Hoi liefhebbers van het fietsen. Ja, ja, ze heeft het eindelijk gedaan. Ze heeft eindelijk en geheel verdiend en helemaal goed en niet gestolen haar enige missende zege behaald, de Olympische medaille behaalt. Chapeau mevrouw Vos! U was natuurlijk al jaren de beste vrouw overall, maar nu is het verhaal helemaal af, denk ik.
Ik heb vandaag genoten van het fietsen van de dames. Een sport die vaak een ondergeschoven kindje was in het fietswereldje heeft zich vandaag op haar allerbest getoond! Marianne Vos viel aan, dicteerde de wedstrijd, keek slim uit haar ogen, berekende haar kansen, liet zich niet gek maken en won goud! Ja, zo simpel leek het, maar dat was het natuurlijk niet. Er was een sterk veld tegenstandsers die allemaal wisten dat de te kloppen vrouw onze Vos was.
Maar, zoals het bij de heren wel lukt om Cavendish een oor aan te naaien, lukte dat bij de dames niet.
Vos won, majestueus! Nogmaals: Chapeau.
Over die Cav nog even: in een interview dat hem de dag na de veloren finale werd afgenomen reageerde hij bitter en een beetje zuur. (begrijplijk, natuurlijk) Maar, verklaarde hij, niemand wilde winnen, ze wilden alleen maar mij verslaan! Ja, dat dankt je de donder! Als jij en je team gedurende drie weken je medeprof's op het hakblok legt en ze drie weken achter elkaar pijn doet en ze als gekken laat rijden om de krenten uit de pap te kunnen halen, dan kun je begrijpen dat de mannen je terug pijn gaan doen en jou en je ploeg ook wel eens op het hakblok willen zien liggen. Dat gebeurde en ik vond het geweldig om te zien dat er bijna geen team was dat Sky kwam helpen.
Tja, ik zou nog wat vertellen over mijn mening over de 'oortjes'.
Het is nu een jaar of wat terug dat er in de TDF een hel etappe geneuzeld werd over de moderne communicatiemiddelen die in het huidige peloton ter beschikking staan. De heren Smeets en Dijkstra zagen kans om een hele etappe hun gal te spugen over die 'oortjes', daarmee de vreugde van het kijken naar een etappe tot nihil te reduceren. Heel hypend NL was het natuurlijk meteen met die twee eens, zonder zich af te vragen waarom ze het nu met het dynamische, maar voornamelijk onzin uitkramende duo (toen dan), eens was. Want de coureurs zouden zelf niet meer hoeven te denken, zouden zelf niet meer hoeven aan te vallen en zouden al die tactische bewegingen van hun ploegleiders door krijgen. De Engelsman zou zeggen: "What utter rot!" wat een nonsens! In onze huidige maatschappij wordt, tot vervelens toe, ook mijn BLOGS natuurlijk, gecommuniceerd. Je kunt geen blik op straat werpen of er lopen/zitten/staan tientallen, nee honderdtallen mensen te bellen, sms en, twitteren whatsappen en weet ik veel hoe het allemaal heet.
In de geliefde schaatsport van de heer Dijkstra staan er coaches met rondebordjes langs de kant van de baan. Bij het voetbal staan coaches en trainers te schreeuwen en te gebaren en dat geldt natuurlijk voor elke sport. Daar wordt over wissels en time outs gezeurd, over ballen die in of uit waren en al dat soort zaken. Maar waarom mag in het fietsen dan niet gecommuniceerd worden met de 'speler'?
Het fietsen is, samen met de marathon, de enige sport die niet op een afgebakend terrein word 'gespeeld'. Op dat niet afgebakende terrein kan van alles gebeuren: overstekende honden, lekke banden, demonstranten, glas op het pad of wat dan ook. Ook bij valpartijen is het handig dat iemand de 112 van de koers kan bereiken.
En, dan kan je ploegleider nog zo hard in je oren roepen: "gaan, rijden nou, val aan, demarreer, volg die vent", maar je mot het wel kennen! En, 'als je niet ken' dan gaat het echt niet, als je de benen niet hebt, vergeet het maar, dan.
