Ouwe meuk? II

Dus waren we ook terechtgekomen in Kevelaer. We kenden het plaatsje uit het verleden, trouwens. We waren vaker in het Noord Limburgse geweest en hadden het plaatsje Kevelaer eerder bezocht. Een leuk plaatsje vonden we in die tijd, met wel een hele grote kerk, een zogeheten basiliek! Voor die basiliek lag een heel groot plein met allemaal kapelletjes waar mensen, met een hoog "oudere nonnen gehalte" kaarsen aan staken en zo. Wat ons, toen al, op viel was het hoge nonnetjes en ouderen en gehandicapten gehalte van het stadje, maar, ja, dat was toen de kids nog klein waren en wij heel en veel andere zaken aan ons hoofd hadden. Jaren later, nu een jaar of twee geleden of zuks, kwamen we nog weer eens in het stadje, maar ik had mijn huiswerk, via Google, gedaan en had gelezen dat Kevelaer een bedevaartsoord was. A.k.a., de lief, en ik hebben niets tot helemaal niets met geloven en kerken en religie. Oh nee, we verketteren het geloof en het geloven niet, als je wel gelooft of dat waarin je gelooft, het maakt ons niets uit, je doet maar, maar wij doen het niet, period.
Maar goed, die voorlaatste maal, dat jaartje of twee geleden, waren we, no kids ataached,  een ritje gaan maken en pakten een terrasje in het overigens fraaie plaatsje. We zaten nog maar goed en wel of we hoorden mensen zingende mensen door het straatje waar we zaten aankomen. Een hele groep m/v/k, (k is voor kinderen van beider kunne), die, sommigen met kruisbeelden op hun schouders of in de armen, werden voorafgegaan door een paar mannen in witte gewaden, priesters of kanunniken, ik ben der niet zo in thuis, die een Mariabeeld op hun schouders droegen, een processie hielden, of is het deden of liepen? Nu zijn mijn lief en ik niet van de RK kunne, dus het zij ons geen ene moer, eerlijk gezegd. Maar de mensen, alle voornoemde soorten, zongen uitbundig iets van: "Ora Par Nostrum Santa ...." Die .... werd dan weer ingevuld met diverse namen van diverse heiligen, zie ook de keuze van geslachten hier boven, die ze bleven herhalen.
Ik had, ik ben al meer dan zestig jaar een Nederlander, nog nooit een processie in het echt gezien, echt niet! Het was een ervaring, moet ik zeggen. Nee, geen ervaring waar we van in vervoering raakten of ons meteen bekeerden, nee, niets van dat alles. Maar het was een ervaring, mag ik wel zeggen.
We zaten aangenaam, met koffie en tosti's en zagen de processie nog eens langskomen, maar nu met mensen met fietsen, die ze aan de hand meevoerden. Kort daarop gevolgd door een groep mensen die om een of andere manier in rolstoelen of dergelijke toestellen waren gezeten of gebonden.
Goh, dachten we, wat is dat toch bijzonder. Mensen die zo geloven in hun God of zoon dan wel plaatsvervanger van voorgenoemde grootheid, dat ze hier naar toe trekken om te bidden en te verzoeken om beterschap.
Nee, het deed ons niet omslaan, toen niet en afgelopen woensdag, toen we wel heel duur zaten te "terrassen" , ook weer niet. Dit maal was er geen processie, maar wel weer een hoog "vooral oudere nonnen en mensen in rolstoel" gehalte. We keken het wat zwijgend aan, betaalden een maximum prijs (vierentwintig euro's!) voor overigens heerlijke koffie en lekkere broodjes en ging derwaarts.  (Ja, ik beloofde het al, ouderwetse woorden, ik houd ervan, ze mogen nooit verloren gaan, vind ik.)

Gisteren was ik er nog even op de fiets door heen gereden, door Kevelaer. Ik keek nog even naar die mooi basiliek, naar alle kapelletjes en naar al die "ouwe meuk" die daar ter bedevaart ging. Op het voet-annex-fietspad, da's in Duitsland zo, terug naar de grens kwam ik hele groepen pelgrims tegen die ter bedevaart en processie gingen. Allemaal met beeldjes van Maria en Jezus op de fiets of op de schouder meetorsend. Tja!

