Wat is fietsen toch heerlijk, zowel actief als passief. Van beiden heb ik genoten vandaag. Vanmorgen om half zes (0530) al, ben ik langs de verstilde en donkere Amstel naar mijn werk gereden. Het water was rimpelloos, een enkele nachtvogel, of vroege vogel, trok een klein spoor over het oppervlak en de stilte, die wij, stedelingen, zo vaak missen was alom aanwezig in ruime mate en spotgoedkoop.
Wel een drukke dag op het werk, maar gelukkig was ik om 1200 toch gereed met (bijna) alles en kon ik de terugtocht aanvaarden.
Ik woon in Amstelveen en werk in Amsterdam Oost. Tussen beide locaties ligt die prachtige Amstel en daarnaast, ingeklemd tussen rivier en beide steden, ligt de fraaie Amstelveense Middenpolder.
Dit gebied wordt heel langzaam 'teruggeven' aan de natuur, door er een soort 'wetland' van te maken.
Waar onze voorouders naarstig, met schep en riek, dijkjes opwierpen en slootjes groeven en turf staken, gaan grote grijpgrage machines nu hun eeuwenoude werk verstoren en waterplassen, kanaaltjes en dat soort zaken aanleggen, zodat zwerf- en hangganzen en al dat soort watergevogelte zo ongestoord mogelijk kunnen broeden en foerageren.
En daar fiets ik dus tussen door, af en toe gehinderd door en geschrokken van zo'n op-wiekend, van de nationale luchtvaartmaatschappij bekende, grote witte vogel, die, water na druipend van zijn landing
gestel, mij dan nog bespat. Het water geurt naar veen en vis en lichte rotting, maar mens, wat een heerlijk gedoe.
Thuiskomend, heb ik echtgenote hartelijk en gemeend gezoend en samen hebben we even gewinkeld voor de nodige dingen, en dan ga ik ervoor zitten, want de 'Bels' zendt de eerste etappe van 'De Driedaagse van de Panne-Koksijde' uit, een van die beroemde en beruchte Vlaamse koersen die de maanden maart en april zo veel kleur geven.
Het commentaar is van Wuyts en De Cauwer, allebei goed voor een heerlijk en soms wat chauvinistisch commentaar, maar altijd goed en to the point. Omdat ik natuurlijk al voor vijf uur op was, glijden mijn ogen af en toe even weg, maar ik zie wel alles!
Onder andere dat fraaie Vlaamse land en de enthousiaste toeschouwers! De befaamde man die (bij bijna alle koersen) op diverse locaties rond het parkoers is te zien en dan zijn spandoek met zijn naam "LUC" hoog houdt, doet me wat, naamgenoot, immers!
De wedstrijd is goed, afwisselend, met een spervuur van de marrages en ontsnappingen en uiteindelijk een massasprint gewonnen door een Tsjech, Peter Sagan.
Zou hij weten dat er een naamgenoot is die hele fraaie boeken schreef, een beetje in de trant van Sartre? Ze is, het was een Française, die in de jaren '70 nogal gevierd was, waarschijnlijk vergeten. Ze heette Francoise Sagan en een van haar beroemde boeken (toen) was: "Houdt U van Brahms?"
Tja, ik ga meer eens verder. Heb nog veel te lezen en zo.
dinsdag 27 maart 2012
maandag 26 maart 2012
Even kijken of het lukt
Whow, dat ging weer met enig zoeken gepaard. Had mijn blog, rotnaam overigens, gepubliceerd, maar wilde toen even checken of ik een tweede bericht/blog kon schrijven, maar moest onder het genoet van, wel even vogelen, ga nu zien of het gelukt is?!