In vroeger tijden werd er ook vaak afwachtend gereden, herinner je de TDF's van Indurain en Armstrong. Dagen dat er niet gekoerst werd.
Dat brengt me dan weer op de dopage. Niet de naam Armstrong zelf, hoor. Wel is het waar dat hij in de shit zit. Er schijnt een heksenjacht naar hem ontstaan te zijn. Zijn nieuwe (oude) sport, de Triatlon mag hij al niet meer uitoefenen, omdat men denkt te geloven te menen dat hij etc.
Maar: de man is nog nooit positief bevonden! Dat de wielersport bol stond (lees de verleden tijd die ik gebruik van het werkwoord staan) van de dopage, dat zal niemand ontkennen. Maar het is ook die wielersport die zich zelf een schop heeft gegeven en steeds kritischer is geworden. Neem de afgelopen TDF. Ene Remy de Grogorio werd opgepakt wegens VERMEENDE dopage connecties en werd Frank Schleck (wat een spelling) opgepakt voor een niet verboden middel.
In de aanloop van de OS zijn er, geloof ik, al de nodige mensen uitgesloten wegens dopage, geen van allen fietsers, overigens!)
Nee, ik keur het gebruik van gevaarlijke middelen niet goed! Maar, ik gebruik zelf ook (mijn) EPO, als ik 's morgens om vijf uur op sta om naar het werk te gaan. Koffie. Caffeine dus. Verboden spul, trouwens. Gianni Bugno werd voor het gebruik van cafeïne geschorst, ooit. Om maar te zeggen...
Dat er duidelijk met twee maten wordt gemeten in de sport, zal ik nu proberen te vertellen.
Ik wil het nog even hebben over de zgn 'whereabouts', die sporters verplicht zijn op te geven om zich zodoende beschikbaar te kunnen houden voor tussentijdse doping controles. Mocht de sporter zo'n controle missen dan wordt dat als een positieve doping controle aangemeld!
Die 'whereabouts' dienen sporters in te vullen om aan te geven waar ze, op welk moment van welde dag, een maand van te voren, ze zich bevinden. Kunnen wij dat? Als morgen m'n Tv in elkaar stort, of de wasmachine het begeeft, ga ik, samen met E. op zoek naar een ander en dat kan ik dus nooit van tevoren zeggen. Ook ziektegevallen in de familie of met huisdieren, je weet toch niet waar het lot je brengt?
De Deen Mikael Ramussen had zijn 'whereabouts' niet goed ingediend, had gemeld in Mexico te zijn, bij zijn echtgenote, maar werd trainend in Italie aangetroffen. (door een ex-collega nota bene, die dat nieuws 'bekend' maakte, zonder overigens iets kwaads te willen, met die melding.)
Netto resultaat: Rasmussen, rijdend in het geel voor de RABO bank ploeg, werd uit de TDF gezwierd!
Een andere wielrenner, ik geloof dat het Kevin van Impe was, werd ook 'positief' bevonden bij een gemiste 'whereabouts' controle. Maar: hij en zijn vrouw hadden net een kindje gekregen dat na twee of drie dagen al overleed. De droevenis van het paar moet je je eens trachten voor te stellen. De fietser had er natuurlijk nooit aan gedacht om een fax op te sturen naar de doping harry's dat 'ie druk bezig was met afscheid nemen van de baby en allerlei andere zaken te moeten doen als begrafenis en noem al die trieste zaken maar op.