Vanmiddag waren de a.k.a. en ik weer eens op toer. We reden door het heerlijke Limburgse landschap en kwamen in Tienray, een plaatsje van niks, maar met een enorme kerk en een heel leuk plein en een uitnodigend terras. "Bakkie doen?" "Ja, gezellig". We meerden af bij een cafetaria op dat leuke plein, kregen een menukaart, bestelden koffie en ja, waarom niet, ook nog tosti's, een "boerentosti" in mijn geval, met sjampijonnen, ajuinen en spek en zo en heerlijke koffie met een glaasje slagroom erbij. A.k.a. had een traditionele tosti met koffie. We zaten heerlijk in het zonnetje, een fraaie bloemenhaag scheidde ons wat af van de frisse wind. Langzaam liep het terras vol. Ik rekende af. "Twaalf euro, mijnheer". Bam! deed de klok van de Mariakerk, aan wier voet het terras gelegen was en Bam! deed de illusie dat het bij de oosterburen goedkoper eten en drinken is! 
Ja, en Tienray is ook nog eens bedevaartplaats. "Klein Lourdes" mag het plaatsje zich sinds 1877 noemen. Geen processie, vandaag dan, maar een gezellig terras, een leuke uitbater en een geweldig lekker hapje eten. Nederland op zijn best!
Tja, dus!

Ouwe meuk? Deel 1.

Mijn lief en ik zijn, vakantie houdend, neergestreken in het Limburgse. In Arcen, spreek uit Arsen, zoals het hoort volgens de mensen die hier wonen. De streek is fraai, gelegen aan de oostoever van de Maas, ingeklemd tussen die oude rivier en de Duitse grens. Het is hier een hele smalle streek Nederland, misschien vijf tot tien kilometer breed tussen de rivier en de oostgrens. De wegen lopen bijna allemaal noord en zuid, met soms een aftakking naar het oosten, Duitsland in. De Maas heeft bij Venlo en Well een brugovergang, maar dat is of: vijftien kilometer noordelijk of vijftien k. zuidelijk van onze verblijfplaats. Om dus ten westen, aan de andere kant, van de rivier te fietsen moet je dus minimaal een tocht van zestig kilometer afleggen, wat geen punt is, maar wat je toch wat geïsoleerd maakt, mocht er een "noodoproep" komen van de geliefde. Zoiets zou altijd kunnen natuurlijk, stel een noodgeval in de familie. Dat is niet echt uit te sluiten. Mijn schoonmama "ligt" slecht en het kan zo gebeurd zijn, nu ja, laat maar.
Maar dit smalle strook land is een land vol historie en vol van strijd. Ik geef even de naam d' Artagnan. Nee? Ja? Ok, hij was een roman figuur in de boeken van Dumas, een van de drie musketiers, die met zijn vieren waren. Hij stierf in het beleg van Maastricht, na de tachtig jarige oorlog, in 1673. Maar ook eerder, in de tachtigjarige oorlog was er veel heibel en strijd in de streken die we nu bezoeken. Denk aan de slag op de Mookerheide, niet ver van hier. Maar, denk ook aan de Fossa Eugeniana. Ja ik weet, het klinkt als iets van een pornografische site of zo. Maar: start nu niet meteen al je zoekmachines op over dat soort sites, je vind daar, denk ik, niets over. Niet dat IK weet dat die kanalen er zijn, maar ja, je hoort wel eens wat in de wandelgangen. Bovendien, het WEB is allang achterhaald, begreep ik en er schijnen veel diepere en dieper gaande websites te bestaan in het zogenaamde DEEP WEB. Dat schijnt een heel donkere wereld te zijn, heb ik gelezen.
Maar daar gaat het nu niet om: ik wilde schrijven over de Fossa van die Eugenie. Het stamt uit de tachtig jarige oorlog. Korte geschiedenis: De ondertussen protestantse Nederlanders hadden niet veel meer met de katholieke Spanjaarden. Dus schopten we die Spanjolen er uit. Het "plakkaat van verlating", zuks. Dus kwam een bet en bet tot de derde graad of zo, overgrootvader, ene Luiz, deze kant op om die maffe Nederlanders even te vertellen hoe de wereld in elkaar zat. Daar deden ze tachtig jaar over, maar ze verloren toch. Hebben die ajam?

De Spanjaarden wilden een Schelde-Maas-Rijnkanaal graven om de Maas- en Rijnhandel af te snoepen van de afgescheiden en vijandige Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden, en deze om te leiden naar Antwerpen zodat de havens van Amsterdam en Rotterdam tot betekenisloosheid zouden vervallen. Bovendien zou het kanaal dienen als verdedigingswal. Daarom zouden op regelmatige afstanden 24 schansen met bastions gebouwd worden. Hoe dan ook, het eerste deel van het kanaal, tussen de Maas en de Rijn, kwam al niet af.

