverde, die op zijn 41ste nog weer eens de TdF uit fietst.

Goed de Tour is nu voorbij, helaas en het zwart 'apres' zit er aan te komen. Nee, niet echt hoor, maar door die Tour uitzendingen, die vaak, vooral de bergetappes, live waren, heb ik veel aan mijn eigen fiets ritme moeten inperken. Dus ging ik vroeger van huis, maar reed ik minder kilometers. Ik moest ook nog de artikelen in de Volkskrant lezen, de krant met de beste wielerjournalistiek. Die verslagenknip ik dan uit en vouw ze in de  officiële Wielerrevue. Die sla ik alle maal op, nu al veertig jaar, in een grote doos en bekijk ze en herlees ze vaak later weer eens. 

Ik zal verder schrijven over de hoogtepunten die ik zag. MvdP, WvA, AP, en die afschuwelijke valpartijen. maar ik beëindig dit eerste blogje met een fijne en toepasselijke strofe uit de 'Mei' van Gorter, een van de grootste dichters die ons land voortbracht. 

Zooals twee wielrijders: die doen hun stalen
Raderen wieleren dat licht rondspat,
De cirkels draaien en het witte pad
Glijdt weg: ze loeren op elkanders wielen
En trappen vastberaden, in hun zielen
Is nijd en haat, voor 't doel de ééne wint,
Maar de ander haalt weer in en rijdt verblind
Van wanhoop hem voorbij. De laatste trap
Slaakt los menschengejuich en handgeklap -
Zoo snelden ze verder en het zonnelicht
Bedaarde weder.

Bij de Mont Ventoux rit zal ik iets van een andere dichter brengen.

Goeie Cavendish

 Vandaag, in een massasprint in Carcasonne, heeft Mark Cavendish, sprinter, het record aantal van etappe zeges, dat op naam stond van Eddy, baron Merckx, geëvenaard.  Fantastisch natuurlijk voor de Man van Man. Je moet het maar doen, 34 etappes winnen in de TdF. Klasse.

Maar: de kannibaal, de baron, de grootste wielrenner ooit, zat er niet erg mee, bleek uit een interview. En gelijk heeft 'íe. Hij won dan wel 34 etappes in de ronde, maar hij won ook vijf maal die ronde. Zijn etappes won hij wel in een heel andere tijd, met andere, veel zwaardere fietsen, met andere voedingsgewoontes, met langere etappes en ja, hij won zijn ritten vooral bergop. 

Niets tegen Marc hoor, maar Eddy is een heleboel tanden groter.  

Hieronder even zijn (kort gehouden) Palmares.

• 5x Ronde van Frankrijk: 1969, 1970, 1971, 1972, 1974
  • 3x Puntenklassement: 1969, 1971, 1972
  • 2x Bergklassement: 1969, 1970
  • 4x Strijdlustklassement: 1969, 1970, 1974, 1975
  • 5x Combinatieklassement: 1969, 1970, 1971, 1972, 1974
  • 34 etappezeges
• 5x Ronde van Italië: 1968, 1970, 1972, 1973, 1974
  • 2x Puntenklassement: 1968, 1973
  • 1x Bergklassement: 1968
  • 24 etappezeges
• 1x Ronde van Spanje: 1973
  • 1x Puntenklassement: 1973
  • 1x Combinatieklassement: 1973
  • 6 etappezeges

Monumenten

• 7× Milaan-San Remo: 1966, 1967, 1969, 1971, 1972, 1975, 1976
• 2× Ronde van Vlaanderen: 1969, 1975
• 3× Parijs-Roubaix: 1968, 1970, 1973
• 5× Luik-Bastenaken-Luik: 1969, 1971, 1972, 1973, 1975
• 2× Ronde van Lombardije: 1971, 1972
  

Kampioenschappen

• 3x wereldkampioenschap op de weg: 1967, 1971, 1974
• 2x Europees kampioenschap ploegkoers: 1970, 1978
• 1x Europees kampioenschap omnium: 1975
• 1x Belgisch kampioenschap op de weg: 1970
• 6x Belgisch kampioenschap ploegkoers: 1966, 1967, 1968, 1974, 1975, 1976