De doping harry's stonden op zijn stoep, hij was niet huis en kreeg een positieve uitslag achter zijn naam! In het geval van een tennisend kindsterretje, een Vlaams meisje van veertien met enorme pretenties, kwam het topt drie keer voor dat zij haar 'WA's' niet had ingevuld. Ze kreeg nog niet eens een waarschuwing.
maandag 30 juli 2012
zaterdag 28 juli 2012
Eindelijk gerechtigheid/Olympic opening ceremony
Vandaag heeft in Londen, op de eerste echte dag van de Olympische spelen van 2012, eindelijk gerechtigheid plaats gevonden. Ik zal daar straks over verder gaan, maar eerst wil ik een groot HOERA, BRAVO en een enorm DANKJEWEL zeggen aan de Britten die van de opening een meer dan voortreffelijke show hebben gemaakt. Mensen, mensen, wat een spektakel! Ik heb genoten. Normaal kijk ik met een half, of kwart, oog naar dit soort gebeurtenissen en aanvankelijk was ik half verdiept in een blad of krant of in elk geval had ik iets te lezen onder de hand, maar naarmate het spektakel vorderde keek ik het programma af. Ik zal niet het verhaal gaan vertellen, maar de puntjes die me opvielen wil ik even melden.
Ten eerste was er de opkomst van het industriële Engeland. Ik heb dit soort beelden eerder gezien in het derde deel van de 'Lord of the Rings' een film epos dat, voor mij, nog steeds onverslaanbaar is als het om films (en boeken) gaat. De verbeelding was aan de macht, te gek gewoon. Dan die geweldige humor zoals de Butsen, een marineterm voor de westerburen, brachten. James Bond die de Queen uitnodigde om in een Heli naar de spelen te gaan en daar, samen met hem, per parachute te landen! En de Queen, all of ninety years old or there about, speelde fantastisch mee en kwam, na de fake luchtsprong, in dezelfde jurk op, waarmee ze aanvankelijk gefilmd was.
De twee hondjes van HM, die werden achtergelaten op de stoep van Buck house, kregen een wat cynische glimlach van Bond, ook al zo'n miniem, maar geweldig stukje humor.
In het orkest bevond zich Rowan Atkinson, Mister Bean himself, die op de hem bekende manier druk was om de hele zooi in de war te schoppen en weer lig ik in een stuip en verslikte ik me in een slok.
De show ging on and on en man het bleef genieten. Dit was toch wel even wat anders dan de strakke, maar duidelijk onder de invloed van het verfoeilijke communistische regime staande protocol, van de opening in Peking, nu alweer vier jaar her.
Goed, dus, gerechtigheid.
Dit valt in drie, nou ja misschien maar twee, delen uiteen. Het begon allemaal met het feit dat Lieuwe Westra de opening zocht, de eerste aanval deed en dat die aanval uiteindelijk leidde naar een kopgroep van dik twintig man, die om de uiteindelijk zege streden.
Helaas was onze Fryske Bopke daar dan al niet meer bij, maar hij had, zoals gewoonlijk, gewerkt als een paard! Gesink en Boom namen zijn taak over en dat het niet tot een Oranje overwinning heeft geleid heeft niets met hun gebrek aan aanvalslust te maken, vind ik. Gerechtigheid dus voor 'onze jongens' die niet echt een vuist konden maken, de afgelopen maand, in Frankrijk, maar nu hun neuzen duidelijk aan het venster staken.
Verder alle lof voor alle coureurs die er een geweldig schouwspel van hebben gemaakt. Het was een mooie, misschien geen groet, wedstrijd.
Maar nu over gerechtigheid. Ik vond het ten eerste gerechtigheid dat de 'laboratorium coureurs' als Wiggins, Froome en de rest van de Engelse (Sky) landenploeg zich totaal hebben verrekend met hun maar blijven vasthouden aan maximale wattages en hartslagen, waarmee ze de afgelopen TDF wel succes hadden, maar waarmee ze de TDF geen plezier mee deden, de kijkers niet in elk geval. Ze hebben zich vandaag echter zo godsgruwelijk verrekend, dat het bijna een lachertje was.
Hulde, nogmaals voor de de aanvallers, die, zonder oortjes, ik ga daar nog even op in, met het hart en het verstand reden, dwars door alle conventies heen!
Uiteindelijk gerechtigheid voor Vino, die, 12 jaar geleden, in de remmen moest knijpen om zijn toenmalig kopman, Jan Ulrich, de Olympische zege te gunnen. Hij won vandaag, na een mooie demarrage samen met Umberto Uran Uran. Na een kort gesprek, waarbij ik denk dat Umberto voornoemd wel een mooi contract gaat krijgen bij het Astana team, binnenkort.
