Nomen est Omen

 De gemiddelde leeftijdsverwachting van de Nederlandse man is 79 jaar en twee maanden. Ik heb nog meegemaakt dat het slechts 72 jaar was. Dat is er een stik(je) op vooruitgegaan dus. Nu ben ik slechts zeventig en zes maanden, dus ja, ik heb nog even te gaan. Ik kan nog een hoop fietskilometers maken en een heleboel en lang genieten van de kinderen en kleinkinderen, natuurlijk en graag. 

(De doorsnee Nederlandse mevrouw houd het vol tot haar 83ste, wat behoorlijk hoog is, gezien de sterfte in andere en niet zo prettige landen.) 

Soit. Maar goed, der ken van alles gebeuren op je pad, soms nare ziektes, lichamelijk, of nare ziektes geestelijk, waarbij je de werking van je geest verliest, hetgeen me afgrijselijk lijkt, om de naam van je geliefde of van je kids/kleinkids niet meer te weten, maar goed, op dat sombere traject wil ik nu niet ingaan. Dus daarom wil ik nog even dit kattebelletje kwijt, voordat het helemaal in de vergetelheid is verdwenen, hoewel ik zeker weet dat het medium waarop ik dit schrijf al heel gauw zal verdwijnen in vergetelheid.

Ik noemde het stukje "Nomen est Omen". De Romeinen waren van mening dat iemands naam iets zei over zijn lot. De uitspraak is afkomstig uit een toneelstuk van de komediedichter Plautus, waarin iemand het advies krijgt op de slavenmarkt het meisje Lucris 'lucratief' te kopen, met als argument dat alleen al haar naam en de voorbetekenis ervan de prijs waard zijn. Strikt genomen verwijst de term dus niet naar families wier naam in de 18e eeuw is ontstaan uit hun beroep, maar naar mensen wier levensloop toevalligerwijs goed past bij hun naam waaronder ze geboren zijn. In de laatste heerst uiteraard wel een spanningsveld; als je als "de Boer" wordt geboren in een boerenfamilie kun je je afvragen of het de familieachtergrond, de naam, of beide iets zeggen over het beroep dat je uiteindelijk uitoefent. 

En ja, ik heb dat geplukt van Wiki, dus denk niet dat ik zo slim ben, hoor.Ik kwam even op het idee voor deze babbel door dat ik de naam Olivier hoorde, ergens in een tv programma. In 'de Volkskrant, dagblad voor Katholiek Nederland' zoals deze redelijk progressieve krant zich ooit adverteerde, had je jarenlang een rubriekje die zo heette en daar heb ik nogal wat van die namen aan overgehouden.

Zoals in het voorbeeld De Boer, of in de naam Smid, bijvoorbeeld. Maar wat denk je van Dr Plas, een uroloog? De gynaecologe Kier, de notaris die Recht heet, de orthopeed Bot, de militair die Korporaal heet, nu ja, je hebt ze allemaal wel eens meegemaakt.

Maar de twee meest 'vreemde' namen die me blijven bijstaan, heb ik ooit ontmoet toen ik diende bij het Marine Keuring en Selectie Centrum, toen gevestigd in de Marine Kazerne Amsterdam, de MKAD, hoewel dat centrum een eigen baas had.

Ik was toen chef van de Röntgen afdeling en we moesten natuurlijk X-rays maken van de kandidaten  Vaak alleen een zogenaamde Thorax foto, een longfoto in een Odelca cabine, zoals dat heette, maar verder ook vaak foto's van hun wervelkolom, zeker als ze Marinier wilden worden, maar ook vaak foto's van andere delen van het lijk.

Ik hield van dat vak, het was precies werk en hield in dat je de mensen op hun gemak moest stellen en zo. Ja, natuurlijk maakten we, ik had een assistente, ook foto's van mensen met allerlei klachten die ons door de ziekenboeg waren doorgezonden. Maar goed, da's andere koek.

