Keizer Peter de Derde

Wij, de volgers van het WK fietsen in het jaar 2017 in Bergen, hebben een unieke prestatie gezien! Onze NL renners en rensters hebben maar het liefst zeven gouden en drie zilveren medailles gewonnen. (Ik heb hier de ploegentijdritten bijgeteld, natuurlijk!) Maar: ook de wielerstrijd bij de dames met hun perfecte planning behoorde daartoe. Ook de 'grote' heren hadden een perfect plan, maar dat kwam niet helemaal uit, nu ja, dat hadden we eerder al gelezen en gehoord in de interviews met Dumoulin. Ik hoopte dan ook nergens op, maar de oranje mannen lieten zich wel goed zien: Lars Boom, Nikki Terpstra en Tom Dumoulin waren nadrukkelijk aanwezig in de finale. Helaas, was het resultaat niet daar, maar ja, een WK op de weg is anders dan een grote ronde, zeg maar. Dus ja, goed gereden Oranje mannen!
Maar wat we wel zagen was dat Peter Sagan voor de derde keer achter elkaar wereldkampioen op de weg werd! Da's een uniek iets. Drie jaar op rij, dat is inderdaad nog nooit eerder vertoond. Ja, ook Oscar(ito) Freire heeft drie maal de regenboogtrui mogen dragen. Kennen jullie hem nog? Die kleine en frêle, maar o zo sympathieke Spanjaard? Mijn jongste dochter heeft nog een handtekening van hem gekregen, toen hij mee deed in het "RAI Derny Criterium", een leuke wedstrijd die (ooit) in Mokum Zuid werd verreden. Hij, Oscar, was toen nog bijna geheel onbekend, overigens. Het was een aardig mannetje, een klein Spanjaartje dat toen een beetje stond te kleumen in de Hollandse (het was toen bijna herfst) kilte. Ik en mijn kleine meissie, hadden nog nooit van het mannetje gehoord, maar ja, het was een coureur, we vroegen hem om een handtekening en hij was waarschijnlijk zo blij dat hij een handtekening mocht zetten bij een fan, dat hij ook nog een paar fraaie Spaanse woorden sprak aan ons, die wij niet helemaal begrepen. Achteraf is 'onze' Oscarito ook drie maal wereldkampioen geworden, hij werd dan wel natuurlijk fel toegejuicht, op tv dan, door ons gezin! Oscar was en bleef al die jaren, onze favoriet!
Er zijn leuke anekdotes over Freire te vertellen, overigens. Hij was nogal vergeetachtig, naar het schijnt. Er was eens een dag dat hij wilde gaan trainen, maar het weer was slecht in zijn dorp. Dus ging Oscar vijftig kilometer verder op trainen, maar daar was het weer ook niet goed, het regende daar ook en zo. Nu ja, in de auto gestapt en weer een kilometer of vijftig verderop gereden. Nee, ook daar was het ballen weer, en ja, dan maar weer een uurtje verder rijden in de auto en goh,  zowaar, daar was het droog en zonnig.
Oscarito deed zijn gewone schoenen uit, pakte zijn koersschoentjes, deed die aan zijn voeten, trok zijn koershemd aan, stopte zijn spulletjes in zijn hemd en deed de achterklep van zijn Seat open en ... hij was zijn fiets vergeten mee te nemen! Tja, Freire, een hele fijne en goeie coureur die overigens jaren lang bij de RABO ploeg heeft gereden.

Nee, vandaag was het niet aan de Nederlandse mannen, hoor, het team was gewoon niet sterk genoeg. De Noren wilden natuurlijk, voor eigen volk winnen, met Boasson Hagen of met Kristoff. De Duitsers hadden weinig ijzers in het vuur, de Italianen wel, maar het zat er ook gewoon niet in.
Er was maar een supermachtige wielrenner vandaag: Peter Sagan, de Keizer  van de koers, de enige man die drie keer achter elkaar wereld kampioen wordt. Alle petten die ik in mijn bezit heb gaan diep naar beneden voor deze fantastische Slowaakse renner! Je hebt hem de hele dag niet gezien, in de laatste drie minuten komt hij naar voren en wint een 'massa' sprint! Hoe g.voed kan je dan zijn?

