Weer Hommeles in Fietsersland

Nee, nee, nee, geen tot nauwelijks opspraak over Dopage, hoewel? Het opleidingsteam van Astana is behoorlijk in opspraak geraakt, maar volgens Vino, was dat allemaal onzin. Nu ja, wielrenners en leugens, nietwaar, vissers en Latijn en zo. Dus nee, dat was ik ondertussen, als doorleefde liefhebber van de sport al een beetje gewoon, hoor. Ik keek er niet echt meer van op. En ja, eigenlijk al helemaal niet van de ploeg waar de Kazak de baas was. Maar het ging ditmaal niet over ontoelaatbare, verboden middelen, nee het ging over oplichting van de Belgische fiscus. De stal van Patrick Lefevre en dan met name de coryfeeën uit die stal, zouden de Belgische staat voor miljoenen hebben geflest door verkeerde belastingaangiftes dan wel belasting afdrages. Toen "viel mijn klus op dek", zoals de ouder marineman zegt als hij bedoelt dat hij ietwat verbaasd is, of te wel, dat zijn mond open zakte.
Coureurs die liegen? Dat meen je niet! Is dat zo? Geloof je dat? Kom nou, hoe kan dat?
Ok, even voor alle zekerheid. E. en ik houden van België! Ik zelf ben dan ook nog eens een adept, een fanatiek liefhebber en volger van De Koers, zoals dat heet. (Ja, ik klim af en toe ook op de kromme stuur fiets, hoor, maar ik doe niet die mannen na, ik doe het echt voor mijn plezier en om de wereld om heem te bekijken..)
Maar, aardige en brave Belgische fiscaal mannen/vrouwen, wat wil je nu? Een land dat van eh, nu ja, corruptie gaat ver om te zeggen, maar laten we afspreken dat het om aardigheidjes aan elkaar geven gaat, waar het (vooral hogere volk, als je me begrijpt) aan elkaar kleeft van de schandalen, waar men alleen maar iets is, of kan zijn, dank zij een lidmaatschap van een politieke partij, waar paternalisme en dat soort zaken hoogtij vieren? Een land waar de (voormalige) vorst in een aantal schandalen omtrent al dan niet erkende buitenechtelijke kinderen is gehuld? (Ja, ja, wij hadden Bernhard, natuurlijk, die was veel en veel erger, een boef van het zuiverste water), een land waar de koning nauwelijks verstaanbaar de officiële voertaal, het Nederlands, spreekt, net als zijn pa en ma, overigens, en waar men drie talen spreekt waar men elkaar geen duimbreed toegeeft over die talen en waar men, met Brussel mee gerekend, vier regeringen heeft? Een land waar de inwoners al jaren hun geld op Luxemburgse banken stalt? Waar een voormalig minister brandweerkazernes verkocht en het geld op een rekening ergens in de Kaaimannen eilanden zette?
Dus jullie pakken nu die fietsers aan? En terecht. Want, als je geld verdient, moet je belasting betalen, zo werkt de wereld, zo is het systeem. Maar: pakken jullie ook de (oud) ministers aan? Er was nogal een rel tussen Dedecker en De Gucht, begreep ik, omtrent die vreemde verdiensten? En die voetballers, pakken jullie die ook aan? Mannen met miljoenen contracten in het buitenland?
Maar, schreef en zong Harry Jekkers ooit in dat fraaie lied: Oh, oh, Den Haag: Maar wat leg ik nou te drome?
Dus ja, de fietsers worden, terecht, hard aangepakt. Maar, zoals geschreven: gaat dat ook gebeuren met voetballers/tennis spelers/filmsterren en zo?Nou nee, denk ik. Want is het niet zo dat onze zuiderburen en dermate gematigd (klinkt niet, die klanken achter elkaar) fiscaal milieu hebben dat grootverdieners uit ons land (een hel groep criminelen rond de kliek van Holleeder) maar ook Franse sterren als Gerard Depardieu naar dat land verhuizen? Lijkt me niet. Dus de mannen als Boonen en Devolder worden vervolgd. Het netto resultaat is dat ze een afkoopsom gaan betalen en vrij als een vogeltje het nieuwe wielerseizoen weer gaan beginnen. Oh, van mij mogen ze. Zolang de Belgen hun fiscale sh.. nog niet voor elkaar hebben voor wat betreft het Luxemburg circuit (zie boven) hoeven ze de kleinere mannen, dat zijn coureurs qua verdienste echt, wat mij betreft niet aan te pakken. Nu ja, de mannen werken wel knetterhard voor hun geld en iets meer dan twee maal drie kwartier, hoor!


