Groenewegen: de komst van een grote!

Wie vorig jaar naar de TdF heeft gekeken heeft al gezien dat Dylan Groenewegen een Grote sprinter is. Twee sprints in de moderne TdF winnen is iets unieks, tegenwoordig. Dit voorjaaar wint hij, begin maart, ook nog eens twee etappes in Parijs-Nice en hoe! Een nieuw sprinttalent is opgestaan!
Ik lees graag over hem en zie hem ook graag in actie. Hij is de personifiëring  van een sprinter: geblokt, niet al te groot en met een paar dijen waar je U tegen zegt. Verder een lefgozertje, hoor. Mokumse lef, ook ja. Goede kop erop en een goed bekkie, dat niet gebroken is.
De nieuwe Cavendish? I hope not. Cavendish is/was een naar en vervelend ventje en dat kan ik van Groenewegen niet zeggen. Ik heb hem wel eens zien fietsen/trainen. Hij woont in Abcoude, niet zo ver bij mij uit de buurt en zijn trainingsparkoers ligt een beetje op de route van een van mijn favoriete 'toertochtjes', namelijk die via dat Abcoude, langs de Angstel loopt en over de A2 dan door Nieuwe Ter Aa, een fraai gehucht ergens in de buurt van Vinkeveen. Ik was, in de laatste TdF al onder de indruk van hem, maar in deze P-N is die indruk omgeslagen in bewondering. De keren dat hij die sprint won was een wonder en een voorbeeld van ploegenspel en hoe een sprinter het ook echt moet afmaken.
De kampioenen van her zijn op hun retour, voornoemde Cavendish is geen schim meer van zichzelf, Kittel is passe, helaas, ik vond en vind hem een goede man en een knappe coureur en ook de zachtmoedige 'gorilla', Greipel, heeft zijn tijd gehad. Demare rijdt wel mee, maar ook niet meer dan dat. De toekomst is aan Groenewegen en aan het aanstormende talent Jakobsen die waarschijnlijk de nieuwe Dauphin zal zijn van het NL sprintersdomein. 
Hoe staan de 'klasbakken' ervoor? Van Kruiswijk/Kelderman/Dumoulin/Van Baarle heb ik nog niet veel vernomen, maar ja, het is nog maar maart, nietwaar? Sam Oomen gaat er wel komen om even flauw te doen. Nee, we zijn weer bezig met een gouden generatie te kweken, na Raas/De Kneet/Kuiper en Zoetemelk, het gaat goed, hier bij ons.

Wilde ik even melden. Maar, ja, er is nog een vraag. Een jaar of at terug reed er ooit zo een fraai uitgedoste ploeg in het rond, de Saxo bank ploeg. Fraai tenue, fraaie fietsen, Monsieur 60% aan het roer en ene Tinkhoff, een of andere maffe Rus, als geldschieter. Il Pistolero reed ook voor die club. Ik vind/vond dat tenue zo fraai omdat ik, ooit tijdens een klim naar de Alp, tijden achter een blonde dame reed, welgevormd, nodeloos te zeggen, die ook dat tenue aan had.Uiteindelijk reed ik haar voorbij, niet omdat ik beter klom, de hele wereld klimt beter dan ik, maar omdat ze lek reed of zo.
Even terug op die Saxo bank ploeg: die mannen hadden een systeem bij het bidons halen. Ze hadden een soort opengewerkt vest waarin tien of zo bidons pasten. Dat trokken ze aan, de mekanieker van dienst propte daar de bidons in en de coureur kreeg nog een bidon colle mee en bereikte zo het peloton. Al zijn ploegmaten pakten veilig en behendig een bus uit zijn vest.
Dat idee is helemaal verlaten, geloof ik? Waarom? Ik zag vandaag, zowel in P-N alsmede in T-A het allemaal weer ontzettend misgaan met drankbussen die op de grond denderden en tussen de wielen van de coureurs kwamen, met alle gevolgen van dien?
Stom, denk ik. Wie heeft een antwoord op de vraag waarom dat handige vest er niet (nu ja. nauwelijks, maar ik zie het nooit meer) er niet meer is?
Mail me gratis: Lucedith@gmail.com of reageer op dit bericht.
Met wielergroet!

Jan Raas: waar bestu bleven?

(Vrij naar: Egidius waar bestu bleven, een gedicht van Jan Moritoen een ingezetene van Brugge, rond 1400. Ja, dit is natuurlijk lekker snobistisch, een beetje Thierry Baudet achtig, die natuurlijk de snob off all times is.)