Over het WK in Bergen: een heel fraai parkoers natuurlijk in een hele fraaie stad en prachtige omgeving en zo. De regie van het WK was overigens niet goed, vaak zag ik te veel mooie beelden van een mooie "umgebung", maar zag ik, nu ja, zagen we, de kijkers, te weinig van de koers. De regie schakelde op de meest onverwachte momenten over naar niets toe doende (achterhoede) beelden. Dat was vaak heel jammer, maar goed, het zij zo. Jammer ook dat we, eerder, veel te veel beelden zagen van Froome, die het echt aflegde tegen Dumoulin in de tijdrit en te weinig informatie kregen over de tijdverschillen tussen Dumoulin en die Froome en zo.

Conclusie: Nederland heeft zijn zijn beste WK ooit verreden, denk ik. Nee, we hebben geen mannelijke WK, maar vooral wel goud bij de dames en op de tijdritten.

Wat een WK (fietsen) tot nu toe/ Scheurtjes bij SKY?

(Door malheur of tegenwerking, ik denk van ene J., (maar da's een geintje, natuurlijk) is mijn eerder geschreven Blog de bietenbrug op gegaan, dus hierbij alsnog een nabeschouwing van de eerste en, voor onze wielerliefhebbers, hele succesvolle dag van het WK wielrennen, gehouden in de fraaie stad Bergen in het nog fraaiere land Noorwegen. Een stad die ik ken en een land waar ik van houd!
En nee, ik ben niet van de Froomes van deze wereld. Dat heb ik vaker laten blijken. Ik houd niet van zijn manier van Robo fietsen, maar dat legde ik dus al eerder uit. Hoewel hij natuurlijk een goed coureur is, heeft hij, in mijn ogen, totaal geen passie voor de wielersport. Juist hij, die een 'patron' zou moeten zijn in het peloton, zoals Hinault dat was en ook Merckx, een beetje, maar zeker ook Jan Raas, Knetemann en Karstens, is hij dat helemaal niet. Hij is een goed coureur, toegegeven, en een aardig mens, dat geloof ik direct, maar met de uitstraling van een slecht gekozen stropdas.
Zijn ploeg, waar Wout Poels, die lange Limburger, deel van uit maakt, beheerst al jaren het fietsen in de (Europese) wereld en tot geeuwens toe. De manier waarop die ploeg rijdt is stom- en stom vervelend en heeft er voor gezorgd dat ik, in menig TdF en VdE etappe, de ogen maar eens sloot en me een beetje afkeer van de rittenkoersen, waar SKY aan deelneemt. Niets aan, aan SKY!
Ja, J., je hebt natuurlijk gelijk, het is een hele professioneel geleide ploeg, alles klopt, er is niets mis mee en ze rijden ook al helemaal 'schoon'. Maar: er zit geen passie in hun gefiets. Niks geen liefde voor de wielrennerij en zo. Klokjes maken de macht, op wattage rijden en alles in de hand houden, als je maar niet over de top gaat. Froome is geen coureur, hij is een IT'er. Nogmaals, hij lijkt me een aardig mens, een aimabel mens zelfs, als je het zegt ik geloof het meteen.