Ik geef  onmiddeloos toe dat ik bovenstaande niet geschrevenheb, maar gewoon van het, oppervlakkige, web heb geknipt en geplakt.
Dat kanaal begon in Rijnsburg, in Duitsland, verwonderlijk genoeg gelegen aan de Rijn en moest dan eindigen in Venlo dat aan de, oké, ik weet jullie zijn slim zat, ligt. Maar goed, jullie hebben een idee waar het om gaat. Dus ja, een beetje geschiedenis mafkees, zoals ik ben, wilde dan wel eens zien of je dat ouwe traject van dat voorgenomen kanaal nog kon zien! En verdikke, ja, je kon het nog herkennen. Ik passeerde het nooit afgegraven kanaal, waar men overigens jaren overdeed om het niet af te maken, (misschien bestonden er toen al ambtenaren, meerdere malen. Je moet het wel willen zien, hoor, dat dus wel. Jet is een soort van tien meter brede inzinking in het land, duidelijk gegraven en kaarsrecht in het land lopend. Vaak helemaal droog, begroeid met van alles wat en met wat schapen erop of erin, zoals je wilt. Maar, onmiskenbaar een kaarsrecht lopend kanaal. 
(Oh ja: fossa Eugeniana. Philips de tweede noemde dat kanaal naar een dochter van hem, het vrouwke was getrouwd met Aartshertog Albert van Oostenrijk, om nog maar eens wat nutteloze info bij een te tikken op dit A viertje!)

Daarna kwam ik in Kevelaer. Daar hadden mijn "vrouwke", mijn a.k.a. "Lief", gisteren al heel gezellig gewinkeld en een terrasje gepakt, koffie gedronken en een tosti gepakt, a raison van 24 euro. Maar het zat wel lekker daar. Morgen meer over Kevelaer.
.

Geen Hosanna, maar: respect!

Een ode aan Tom Dumoulin!

Tja, nee, ik was der al bang voor, sterker, ik voelde het al. Het ging niet. Het is niet gelukt. Tom Dumoulin heeft niet het rood gehouden in de VdE. Sterker nog, hij werd pas zesde in het Algemene Klassement. Tja. Wat moet je daarop zeggen? Nu ja, ik kan alleen maar dit zeggen: "Respect! Pet/helm/hoed/chapeau bas!" Wat een toprenner, wat een geweldige coureur, wat een aanwinst voor ons NL wielerland. Hij werd door Jan Jansen al vergeleken met Jacques Anquetil, een van de grootste tijdrijders en coureurs aller tijden.Tom Dumoulin is al goed, maar wordt een grote, een hele grote!
"Ja, maar hij verliest wel de Vuelta", zeggen jullie nu, teleurgesteld, net als ik ook wel was. Ja, hij verliest die ronde, maar ik schreef al eerder waarom hij die ronde niet KON winnen. Zijn ploeg was, zeg maar, uitgestuurd, om sprinten te winnen, met John 'Beton' Degenkolb, een coureur van wie ik een enorme fan ben. Maar ja, laat die TomTom nou zowaar eens een etappe (een bergrit ook) winnen en in het rood gaan staan? En ja, dan wint 'ie ook nog eens de tijdrit en komt bijna nog dieper in die rode trui? En ja, dan gaat hij, in een superfinale rond en in stad Avila, de oudste stad van Spanje, begreep ik, een stad met enorme fraaie stadsmuren en achtentachtig torens of zo, ook nog eens Aru, zijn enige belager, leek het, verslaan? Ja, dat deed 'ie. Hij pakte nog eens drie seconden op Aru.
Maar ja, zoals al gezegd en geschreven, de VdE was ongeveer veertig kilometer te lang en een halve dag te ver voor onze hoop, Dumoulin. Hij werd op de een na laatste berg van de een na laatste etappe van de drie weken durende ronde verslagen. Triest. Maar: zonder schuld!
En: hij geeft een visitekaartje zo groot als drie maal het Vrijthof, af. "Here I am, Tom Dumoulin and I'm going to kick ass!" Hij gaat de grote poort naar de echte kampioenen binnen, zonder aan te bellen! Zoiets dus. Hij is onze nieuwe hoop op eindzege in grote rondes. Ok, Mollema en Gesink deden het meer dan goed, meer dan verwacht in de TdF. In de GdI hadden we ook mannen mee, onder andere Kruiswijk een hele goede coureur. Er zijn meerdere mannen die de "hoop" van wieler minnend Nederland hoog gaan houden!
Maar, deze jonge man is wel heel wat van plan en is absoluut te volgen en om fan van te worden. Een bescheiden knul, 24. Hij wilde geneeskunde studeren en werd uitgeloot. Jammer, misschien gaat er een goede arts aan hem verloren, maar goede artsen hebben we genoeg in ons land. Goede Ronde renners hebben we heel wat minder en in die behoefte voorziet hij!
Dus doe ik die hoed/pet, zie boven, diep af voor Tom Dumoulin en ja, natuurlijk voor het hele Giant/Alpecin team. Dit jaar waren ze al zo succesvol, twee klassiekers, Milaan-San Remo en Parijs-Roubaix, op hun naam met 'mijn' Degenkolb, maar het is natuurlijk het hele team dat het doet. Alle mannen van dat team. Renners en mekaniekers en ploegleiders en trainers. Nee, er wordt in de fietswereld niet verscholen achter trainers, die, zoals in het voetbal, na twee verloren wedstrijden al weg moeten of zo. Wielrennen is een individuele sport, waarvan de wedstrijden alleen door een team gewonnen kunnen worden. Als dat geen "paradox van Zeno" is, dan weet ik het ook niet meer.
Maar ook: een hulde aan de organisatie van de VdE, aan alle coureurs en aan de Belgen Televisie, die het allemaal WEL uitzond. Nu ja, de NPO, NOS, hoe heet dat, deed ook even mee, lekker opportunistisch, toen bleek dat Dumoulin hoog stond. Ze zonden alleen maar hele korte samenvattingen uit, voor die tijd!
Nu ja, ten  , of hoe heet dat spelletje, of zo is waarschijnlijk interessanter? Betaalt vermoedelijk meer! Dat zonden ze wel helemaal uit, al die spellen in allerlei landen. Met hijgende mannen en kreunende vrouwen.
(Der was zo'n ten ding spelertje, die had een schaafwond opgelopen tijdens een glijpartij. Man, man, de wereld stond stil, in hun ogen. Hij moest nog wel een kwartier lang balletjes slaan?! Hoe houdt een mens dat vol hé?)