Maar goed, het gaat nu even over Jan Raas, want: waar is die beste van alle Nederlandse klassieker renners gebleven? Persoonlijk had ik een behoorlijk boontje, zoals de Vlamingen zeggen, voor Raas, hoor. De manier waarop de man vijf! keer, nog steeds een uniek record, de Amstel Gold Race, later Amstel Gold Raas genoemd, won, staat me nog helemaal helder voor ogen. De manier waarop hij, ook in Valkenburg, WK werd en de rel daarom heen is mij op de (nieuwe) ooglenzen gegrift. De Ronde (der is der maar een, natuurlijk, die van Vlaanderen) die hij won, Parijs Roubaix, al die andere koersen! Goh, der was maar een toprenner en dat was Raas, zou je denken. Verder, maar nu een korte opsomming, zoveel papier heb ik niet, het is maar een A4tje, won hij: tien toer etappes, Milaan San Remo, Parijs Brussel, Parijs Tours, Kuurne-Brussel-Kuurne, de Omloop, Gent-Wevelgem. Meer en meer, maar nu even genoeg, ok? Googel het verder maar.
 Maar er reden er nog meeer rond in die jaren, het gouden kwartet werden die gasten genoemd. Hennie Kuiper, Gerrie Kneteman en natuurlijk ook good old Joop. Heerlijke tijden waren dat, vooral ook omdat ene Peter Post zo een fantastische ploeg rond die gasten had geformeerd. Oh ja, daar reden ook mannen als Lubberding, De Cauwer, Oosterbosch (helaas +) en diverse Katwijks in rond, maar de grote vier waren echt de grote vier.
De manier waarop Raas heerste in het peloton is het vermelden waard. Hij wist echt alles van zijn tegenstanders, echt alles, heb ik me laten vertellen. 'Die en die coureur pakte dit of dat, die en die renner had problemen met zijn partner thuis, die had schulden, die coureur had een auto total gereden, nu ja, noem maar op, hij wist waar hij op moest letten en hoe hij de zwakheden/fouten/misstappen van zijn tegenstanders kon uitpluizen en tegen hen gebruiken. Nee: ik geloof niet dat hij hen chanteerde, absoluut niet, daarvoor was de (heren)boer te veel een gentleman, maar hij kende hun zwakke plekken.
Hij was ook ongenaakbaar. Tijdens dat WK in Valkenburg liet de (NL) tv, die de uitzending verzorgde, ook ongenaakbaar zien hoe Raas door zijn Oranje ploegmaats meermalen de Cauberg op werd geholpen door aan zijn shirt of aan zijn broek hem naar boven te trekken. De NOS?NPO?NTS?, hoe heette dat toen nog maar weer, was 'eerlijk' in hun verslaggeving, kreet men later, bij monde van commentator Smeets. Dat mag zo zijn, maar dat er meerdere adsiprant/aspirant kampioenen zo werden opgeleverd, vergat men uit te zenden.
Soit en goed. Raas werd succesvol ploegleidere van onder andere Kwantum hallen en Rabo bank, maar trok zich later helemaal terug uit het (wieler) leven.
Raas heeft misschien niet veel vrienden, geloof ik, maar veel vijanden zal hij niet hebben. Hij was een rechtdoorzee coureur die veel vloekte en schold, maar ook zijn respect voor tegenstanders en ploegmaten toonde. Jan Raas heeft zich helemaal teruggetrokken uit het oipnebare leven. Dat moeten we respecteren en dat doe ik ook.

Het is nu 2019 en Dylan Groenewegen heeft net de gele trui in Parijs-Nice aangetrokken. Groenewegen heeft wat van Raas weg: enorme laatste snok en een goede plaatsing in de eindsprint weten te pakken. Maar: Raas zou zich niet meer herkennen in deze wielerwereld, denk ik. Gelikt, ja, maar dat waren renners altijd al, maar nu, met allemaal metertjes: afstand, snelheid, wattage, RPM, ga niet in het rood, dat soort zaken? Raas deed het op gevoel. Nee, ik zeg niet dat het toen beter was, helemaal niet, hoor. Ik ben gek van al die compurtjes op mijn drie fietsen en ja, ik heb ook een hartslagmeter en zo, die ik, ik fiets geen bergen meer op, mijn eigen keuze, af en toe nog wel eens aanheb en dan voel ik wel dat de conditie er is.
Maar goed, het kwartet waren goden en ja, er komen dus weer nieuwe goden aan, waaronder Groenewegen en Jakobs. Het voorjaar is begonnen: let op de koersen!
Veel plezier!