Poels moet daar weg overigens, hij moet een eigen ploeg krijgen voor de rittenkoersen. Bij Quick-Step-Floors hebben ze nog een kopman voor die rondes nodig, maar ook wel bij Lotto-Soudal geloof ik. Maar ja, zoals gezegd, die SKY ploeg is sterk en professioneel. Een tweede team dat net zo professioneel aan het worden is, is het team van Giant-Sunweb. Ondanks de Duitse licentie van het mannen team is en blijft het voor mij nog steeds een NL ploeg. Ze begonnen ooit als Skill-Shimano, veranderden van allerlei sponsors en kwamen uiteindelijk in 2009 in de TdF terecht, lees het boek: In de Tour van Nando Boers. (Ze heetten toen nog Skill-Shimano, overigens, later werd het Giant-Shimano, Giant Alpecin en nu heet het (Giant) Sunweb.)
Zoals ik al schreef is het team op heel slimme en professionele manier bezig, ze timmeren al jaren aan de weg, zowel met de dames- als de herenploeg. (Nee, vriend B., ik geloof niet dat ze 'doktertje spelen', de mensen zijn daar te goed voor, nu ja, elke wielrenner is een Kretenzer, dat dan weer wel, natuurlijk.) Sunweb (Giant) noem het maar, begon steeds indrukwekkender te worden en dat resulteerde in een GdI winst voor Dumoulin, voor een bergtrui en een puntentrui in de afgelopen TdF en voor vuurwerk met Kelderman, in de afgelopen VdE, waar dezelfde Dumoulin eerder al eens lange dagen de rode trui droeg.
Gisteren was het voor de heren en de dames tijdrijders de afspraak in Bergen voor het WK ploegentijdrit. Boels-Dolmans, de wereldkampioen bij de vrouwen van het vorige, en vreselijke WK, in Qatar, prolongeerde de titel niet, de ploeg wer tweede, pakte zilver na de Sunweb meiden. Zilver en goud! Het begon er op te lijken. (De Vlaamse dames kwamen in het stuk niet eens voor.)
De strijd tussen de groten, de kerels, mag ik dat nog zeggen van het "vrouwen comité?' werd uiteindelijk gewonnen door de Sunweb club. BMC, ook al zo een groot team, werd tweede en de gedoodverfde Quick-Step mannen kwamen op de vierde stek. De geheiligde SKY ploeg, werd, tot mijn groot genoegen, slechts bedeeld met een bronzen medallie. 
Dat is een teken aan de wand. Want: toen de ploeg(en) van Peter Post, TI-Raleigh/Histor/Panasonic ook hun ploegentrijdritten verloren, gingen die ploegen heel snel daarna vaak al 'op de fles.' Dit gebeuren moge duidelijk zijn: dat coureurs die geen ploegentijdrit meer weten te winnen komt vaak omdat het onderlinge vertrouwen, de vriendschap, de collegialiteit, het vertrouwen in de kopman, verdwenen is. Dat zag ik ook al gebeuren in de laatste weken in Spanje. 
Ik zal eerlijk zijn: ik zal geen traan laten om het verdwijnen van die ploeg. Ik wens Froome een leuk leven verder, maar: please, niet in het wielrennen, net als ik hoop dat die vermaledijde Texaan LA uit de fietssport weg blijft. Ook een goed coureur, misschien, maar die de zaak jaren heeft verne..., en de hele sport bijna naar de gallemiezen heeft geholpen. Dat soort schorem hoort in de bajes thuis, net als Mohamed B. 

De Heilige Hipocrytius!