De VdE wordt weer eens een loodzware, las ik over de voorstelling van het parkoers. Dat wordt dus weer smullen straks. Ik reken de VdE tot mijn misschien wel zwaarste rondes en de meest toegankelijke. Ja, ik geef het toe: soms zijn er ritten die uur na uur over kaarsrechte en door de zon verschroeide wegen gaan, maar het opgefokte van de TdF is er niet zo en het onprofessionele, wat betreft Tv uitzendingen dan, van de GdI, is er ook niet. Smullen weer.

En oh ja, het onofficiële WK veldrijden, het BK dus, was weer een thriller van het zuiverste water. Ik schrijf af en toe wel eens een stukkie, maar ik zou willen dat ik de scenarioschrijver zou kunnen zijn die deze wedstrijd in scene had gezet. De zieke man van België, Tornhout, wint voor de aanstormende jonge held (Van Aert) die de vader moord gaat plegen op de oude koning, Nijs, die zich verweert met zijn  laatste krachten. Welk Grieks drama kon hier aan tippen?

En er is weer een nieuwe ploeg gepresenteerd: Lotto-Jumbo. De voortzetting van Belkin. Fraaie tenues, veel geel en zwart, mooie, heldere en zichtbare kleuren waar een filosofie achter steekt. Ja, en binnenkort is het seizoen weer open. Nu wachten op de resultaten van team Roompot-Oranje. Die hebben zich op 2 januari al aan het publiek getoond. Fraaie oranje shirts. Maar: op hun site zag ik al een foutje, maar weet niet of dat echt zo is: Het bordje van een ander leeg eten is volgens mijn van Hennie Kuuiper en niet van de Kneet, maar soit, ik kan abuis zijn. Het nieuwe seizoen begint eigenlijk al weer. Dat begint dan met wat kleinere koersjes als de GP Marseillaise en de rondjes op Mallorca en zo en dan al op 1 februari en vanaf dan gaat het echt beginnen. Ik zit te popelen, nu al!

Aan discipline gaan doen.