Vuelta d' Espana, Hosanna! (2)

Ik begrijp helemaal goed dat er veel mensen zijn geweest die het kijken naar het fietsen "om het snelst en om den brode" er aan hebben gegeven, nadat het enorme bedrog van en rond LA, hij was helaas niet de enige, bekend werd. Ook ik, fanaticus door en door, keek in die jaren met veel meer kritiek naar de mannen in fraaie pakken en op de nog fraaiere fietsen en naar de nog meer opzienbarende prestaties, dan eerst. Maar: de storm is bedaard. Het fietsen wordt beter en beter gecontroleerd, de foute en stoute mannen worden minder en minder en er is een nieuwe generatie coureurs  opgestaan. Ook in andere sporten worden nu wel doping schandalen naar voren gebracht. Zie de rellen maar die nu in de atletiek wereld gaande zijn. Omkopingsschandalen in het voetbal zijn ook niet meer van de lucht, trouwens. 
(Overigens: geld maakt sport, sport maakt geld, geld maakt corrupt, dus sport maakt ook  corrupt, zei de oudere wijsgeer Paco Saul, ik bewonder hem enorm, al een hele tijd geleden.)
Dus ja, de mensen die zo ketteren tegen het wielrennen en wel allemaal de atletiek nummers bewonderen die allemaal op Tv komen, begrijp ik even niet. Dat geldt al helemaal voor de Duitse Tv. Die hebben jaren en jaren lang het fietsen in de ban gedaan. Wel bleven ze trouw alles wat met gewichtheffen te maken had uitzenden. Nu ja, natuurlijk is dat de meest "schone" sport ter wereld, denk ik maar, zeker als ik kijk naar de opgepompte lichamen van die sporters, m/v. Maar hoe dan ook, het fietsen kon het hebben. Het aantal dwazen dat pakte was al beperkt, werd steeds minder en minder, de sport werd schoner en schoner. Natuurlijk was er wel eens zo een maf die een verkeerde spuit zette, maar de laatste jaren zijn er geen grote schandalen meer. (Hopelijk blijft dat zo, verzucht de schrijver dezes.)