Ja en nee, die heilige bestaat niet echt, maar in mijn ogen bestaat hij wel. Ik heb de naam van die zogenaamde heilige, overigens gejat van Mr. A. Roothaert, de schrijver van, o.a., de Dr. Vlimmen boeken, ooit verfilmd. (Hij is nu een 'vergeten' schrijver ben ik bang voor, maar mensen ga echt die boeken lezen, hij is zo een goede schrijver! Hij is niet zo een "interlerctuele" schrijver als Mulisch of Hermans, maar gewoon een schrijver die je boeit! Hij schreef, de man is al vijftig jaar dood, over mensen zoals jij en ik.)
Ik kwam op die "heilige hypocriet" omdat ik zaterdag jongstleden (091117) een krantenartikel las in "De Volkskrant", van ene Peter Janssen. De man was ooit, hij is nu in de zeventig en gepensioneerd en woont in Thailand, ploegarts bij diverse wielerclubs en zo. Hij was onder andere verbonden aan Leontien van Moorsel, maar ook aan de PDM club en ja, aan Histor, ook geloof ik, toen Peter Post nog leefde en daar de ploegleider was. 
Nu, opeens, out of the blue, gaf hij een heel groot interview aan De Volkskrant van afgelopen zaterdag dus, de negende van de negende, waarin hij een heel boek opendeed over de coureurs die hij aan de dope en de EPO had geholpen. Kijk, dat er wordt en werd gepakt in het peloton is mij volkomen klaar. Der wordt al gepakt vanaf de jaren '90 van de negentiende(!) eeuw, maar niet alleen in die sport, laat je niet verassen. Maar: Janssen noemde heel veel namen!
Maar: waarom kom je dan, minstens twintig jaar na dato, met al die 'ontboezemingen'? Van Moorsel is al twintig jaar uit de fietserij gestapt. Theunisse, ook al een pakhaas, zit ergens op een bergtop op Spaanse eilanden en doet daar aan fiets clinics en Mountain biken en dat soort zaken. Rooks, bolletjes trui winnaar, doet niet veel meer, ik heb hem ooit zien trainen en reed een kilometer of drie mee in zijn wiel, maar nee, de man was niet bij te houden.
Soit: Boogerd en Bouwman werden ook genoemd in her kranten artikel en ja, ik geloof dat die arts gelijk heeft. Ik geloof dat al die mannen en vrouwen 'hulpmiddelen' hadden. Ben ik daar door boos of verontwaardigd? Natuurlijk niet (meer). Sporters pakken, alle sporters pakken. ALLE sporters pakken. Dat de mannen van Barca en Real, en veel meer voetbalploegen, der mee weg komen, hoewel hun schuld is aangetoond in de Puerto affaire, komt natuurlijk doordat veel poen van Madrid en Barcelona naar de desbetreffende instanties is gevloeid, comme a la de manier waarop Armstrong dat deed. 
(Ja, ook bij die softies van het tennis en de mietjes van de Volleybal gebeurt dat allemaal, make you nou head sorrows.) 
Maar: dat het gebeurd, dat het er is, dat er schuldigen zijn, dat geeft je nog niet het recht om het te verkondigen zoals die Peter Janssen, arts in ruste, in Thailand. (De man is een dikke zeventiger, begint te dementeren, neem ik aan, heeft geld nodig, neem ik aan,woont in Thailand, zoals gezegd, met een veel te jonge vrouw, denkelijk, neem ik aan?)

Als ik aan een ding een teri.. hekel heb dan is het wel aan matennaaierij! (Dat had ik al in mijn KM tijd, natuurlijk.) Zo heb ik het boek, dat ene Thijs Zonneveld met ene Thomas Dekker, een over niet alleen over een paard, maar over een hele manege getilde dropveter, en al helemaal een zogenaamde "etalage coureur", zoals dat heet van een mooie jongen die alleen maar zich zelf zit te bewonderen, heeft geschreven, waar in zijn toenmalige koersmaten zwart gemaakt werden, schandalig gevonden. 
Dat doe je niet, je gaat geen mensen verlinken, die je ooit goed gekend hebt of waar je een relatie/vriendschap/ploeggenoot mee hebt/was of wat mee hebt gehad. 
Die "verrekte l.. van" een 'arts' Janssen zegt in het artikel dat hij onafhankelijk arts was/is. Dan moet je dus, als medicus, bewust tegen de doping en zo zijn? GVD! Je gaat als medicijnmens toch niet de gezondheid van topsporters bewust naar de klo... helpen? Die Janssen is een magoggel van het zuiverste water. Ik las met steigerende ergernis het interview. Mocht ik al iemand dood willen schoppen, dan was het die vogel wel. Wat een Sint Hipocrytius, wat een nare en laffe man!

Ja, je werkt mee aan doping, maar dan hou je je muil dicht of nee, je werkt niet mee aan doping en dan hou je ook je bek gesloten. 
Vieze lafbek, die arts.

Gracias por todos, Alberto! Vaya con Dios.