Op een gegeven moment kreeg ik, voor verder onderzoek, een jongeman die Dubbele Weerstand werd genoemd. Wat een merkwaardige naam, vond ik en ik had een praatje met hem daarover. In zijn thuisdorp,mik denk nu een beetje aan privacy, was dat overigens een heel voorkomende naam, vertelde hij. 

Enfin. Tijden later kreeg ik een kandidaat, wiens achternaam ik nooit heb onthouden, maar zijn voornaam wel. 'Hartwich' was zijn naam. Hij zat in de ruime en goed uitgeruste wachtkamer, met een (door de KM verzorgde) badjas aan en ik riep hem, staande in die wachtkamer, met zijn kaart met naam erop in mijn hand. Hij stond op, we gaven handen en hij noemde zich 'Hattrick'. mij enigszins verbaasd doen staan. 'Maar. zei ik, 'jij heet toch Hartwich?' 'Ja, mijnheer', zei hij, beleefd, 'dat is zo, maar mijn vader heeft dat gedaan omdat Hattrick niet mocht,' Ik zei: 'Hattrick is toch een derde goal van een speler in een wedstrijd?' Hij beaamde dat, 'Mijn vader is een enorme voetbal fan. Ik was de derde zoon en ja, daarom kreeg ik die naam.' 'Bizar"zei ik en meende ik. Óh, het wordt nog iets vreemder, ik kreeg een jongere broer. Mijn vader is in de oliehandel en mijn jongere broer was de vierde van de vierde. Hij werd dus 'Olivier' genoemd. 

Ik lachte. "ik zou wel eens een biertje met je pa willen drinken', zei ik. Ik heb nooit wat meer over hem of zijn familie gehoord.

Apocalyps

 Ja, ik weet niet precies waarom ik dit stukje de naam Apocalyps heb gegeven. Ik dacht dat het iets te maken had met de tijden waarin we nu leven, maar de titel draagt niet de lading. Ik heb wat gesurfd op het net en ik kwam op het volgende uit: 

Een apocalyps (Oudgrieks: ἀποκάλυψις, apokálypsis, "een onthulling") is een onthulling van kennis of een openbaring, verwijzend naar de Openbaring van Johannes uit het Nieuwe Testament. Omdat dit boek de ultieme overwinning van het goede over het slechte beschrijft en het einde van de huidige wereld, wordt de term in de dagelijkse taal gebruikt om een situatie te beschrijven waarin de wereld lijkt onder te gaan. 

Nu ja, een heel verhaal, maar ik moest eigenlijk ergens anders zijn. Dat de wereld lijkt ten onder te gaan is mij vrij duidelijk, maar het zijn meer de 'Zeven plagen' van Egypte, na nader onderzoek, maar dat was  het um ook niet helemaal. Ik heb het verhaal over die apocalyps waarschijnlijk ergens opgepikt, maar waar?

Enfin. Het ging wel over vreselijke dingen die momenteel spelen, zoals: 

Oorlog, Oekraïne, een sterke en onafhankelijke natie en die Poetin en zo, dat is heel erg.

Natuurrampen, zie naar Turkije en Syrië.

Watersnood, denk hierbij aan wat er in onder andere Nieuw Zeeland aan de hand is.

Ziektes: de cholera epidemie en de tyfus epidemie die binnenkort gaan uitbreken in de vluchtelingenkampen in de getroffen gebieden in de overvolle vluchtelingenkampen in de hele wereld .

Hebzucht: wij, de wereld in ieder geval, storten miljoenen aan hulp voor de getroffen gebieden. Maar? Komt dat geld wel goed aan en verrijken de (corrupte) leiders van die landen zich er niet mee?

Eigendunk: de manier waarop de mensheid met zich zelf omgaat. Allemaal op de smartphone, FOMO en zo. Maar ook al die tatoeages en al die gesprekken op die telefoons als je even lekker denkt in een bus/tram/metro te zitten lezen maar dan weer gestoord wordt door dat getelefoneer van die ass,,,,,!