Dus, maar, want, ik geniet met grote teugen, da's een maffe zin, maar goed ik geniet van de Vuelta. Ik geniet van de onmenselijk zware etappes, ik geniet van de aanvalslust van de mannen en ja, ik geniet al helemaal van de vier etappes die voor Nederlanders waren. Tom Dumoulin deed het twee keer, de jonge "Pop" deed het en Lindeman deed het ook. Vier etappezeges van landgenoten in een grote ronde! Wanneer hebben we dat nog meegemaakt? En, met een beetje mazzel haalt hij, niet wij, ook nog eens de overwinning in de Ronde van Spanje. Is dat een reële gedachte? Niet echt, natuurlijk. Dumoulin is goed, een kanjer, een karakterman, maar, hij mist de ploeg om hem te helpen. Logisch natuurlijk, de mannen gingen niet voor de eindzege. Ze wilden fraaie resultaten halen met ritzeges voor John 'Beton' Degenkolb en met misschien de tijdrit van Tommeke! Tja, en nu staat daar een ploeg van allemaal goede mannen die hun klassement man niet echt goed kunnen bijstaan in het gebergte.
Is dat een verkeerde keuze geweest? No way! Hoe kon de ploegleiding van Giant-Alpecin weten dat die gekke Dumoulin zo goed was? Hij wist het zelf niet eens. De man is net 24 en op zoek naar zijn "wielrenner" zijn, zoals hij dat uitlegt in interviews. Maar, wat hij de afgelopen maanden al heeft laten zien in bijvoorbeeld Zwitserland en wat hij dezer dagen weer laat zien, is van onschatbare waarde. En, niet alleen Dumoulin doet van zich spreken, wat dacht je van Slachter? Twee etappes in Alberta, waar Molemma ook nog eens de eindzege haalt? Nee, "we", het NL wielrennen is goed op weg. Na twee hele fraaie ereplaatsen in de TdF en een fraaie GdI, hebben we weer coureurs van een volgende en goede generatie. 

Nu ja, misschien komen de voetballers van ons nationale elftal ook nog wel weer terug op het goede pad. Bedenk: ik ben altijd blijven geloven in mijn sport, doen jullie, voetbalfans, het nu ook. Wie weet, morst het Turkse elftal, wie weet winnen wij van Kazachstan en zo, kan toch?

Waarom we wel winnen in Spanje! 1

Het kan niet op, hé, in de VDE, de Vuelta d' Espana. (Ik weet het, dat moet met zo'n dingetje zijn op de n, maar mijn spellingscontrole heeft dat niet). Maar goed, "we" scoren als gekken in die Ronde. Neem eerst maar eens de overwinning van Bert Jan Lindeman, in de zevende etappe, voor onze nationale ploeg, de mannen in het geel en zwart van JUMBO/LOTTO. De man uit Emmen leverde een geweldig gevecht en won, geheel verdiend, die etappe. Tom Dumoulin, (rijdend voor GIANT/ALPECIN, ook al een Nederlandse ploeg) die al eens de rode trui droeg, deed het hem twee etappes later, nog eens na en ja, droeg een aantal dagen de leiderstrui en ja, vandaag dan die super sprint met Boy van Poppel, zoon van. (Dit was de elfde rit.) Tja, drie etappezeges voor Nederlanders in een grote rittenkoers? Het is bijna ongehoord! De Nederlandse mannen presteerden al aardig in de GDI, velen reden ook geweldig goed in de TDF, met resulterende fraaie ereplaatsen voor Robert Gesink en Bouke Mollema. Knap en goed en helemaal niets op aan te merken. Maar geen etappe overwinning zoals het vorige jaar met Lars Boom. Niet dat dat zo vreselijk was, natuurlijk, maar ja, je gunt het zo graag aan het NL legioen fietsliefhebbers, nietwaar? Maar vandaag was dus de derde ritzege een feit.
Opvallend genoeg zijn het nu allemaal jonge kerels, die het doen. De jeugd, zeg maar. Dumoulin is 24, de 'Pop' is nog maar 22 en Lindeman is de oudste van het stel, 26 alweer! Man, de toekomst is opgestaan en zal de wereld wat laten zien, denk ik. Weet ik. Deze gasten zijn "in the flow" en gaan genieten van hun status van winnaars en gaan wieler liefhebbend NL verbazen met hun grootse daden. Ze, alle drie rijdend in verschillende profploegen, Lindeman, dat vertelde ik al, maar Dumoulin rijdt in het (mij hele sympathieke) GIANT/ALPECIN (ooit Shimano) team en Van Poppel fietst voor TREK, zijn allemaal geweldig goed "gebracht", zeg maar. Ze hebben hun ding kunnen doen, er werden geen al te hoge verwachtingen van hen geëist of eisen aan hen gesteld en ze bleven wat in de luwte van de grote namen van de kopmannen van hun teams. Is dat allemaal toevallig? Mollema rijdt, net als Poppel, voor TREK, Gesink rijdt, net als Lindeman, voor LOTTO/JUMBO en Tom Dumoulin rijdt, net als John (beton) Degenkolb, mijn echte all time favoriet, samen met Marcel Kittel, voor de makers van twee van mijn vijf race fietsten, het merk GIANT/ALPECIN. 