M'n eerste blog
Ik las in het 'Handboek voor schrijvers' dat er een goede 600.000 bloggers zijn in het Nederlands/Vlaamse taalgebied. Goh, dacht ik, wat veel! Maar is dat zo? Als we er van uitgaan dat we met 16 miljoen Nederlanders zijn en 4 miljoen Vlamingen dan maakt dat, even rekenen, eh juist ja, 20 miljoen Nederlandstaligen, daarbij onze Nederlandstaligen overzee niet meegerekend. Dat is dus, als we er van uitgaan dat van die 20 miljoen er ongeveer 2 miljoen onze taal (nog) niet machtig zijn, ongeveer 3 %. Dat vind ik eigenlijk niet zo veel, toch? Dus dan kan die van mij er nog wel bij, denk ik.
Waar zal mijn blog nu over gaan? Tja, de titel geeft het al een beetje aan. Ik ben een verwoed fietser, ja, op die fietsen met kromme sturen, hoor, niet op de zogenaamde 'gasbuizenfietsen' zoals wij, toerfietsers, die noemen. (Maar dat is ok, fietsen is bewegen en bewegen is gewoon goed!) En, waarmee, even terug naar die fietsen, ik en een groepje vrienden dit jaar, het jaar waarin ik zestig wordt, de Alpe d' Huez willen gaan beklimmen en waarmee we het volgende jaar, als een van die vrienden ook 60 wordt de 'Stelvio' gaan oprijden. Ik stel al die vrienden later voor, ok?
Ik ben dit blog dus begonnen om mijn 'zielenroerselen' aan de openbaarheid prijs te geven.
Niet alleen over dat fietsen, maar ook over de dingen die ik lees, (boeken, artikelen, gewoon dingen die me aangrijpen) en, ja, ook over mijn progressie als 'wanna be' schrijver.
Niet dat daar iemand op zit te wachten, misschien en ook niet omdat dat wat ik te zeggen heb hemelbestormend is of de natie er nu opeens beter voorkomt te staan, maar gewoon, ik heb er zin in.
Zoals het passend is als je voor de eerste keer bij iemand binnenkomt of iemand ontmoet, stel je je even netjes voor. Hierbij:
Mijn naam is Lucas Graver, ik ben geboren in Assen, op 150852 en ben ja, bijna zestig alweer.
Ik heb, na een redelijk gelukkige jeugd en wat haperende schoolopleidingen vanaf mijn 18e tot m'n 50ste bij de Koninklijke Marine gediend. Ik was daar werkzaam in de gezondheidszorg en ben uiteindelijk in de rang van Adjudant 'gepensioneerd'. Mijn passies waren en zijn lezen en fietsen geweest. Na mijn gezin, uiteraard. Oh ja, ik ben getrouwd, en we hebben 4 kinderen (mooi verdeeld, 2 om 2) en een 'wereldkleinzoon', waarop echtgenote en ik een dag per week passen. Het lezen doe ik veel, het fietsen misschien nog meer en sinds een jaar of drie is er een derde passie bijgekomen: het schrijven.
Ik heb ondertussen twee boekjes gepubliceerd en uitgegeven en ben druk met een derde een vierde en, nou ja, met veel, dus. De twee boeken gaan onder andere over mijn 'fietspassie' en mijn leven en werken bij die Koninklijke Marine. Ik wil in dit, hopelijk dagelijkse, nou ja, enkele-malen-per-weekse blog meer gaan vertellen over die drie passies.
Misschien zijn er onder jullie die d'er wat in herkennen?
Nogmaals, het is mijn eerste blog, het stelt (nog) niets voor, maar ik vind het nu al geinig.
Ik zal proberen er een leuk dagboek van te maken.
Ik ga nu proberen dit stukje op te slaan, de spellingcontrole er over heen te doen en te 'publiceren'
zoals ik in de taakbalk lees en hoop dat dat allemaal gaat lukken.
Met een beetje mazzel krijg ik nog eens een reactie. Wie weet. Is dat zo, dan graag, maar dan ook graag kritisch over schrijfstijl etc.
(Over schrijfstijl: mijn marinejaren hebben me 'geleerd' dat taal voornamelijk dienst als communicatie middel. Dus: hoe kan ik je/U uitleggen hoe ik over zaken denk. Ik ben geen 'wollige' schrijver, ik ben vrij direct en zal af en toe wat woorden gebruiken die niet 'comme il faut' kunnen zijn. Tja, da's mijn taal dan maar, denk ik.