In 2003 werd een heel jong ventje, een mannetje met een heel klein postuur,hij woog net aan 60 kilo en was een meter vijfenzestig lang, beroeps coureur bij de profploeg ONCE. Een ploeg die was opgericht om de loterij ten behoeve van de Spaanse blinden onder de mensen te brengen zeg maar. Hij, die jonge coureur, viel natuurlijk niet meteen op bij het grote publiek, hoe kon dat ook, zo'n jong ventje in die jaren waar "echte" grote coureurs heersten.
Dat die echte grote coureurs konden heersen door een heleboel inname van allemaal verboden middelen, wisten wij, het gewone wielrenvolgers publiek nog niet echt. EPO was nog geen publieke naam, zeg maar, hoewel ik in die tijd wel al heel erg mijn vraagtekens had gezet bij de 'driedubbel' overwinning van de mannen van Gewiss Ballan, een Italiaanse ploeg, die met renners als: Argentin, Furlan en Berzin opeens nommers een-twee en drie waren in die toch wel hele zware Waalse Pijl. Ook de namen van de eerste drie in Parijs Roubaix van '96, die Johan Museeuw won en waarbij zijn ploegmaten Bortolami en Tafi respectievelijk twee en drie werden, zetten toen ook de denk klieren wel het werk, overigens.
Goed, alles werd wel duidelijk in de zwarte jaren er na. Het bedrieg en gelieg was niet van de lucht, het was erg, de wielersport, de door mij zo geliefde wielersport, pleurde bijna helemaal uit elkaar door allerlei bedrog en vreselijke ontdekkingen en nare ontwikkelingen en we hadden toen het afgrijselijke tijdperk Armstrong nog niet eens gehad! (Denk hierbij ook aan Landis, Ulrich en Hamilton en dat soort magoggels.)
Maar goed, er kwam een jong ventje aan dat altijd en overal en alleen maar aanviel en vooral als de weg begon te stijgen. De jongen, later man, heette Alberto Contador Velasco en het was een verademing om dat mannetje te zien fietsen. Hij reed als een grote mijnheer, fietste door alle afspraken van die "uitgenaste" profs heen en won. Veel en vaak. (Ook wel eens helemaal verkeerd, hij viel eens heel hard en moest serieus aan zijn hersenen geopereerd worden, omdat er een heel bedreigend hematoom op zijn brein drukte.)
Als hij won, dat deed hij dus vaak, maakte hij op de meet dan weer zo een fraai gebaar, met duim en wijsvinger schoot hij een zogenaamd pistool af, om te laten zien dat hij ze weer eens vermoord had, die concurrenten. Zijn bijnaam "Il Pistolero", heeft hij aan dat gebaar te danken. Later, na al die vreselijke aanslagen die een beschaafde wereld over zich heen kreeg van al die ontaarde en totaal geflipte moslims, stopte hij daarmee, hij wilde geen oorzaak van verdere narigheid zijn, vertelde de slimme man.

Overmorgen, het is nu vrijdag terwijl ik dit schrijf, is het (zondag) zijn laatste koersdag. Jullie lezen het Blogje misschien morgen pas, maar "Il Pistolero" rijdt op zondag echt zijn laatste wedstrijd. Daarna gaat hij op zijn terras zitten, zegt-'ie met elke dag een goed glas wijn. Hij heeft dat in zijn hele leven niet kunnen doen, vertelde hij. Voorlopig maakt hij de koers momenteel in de VDE! Hij valt, zoals gewoonlijk, elke dag weer aan, gewoon om Froome te treiteren en om te laten zien hoe het wielrennen WEL in elkaar zit en niet zoals de SKY ploeg dat ziet. Fietsen is aanvalluh! Gaan, rijden, gevoel, zin, doen: Vamos, allez, rijen GVD!
Dat heeft Alberto al die jaren gedaan, aangevallen en ons, fietsliefhebbers laten zien hoe fietsen in elkaar zit! Niet alleen maar op klokjes en metertjes zitten te kijken, maar gewoon, voelen hoe je benen zijn en dan maar gaan en maar zien hoe het afloopt.
Froome mag nog wel zeven maal de TDF en de VDE winnen, voor mij zal die man nooit een groot kampioen zijn, hoe sympathiek hij werkelijk ook is. Alberto is de ultieme kampioen voor mij.
Dus: Gracias voor al die jaren, Alberto, "Il Pistolero" Contador. Het ga je verder goed, Vaya con Dios. Ik hoop dat je morgen nog eens gaat winnen, op die vreselijke Angliru?