Dus ja, wat een vreemde aanhef, natuurlijk: "waarom we wel winnen in Spanje!" Jullie kennen de geschiedenis natuurlijk. Nu ja, dit verhaal en de volgende verhalen, moet ik anders beginnen. Stel: Nederland en Duitsland voetballen tegen elkaar. Oranje tegen Zwart/Wit. Het kan in een vriendschappelijke wedstrijd zijn, een oefenpartij, een benefiet wedstrijd, dat maakt mij niet uit. Het is Nederland - Duitsland. Of dat nuop de heilige grond van de Arena is of in dat stadion in, hoe heet die stad aan de Maas nog maar weer, met dat krakkemikkige stadion en dat hobbelige voetbalveldje, of op het veld van Marken - Binnen, dat maakt niet uit. Waar gaat jullie, nu ja, de Nederlandse voorkeur naar uit? Ja, duidelijk. "Het liefste een drie nul zege en waarbij dan ook nog eens de derde goal door een "eigen goal" van de Duitsers werd gescoord", zei een ouwe maat,  vroeger wel eens tegen me. (en noemde daarbij een hele boel namen van Duitse voetballers die ik nauwelijks kende, maar een naam, van ene Schweinsteiger, is me altijd bijgebleven.)
Maar: wat is het eerste wat de Duitsers, voetballers en publiek zouden horen, denke je? Nee, dat echt niet. Niets over "Joden" en zo, maar: "waar is de fiets van mijn grootvader gebleven?" Nu ja, woorden van die strekking, zeg maar. 
Heb ik tijd en plaats op dit A4tje? Ja? Ok, een anekdote dan. Ik voer op de A., een heerlijk en goed schip en we deden Emden, nee, nee, niet Emmen, Emden, een Duitse havenplaats aan. Met veel plezier en heel veel genoegen en het was heel gezellig en vloeibaar en zo. We meerden op vrijdag af, (marineschepen meren af, Sinterklaas boten meren aan), hadden een gezellig weekend met Duitse collegae en een voetbalwedstrijd, die eindigde in dertien tegen dertien, of zo, en een gabbertje van mij begon meteen tegen het Duitse havenpersoneel, ook al marine lui, te blaten: 'Wo ist das Fahrrad meiner Grossfather?" Dat hield hij een weekend vol, ook tijdens de voetbal match en tijdens de vochtige nazit, zeg maar. Tot jolijt van ons natuurlijk, maar tot sagerein van de oosterburen. Op maandag ging het schip los van de kant, maar een paar Duitse collegae en voetbal tegenstanders en "drinkmaatjes"  hadden nog wat mee te geven. "Herr Rauch, (de collega heette Rooks) wir haben ein geschenk fur Ihnen!" Vervolgens werd een totaal verroest en verrot en al jaren in de blubber gelegen hebbende damesfiets aan boord gezet! De Duitsers lachten hard, wij, de collegae van Rauch, lachten nog veel harder en ja, Duitse humor bestaat, dus eigenlijk wel!

De fiets werd overigens in de mast gehesen! Onze ouwe had ook humor!

Maar goed, daarom winnen we in Spanje dus! Nee, niet om de fietsen van de grootouders, maar omdat die k.. Spanjolen ons nogal wat jaren hebben lastiggevallen. Tachtig jaar, om (bijna) precies te zijn. Dus, nu is er de kentering! Nu gaan wij die Spanjolen, die Spekken eens wat laten zien!

=Tja en dat die Tachtigjarige oorlog haar sporen heeft nagelaten. Dat ik daar dan weer van afstam en dat ik dus meer met Spanje dan met Frankrijk heb, nu ja, zulks, dan=