Groeten
Lucas
(Of doe je dat niet in een blog?)
Waar zal mijn blog nu over gaan? Tja, de titel geeft het al een beetje aan. Ik ben een verwoed fietser, ja, op die fietsen met kromme sturen, hoor, niet op de zogenaamde 'gasbuizenfietsen' zoals wij, toerfietsers, die noemen. (Maar dat is ok, fietsen is bewegen en bewegen is gewoon goed!) En, waarmee, even terug naar die fietsen, ik en een groepje vrienden dit jaar, het jaar waarin ik zestig wordt, de Alpe d' Huez willen gaan beklimmen en waarmee we het volgende jaar, als een van die vrienden ook 60 wordt de 'Stelvio' gaan oprijden. Ik stel al die vrienden later voor, ok?
Ik ben dit blog dus begonnen om mijn 'zielenroerselen' aan de openbaarheid prijs te geven.
Niet alleen over dat fietsen, maar ook over de dingen die ik lees, (boeken, artikelen, gewoon dingen die me aangrijpen) en, ja, ook over mijn progressie als 'wanna be' schrijver.
Niet dat daar iemand op zit te wachten, misschien en ook niet omdat dat wat ik te zeggen heb hemelbestormend is of de natie er nu opeens beter voorkomt te staan, maar gewoon, ik heb er zin in.
Zoals het passend is als je voor de eerste keer bij iemand binnenkomt of iemand ontmoet, stel je je even netjes voor. Hierbij:
Mijn naam is Lucas Graver, ik ben geboren in Assen, op 150852 en ben ja, bijna zestig alweer.
Ik heb, na een redelijk gelukkige jeugd en wat haperende schoolopleidingen vanaf mijn 18e tot m'n 50ste bij de Koninklijke Marine gediend. Ik was daar werkzaam in de gezondheidszorg en ben uiteindelijk in de rang van Adjudant 'gepensioneerd'. Mijn passies waren en zijn lezen en fietsen geweest. Na mijn gezin, uiteraard. Oh ja, ik ben getrouwd, en we hebben 4 kinderen (mooi verdeeld, 2 om 2) en een 'wereldkleinzoon', waarop echtgenote en ik een dag per week passen. Het lezen doe ik veel, het fietsen misschien nog meer en sinds een jaar of drie is er een derde passie bijgekomen: het schrijven.
Ik heb ondertussen twee boekjes gepubliceerd en uitgegeven en ben druk met een derde een vierde en, nou ja, met veel, dus. De twee boeken gaan onder andere over mijn 'fietspassie' en mijn leven en werken bij die Koninklijke Marine. Ik wil in dit, hopelijk dagelijkse, nou ja, enkele-malen-per-weekse blog meer gaan vertellen over die drie passies.
Misschien zijn er onder jullie die d'er wat in herkennen?
Nogmaals, het is mijn eerste blog, het stelt (nog) niets voor, maar ik vind het nu al geinig.
Ik zal proberen er een leuk dagboek van te maken.
Ik ga nu proberen dit stukje op te slaan, de spellingcontrole er over heen te doen en te 'publiceren'
zoals ik in de taakbalk lees en hoop dat dat allemaal gaat lukken.
Met een beetje mazzel krijg ik nog eens een reactie. Wie weet. Is dat zo, dan graag, maar dan ook graag kritisch over schrijfstijl etc.
(Over schrijfstijl: mijn marinejaren hebben me 'geleerd' dat taal voornamelijk dienst als communicatie middel. Dus: hoe kan ik je/U uitleggen hoe ik over zaken denk. Ik ben geen 'wollige' schrijver, ik ben vrij direct en zal af en toe wat woorden gebruiken die niet 'comme il faut' kunnen zijn. Tja, da's mijn taal dan maar, denk ik.
Groeten
Lucas
(Of doe je dat niet in een blog?)
Abonneren op:
Posts (Atom)