Oh ja, dat vorige Blog, nu ja, dat is een "stand alone" zeg maar, ondanks de (1) achter de titel. Ik heb vandaag besloten om wat meer over mij en mijn fietsen te gaan schrijven. Nee, hoor, ik zal, lees dat stand alone verhaal, niet alles vertellen over de biologische functies van me of over het kiezen van mijn verzetten of de aanpassingen in millimeters van mijn zadel, ben je gek, ik ben een man die het heerlijk vind om op de racefiets te zitten en zo. De wereld passeert me, ik passeer de wereld. Fietsen geeft me een geluksgevoel, maf als het lijkt, maar het is zo. Ja, ik weet, dat heeft allemaal met de Beta endorfinen, morfineachtige pijnstillers die je lichaam zelf aanmaakt, te maken, noem het "Runners High." Fietsers noemen dat anders, die doen niet zo moeilijk en zeggen: 'Man, lekker, stukkie gefietst. Mooi hoor, die: duinen/polder/stad/heuvels/kasseien/veld/fietspaden. Mooi man, kilometers gemaakt, veel leuke dingen gezien, lekker weer."
Dus ja, ik ga in de Blogs van dit jaar iets meer vertellen over de fietstochten die ik gemaakt heb. Nee, niet tot elke bocht of elke hoek of zo, maar gewoon: dingen die ik zag en dacht en waarom ik moest lachen en zo. Misschien ook wel over ontmoetingen die ik onderweg had, of over een toevallige mee fietsende man of vrouw.
Ik moet al die Blogs die ik wil schrijven, wel eerlijk beginnen. Dit Blog zal wat meer over mij gaan. Mijn andere en vrij actieve Blog In de super, komt wat op losse groeven te staan. (www.indesuper.blogspot.nl/) Zoek het maar eens op. In die Blogs kan je lezen dat ik minder moet gaan werken en dus meer tijd heb voor het fietsen. Joepie de ... enzovoort. Nu ik elke dinsdag en donderdag ook nog vrij ben (de woensdagen zijn de vaste oppasdagen op de kleinkinderen, overigens al zeven jaar) moet ik mezelf dus een discipline aanbrengen. Hoewel het natuurlijk heel aangenaam is, vooral in dit seizoen, om in de ochtend lekker lang te blijven liggen in de echtelijke sponde waar het soms heel goed toeven is, vaak heel goed toeven, willen wij er niet aan toe geven. Nu ja, voor dag en dauw opstaan doe ik natuurlijk nog, twee dagen in de week en ben dan, rond vijf uur vijftien, in de morgen, onderweg naar mijn werk. Maar de overige vijf dagen in de week, wil ik natuurlijk ook niet verslapen. Dus heb ik, nu ja, samen met mijn lief, dingetjes uitgedacht. Ik ga elke vrije dag, indien het qua weer haalbaar is, minstens een uur of wat fietsen. Zo niet, ga ik, of gaan we, wat dingen doen, die we al een tijd niet hebben gedaan of kunnen doen en NEE, DAT valt er niet onder. Dat doen we en deden we, nog met regelmaat.
Maar, musea bezoek, wat dachten jullie daarvan? Yuk? Ok, maar er zijn naast het Stedelijk en het Van Gogh ook echte en goeie musea in het land hoor, waar je kunt zien wat de schilder of de kunstenaar bedoelde. En niet alleen maar een wit doek van zes bij zes met twee zwarte stippen of zo?
Maar, oké, vandaag deed ik mijn vierde rit van het jaar op de fiets. Het was koud, ja, er stond een redelijke bries uit het zuiden, maar: het was droog. Dus reed ik door de polder rond mijn stad Amstelveen, kwam bij het patserige huis van soap- of zo sterretje Patty uit, die een infantiel autootje heeft opgepimpt en naar haar zelf heeft vernoemd: de Patmobiel, reed langs de nieuwe en misschien wel drukste provinciale weg van ons land, de N 201 en kwam zo, een klein uur later weer binnen, met rode wangen en oren van de kou.
Maar ik had weer veel gezien! In de zogenaamde 'wetlands' langs langs en rond die N 201 zag ik grote groepen ganzen en zwanen grazen en steltlopers en andere watervogels zich voeden. Ik zag een grote V formatie (ganzen?) naar het zuiden trekken en ik dacht dat ik de richting verkeerd begreep.
Ik zag gehaaste mensen in auto's en op brommers zich bewegen naar hun uiteindelijke doelen en ik moest even wennen aan het feit dat ik geen haast had. Maar goed, de eerste discipline dag is er al geweest. Nu nog een hoop jaren verder.
Ik ga nog een paar prettige en onthaaste jaren tegemoet, hoop ik.

De start van een nieuw fietsjaar. (deel 1)