Quote: Contador is, na Hinault, slechts de tweede renner in de geschiedenis die de drie grote rondes elk minstens twee maal wist te winnen. Zonder een of andere schorsing (zijn uitspraak: sero, comma, sero sero enovoort, is wereldberoemd) zou hij ze zelfs allemaal drie keer gewonnen hebben, wat een unieke prestatie zou geweest zijn. Unquote.

Lek in Neede

Waar? Waar reed je nu lek? In Neede? waar legt dat?
Ok, even een uitlegje. De geliefde en ik gaan, als het effe kan, twee keer per jaar een weekje op vakantie. (Ja, weet ik, vaker geschreven.) We gaan dan naar een bungalow in een bungalowpark. Dat is bijna altijd is dat in eigen land, maar soms ook wel eens naar de Bels. Maar altijd slechts een weekje en altijd in het voor- of naseizoen. Mijn Lief zoekt dat dan altijd heel secuur uit en ja, ze heeft nog nooit ongelijk gehad in haar keuzes. De ene keer is het huisje beter dan het andere, de andere keer is het weer beter dan het huisje, maar vaker zijn beide keuzes beter.
Dit jaar verbleven we, in april, in Simpelveld (L), ik schreef er eerder over. De heetste week van het (voor)jaar was dat misschien wel. Het huisje was simpel, zoals in de naam van het plaatsje, niet al te rein maar ja, je kunt niet op alle slakken enzovoort. Deze keer zitten (zaten) we in Eibergen, onder de rook van Enschede en Haaksbergen.
De, door vorige gasten, op het web van het park, achtergelaten kritieken op de huisjes waren niet al te best, hoor. Dit was fout, dat ging niet zo goed en dat klopte niet, de bedden waren mis, de bank was doorgezakt en ja, WIFI was traag.
Bij aankomst, maandag de vierde van de negende, werden we allervriendelijkst en met veel service ontvangen door de receptie dames. Binnen twee minuten stonden we weer met alle mogelijke info buiten en weer twee minuten later stonden we met al onze bagage in het fraaie, wel wat oudere, maar kraakheldere huisje. Waar de bedden goed waren, de banken niet doorgezakt, de bedden oké waren, waar we een hele fraaie tv hadden met satelliet aandrijving zodat we vijfhonderd zenders konden bekijken en ook nog eens een hele 'bubbel' radio zenders konden ontvangen. Goed, de badkamer was wat gedateerd, maar ja, meer dan twee maal tien minuten per dag gebruik je die ruimte toch niet, neem ik aan, dus ja, da's onze pijn niet. De WIFI was overigens helemaal niet traag, maar je moest even weten hoe het moest, dus al die kritiek van al die critici was allemaal gel.. in de ruimte van een zooi gefrustreerde figuren, die vermoedelijk denken dat ze voor relatief weinig geld een kamer in het Waldorf Astoria afhuren, zoiets dan.
Maar soitjes dan. De fiets ging natuurlijk mee, denk je nu eens in, Lucas zonder fiets, is de Sint zonder Zwarte Piet, toch zoiets. Maar, ik wist al dat het niet de meest fraaie (weer) week van het jaar zou worden, hoor, radio en tv vertelden en voorspelden genoeg daarover. Deze week zouden we een uitstervende Harvey over ons heen krijgen en de week daarop zou Irma haar laatste adem gaan uitblazen op ons continent. Maar, dinsdag brak fraai aan en bleef het ook fraai doen. Ik reed naar Groenlo, Grol genoemd in oudere tijden, waar het Grolsch bier, een van mijn favoriete biersoorten, vandaan komt, van oorsprong. (Grolsch was mijn eerste biertje ooit, ik was net aan dertien en het was een Grolsch, zo'n pijpje met kroonkurk en zilverpapieren wikkel om de hals, do you remember?)