Vraatzucht: Ik zie zo veel mensen met zo veel overgewicht, da's niet normaal. Kijk, ik hou van een frietje af en toe, twee of drie maal per jaar, maar wat ik zie, bij het passeren van onze FEBO in onze straat grenst aan het ongeloofwaardige. 

 

Nee, ik weet nog steeds niet waarom ik dit stukje zo genoemd heb. Maar dat ik ontevreden ben met dit bestaan moge duidelijk zijn. Niet MIJN bestaan, hoor, ik fiets weer en ben tevreden, maar met het bestaan van heel veel mensen of het NIET bestaan van heel veel mensen.

 

 

 

 

 

 

Dienstplicht?

 Hallo mijnheer/minister Hoekstra, u begint over het opnieuw instellen van de "dienstplicht"? Ja, een heel goed idee, zeg ik als gewezen beroeps militair (32 jaar bij de KM) maar, beste mijnheer Hoekstra, de dienstplicht is nooit verdwenen uit ons land, hoor. 

De "opkomstplicht" is vervallen en daar zit de kneep.

"De dienstplicht in Nederland is niet afgeschaft. Maar sinds 1 mei 1997 is de opkomstplicht uitgesteld. Defensie roept daarom geen nieuwe dienstplichtigen meer op. Dat zou jaren van voorbereiding vragen. Er zijn geen kazernes en instructeurs voor. En er is ook niet voldoende materieel (zoals uniformen en voertuigen)." Quotes allemaal. Maar die had u ook kunnen lezen.

Wie 17 jaar wordt, krijgt wel een brief van de overheid over de inschrijving voor de dienstplicht. Ook mensen die tot hun 35e (opnieuw) Nederlander worden, krijgen die brief.

Kijk, mijnheer Hoekstra, zo zit het dus.  

Dat kan betekenen dat onze kleinkinderen, twee stuks, m/v, hoewel dat waarschijnlijk niet meer mag, allebei een oproep kunnen krijgen voor het dienen van de staat als militair, in welke functie dan ook. Ben ik daar tegen/voor? Zoals ik al schreef ben ik 32 jaar beroeps militair geweest en heb ik daar hele fijne en goede herinneringen aan over gehouden, maar dat is puur over mijn eigen leven.

Ik heb in die jaren geleerd dat discipline en het hebben van normen en waarden, denk aan schoenen poetsen, denk aan het schoonhouden van je 'uniformen/tunieken" en het moeten volhouden aan diverse standaarden, op het gebied van sport/tucht/regels/collegialiteit om er maar enkele te noemen, mensen begrip geeft van de standaarden van het leven.

Ik denk dat er voor heel veel "sub"groepen in deze maatschappij het goed zal zijn om "tucht en discipline ",  vreselijke woorden in de ogen van velen,weer eens in te lasten bij vele van die jongeren van die subgroepen. Mag ik het noemen? Nee? Toch wel. 

Veel van de Marokkaanse/Turkse/Antilliaanse/Surinaamse jeugdigen zijn compleet losgezongen van de wereld waarin WIJ leven en maken met hun 'al dan niet' levensstijl, gangstarap, heet dat zo, de wereld van hen  en de mensen om hen heen in gevaar. 

Ik ben de mening toe gedaan dat dat soort jongeren een betere wereld zouden zien als ze een jaar zouden moeten dienen in een strenger regime, waar drugs en dat soort zaken NIET zouden worden toegelaten of in het minste geval, zwaar zouden worden bestraft, Die discipline en die normen en waarden zouden ze dan weer over gaan brengen aan hun matties, zoals dat genoemd wordt.

Dus mijnheer Hoekstra, u heeft volkomen gelijk, maar noem het beestje wel bij de goede naam.

Ja, ik ben een auwe l.. , maar ik heb van heel dichtbij meegemaakt dat dienstplicht heel veel jongeren, binnenkort hopelijk ook v, op een beter pad in het leven zal zetten.