Elk jaar stop ik, rond het "Sinterklaas en Zwarte Piet feest", die laatste mag echt niet ontbreken natuurlijk, met fietsen. Ik doe dat vooral omdat het vaak baggerweer is, maar voornamelijk omdat ik drie weken "rust" ga inbouwen. Ik ben nog redelijk actief bezig met een baan die me veel lichamelijke inspanning kost. Hoewel ik er uitzie als de befaamde jonge God, (oeps mijn neus gaat groeien), begin ik mijn jaren wel te voelen. Nee, niets hinderlijk, heus niet, maar ik hoor vaag gekraak als ik, na een een dag waarin veel moet bukken en veel sjouwen met vracht, of het lossen van zware containers uit een vrachtwagen, op ga staan. Uit bed of van de bank of een stoel. Ik heb een plekje in mijn zogenaamde "vul" schouder, (de rechter schouder die ik natuurlijk gebruik om veel boven mijn macht en aan het einde van een vak te komen) waar ik dus 's nachts niet lekker op kan liggen vanwege de pijn die het dan gaat doen. Als ik soms even snel over mijn schouder moet kijken voor een winkelbezoeker/-ster die met zo een scootmobiel de winkel paden terroriseert, hoor ik geknars in mijn nekwervels en schiet er een pijnscheut door. Maar, dat zijn veel voorkomende kwalen.
Maar die drie weken rust die ik inbouw met de fiets, is voornamelijk om weer "goesting" op te doen voor een nieuw jaar op de fiets. Goesting is een fraai Vlaams woord, waar gewoon 'zin' mee wordt bedoeld. (De uitdrukking: "een broek vol goesting", kunnen jullie zelf wel vertalen, toch?) Ik wil mijn lijf dus een paar weken op laden om weer zin in fietsen te krijgen. Buiten de gewone wensen voor het Nieuwe jaar, de drie g's: geluk, gezondheid, geld, bestaan mijn goede voornemens voor het nieuwe jaar dan ook vaak maar uit een of twee dingen: op de eerste januari mijn eerste fietstocht te maken en om zoveel mogelijk k's (kilometers) te maken in dat nog net geboren jaar. Dat grote aantal k's maken lukt niet elk jaar, helaas. Vaak zijn het meteorologische omstandigheden, zie eerder, maar vaak ook heb je gewoon geen tijd om op de dagen dat je kunt gaan fietsen, dat ook te doen. (Ziekte, al dan niet van zelf/naasten/anderen, belastingaangiftes, andere auto aanschaffen, begrafenissen, nu ja, noem maar op.) Het afgelopen jaar, '14, kwam ik aan niet meer dan 5000, (vijfduizend, geen vijftig) kilometer. Nu moet ik zeggen dat ik meer van die k's op de fiets dan met de auto maak, hoor. (Maar, ook het feit dat ik brak met een aantal fiets maten heeft er aan toe bijgedragen. Ik zal dat wel eens vertellen.)
Dit jaar gaat dat wel allemaal veranderen, overigens. Nee, het weer, nee, daar kan ik niks aan veranderen. Maar ik krijg er wel extra vrije dagen voor. Mijn werkgever, een firma die ergens in de polders van Noord Holland gevestigd is, heeft besloten dat ik te duur ben en mijn uren zo drastisch ingekort, dat ik nog maar twee, niet eens volle dagen, werk. Dat betekent dus dat ik, buiten de vrije weekeinden, nog eens twee dagen in de week vrij ben. Ja, de rekenfout hebben jullie al ontdekt, toch? Nee, de woensdagen was ik altijd al vrij. Dat is de "heilige dag" van de week, de dag waarop wij, mijn geliefde en partner van al meer dan dertig jaar, oppassen op onze twee schatten en rabauwen, soms, van kleinkinderen en dat al meerdere jaren doen en nog wat jaren gelukkig kunnen blijven doen. Dus heb ik de hoop dat ik mijn kilometers kan vermeerderen.
Oh ja, oh nee, nu trap ik op de ziel van velen die me nu zien als zo'n dwaas die blind zijn trainingsrondjes maakt, zijn hartslag in de peiling houdt, zijn wattage tijdens de ritten noteert en dat soort zaken? No way, Ja, ik noteer braaf het aantal kilometers dat ik gemaakt heb. Ik maak een aantekening van de windrichting en de sterkte en van A. (A=Average, je gemiddelde snelheid, die dan een klein beetje iets zegt over je conditie. Maar niet veel.)
Nee, ik ben zo een boerenfietser die zich netjes aan de regels van de weg en de wet houdt en die heerlijk geniet van alle seizoenen. (Behalve de natte periodes, maar dat had je al begrepen.) Maar, omdat we het nu toch over aantal kilometers p.p. hebben, wil ik wel iets meer daarover zeggen. Ik heb vanaf 1993 tot heden een dikke 190.000 kilometer gefietst. Vanaf 1977 fiets ik eigenlijk al, ik tel alleen de k's met een kromme stuur fiets, maar ik heb die getallen nooit genoteerd. Als ik aanneem dat ik 1000 per jaar maakte dan kom ik op een totaal, tot nu, van eh, effe kijken, eh, zestienduizend erbij, is een dikke 200.000 kilometer. Ik schrik er ook van, hoewel er lezers van dit Blog zijn, die minstens een veelvoud daarvan hebben gereden. Maar in mijn ogen heb ik de omtrek van de aarde, die geschat wordt, of berekend, tussen de 40.008 en de 40.0075, al naar gelang de stand naar de zon of naar de vijfde paasmaandag, of zo, al vijf keer omgereden. Nou, dat is toch wel wat voor een oud mannetje, waar alles bij piept en kraakt, toch?
Maar, het zal dus niet de laatste keer zijn dat ik de aardkloot rondfiets, hoor, der komen hopelijk, nog wel een paar keer bij.