Maar in Groenlo en omstreken was geen enige sprake van wat dan ook van een brouwerij. Navorsing doet blijken dat die brouwerij in Enschede, (O) staat. Maar ook Groenlo zelf heeft weinig charme. De stad, ooit zwaar bevochten en ingenomen door Prins Maurits, heeft nog een enkele omwalling, een kanon, een stukje vesting, maar that's it.
Goed dan, de woensdag was een natte dag, we deden wat boodschappen, reden een stukje door de fraaie omgeving van de Achterhoek met haar fraaie coulisselandschap* (1), staken de 'grens' over naar de BRD en werden gestraft voor die prachtige week die we een paar maanden eerder in L hadden gehad. Het was daar zo fraai, maar een waarlijk noodweer denderde op ons neer en ik was blij dat we weer terug konden keren.
Vandaag was het weer aardig, nu, donderdag de zevende van de negende. Ik had een strakke route uitgezocht, een kleine honderd kilometer, die me onder andere langs "Warmelo" zou voeren. Dat Warmelo, (zie boven) een "klein" kasteeltje onder Diepenheim, is nogal controversieel geweest in de koninklijke familie. Prins B. "kocht", op de kosten van de belastingbetaler, hem kennende, dat kasteel voor zijn moeder, ene prinses Armgard*(2), die dat samen met haar 'man' Alexis Pantchoulidzew*(2), zou gaan bewonen. Tja, lees verder over die onderwerpen de boeken van Gerard Aalders, een historicus en een een fijne man, ik heb hem persoonlijk gekend, een man die heerlijke, verhelderende en fraaie kritische boeken over het koningshuis schreef.
Goed, ik reed dus richting Diepenheim en Warmelo. In Neede, een plaatsje van helemaal niks, reed ik op mijn fraaie racefiets achter een dikke dame op een fiets, die een lompe beweging maakte die ik dus moest opvangen door ook een lompe beweging te maken en ja hoor, ik hotste botste door een dikke kuil in het slechte wegdek.
Iedere fietser kent het gevoel en het geluid, je voelt een dikke 'bump' op en in je achterwiel en je hoort een 'ting' geluid van je velg. Tegen beter weten in hoop je dan dat er geen stukken zijn, maar ondertussen sla je toch alvast de richting van je (tijdelijke) huis in. En ja, hoor, het was duidelijk mis, vijfhonderd meter was het zover: lek achter!
Ik bespaar je het verhaal van het vernieuwen van een lekke binnenband in een gloednieuwe achterband. De kenner weet van de zere duimen die dat oplevert en zo. En een minipompje geeft wel druk, maar daar kan een echte fietspomp niet tegenop. Nog mazzel dat ik slechts op 15 kilometer van huis was. Een fietsenboer in het dorp maakte de druk op de achterband weer op negen bar, iets waar het armoe pompje nooit en niet aan zou kunnen komen. Ik gaf, de fietsenmaker wilde der niks van weten, toch een fooi voor de koffiepot. (Heerlijk, weer negen bar op het achterwiel, een heerlijke 'Tjing' klinkt op als je je vinger der even op loslaat knippen!
Tja, en nu maar terug fietsen, softly, softly, heel voorzichtig. Nog scherper kijkend naar zooi op de paden en wegen, want ik had nu geen reserve materiaal meer bij me, immers. Via de Winterswijkse weg, ging het door naar de Kerkdijk en ja, ik stond al weer vroeg weer bij de bungalow.
Vandaag was het denk ik het laatste ritje van deze vakantie. De weer mijnheren en de weerdames voorspellen weinig goeds.


*(1)Google dat of ga eens kijken en fietsen in de Achterhoek.
*(2)Google die mensen eens, verwonder je over wat die PB allemaal heeft uitgehaald. Nogmaals, lees de boeken van Aalders!