Ik had schoonzoon Paul en dochter Esmee verzekerd dat de oude Vino nog veel zou laten zien in de TDF, en dat deed hij ook, maar dat hij in zijn allerlaatste koers ook nog eens de Olympische kampioen zou worden, dat had ik hun ook niet kunnen voorspellen.
Chapeau voor Vino, maar, nogmaals, ook voor alle coureurs die vandaag een prachtwedstrijd neer zetten.
Morgen moet Vosje het dan maar doen voor ons land, denk ik.
Oh ja, voor het begin van de Spelen zijn er al (minstens) drie dopinggevallen geconstateerd. Alle drie van mannen die zware dingen op tillen. Gewichtheffen is een sport die waarschijnlijk nog veel meer onder verdenking staat van doping gebruik dan het fietsen om het brood. Maar, als er ergens een fietser verdacht is, dan is de hele wielerwereld meteen verdacht.
Ik ga nog bloggen over dat gedoe over doping en 'Where abouts' binnenkort!
Ook zal ik dan verder gaan over dat domme geneuzel over de 'oortjes', waar ik een voorstander van ben!
Ten eerste was er de opkomst van het industriële Engeland. Ik heb dit soort beelden eerder gezien in het derde deel van de 'Lord of the Rings' een film epos dat, voor mij, nog steeds onverslaanbaar is als het om films (en boeken) gaat. De verbeelding was aan de macht, te gek gewoon. Dan die geweldige humor zoals de Butsen, een marineterm voor de westerburen, brachten. James Bond die de Queen uitnodigde om in een Heli naar de spelen te gaan en daar, samen met hem, per parachute te landen! En de Queen, all of ninety years old or there about, speelde fantastisch mee en kwam, na de fake luchtsprong, in dezelfde jurk op, waarmee ze aanvankelijk gefilmd was.
De twee hondjes van HM, die werden achtergelaten op de stoep van Buck house, kregen een wat cynische glimlach van Bond, ook al zo'n miniem, maar geweldig stukje humor.
In het orkest bevond zich Rowan Atkinson, Mister Bean himself, die op de hem bekende manier druk was om de hele zooi in de war te schoppen en weer lig ik in een stuip en verslikte ik me in een slok.
De show ging on and on en man het bleef genieten. Dit was toch wel even wat anders dan de strakke, maar duidelijk onder de invloed van het verfoeilijke communistische regime staande protocol, van de opening in Peking, nu alweer vier jaar her.
Goed, dus, gerechtigheid.
Dit valt in drie, nou ja misschien maar twee, delen uiteen. Het begon allemaal met het feit dat Lieuwe Westra de opening zocht, de eerste aanval deed en dat die aanval uiteindelijk leidde naar een kopgroep van dik twintig man, die om de uiteindelijk zege streden.
Helaas was onze Fryske Bopke daar dan al niet meer bij, maar hij had, zoals gewoonlijk, gewerkt als een paard! Gesink en Boom namen zijn taak over en dat het niet tot een Oranje overwinning heeft geleid heeft niets met hun gebrek aan aanvalslust te maken, vind ik. Gerechtigheid dus voor 'onze jongens' die niet echt een vuist konden maken, de afgelopen maand, in Frankrijk, maar nu hun neuzen duidelijk aan het venster staken.
Verder alle lof voor alle coureurs die er een geweldig schouwspel van hebben gemaakt. Het was een mooie, misschien geen groet, wedstrijd.
Maar nu over gerechtigheid. Ik vond het ten eerste gerechtigheid dat de 'laboratorium coureurs' als Wiggins, Froome en de rest van de Engelse (Sky) landenploeg zich totaal hebben verrekend met hun maar blijven vasthouden aan maximale wattages en hartslagen, waarmee ze de afgelopen TDF wel succes hadden, maar waarmee ze de TDF geen plezier mee deden, de kijkers niet in elk geval. Ze hebben zich vandaag echter zo godsgruwelijk verrekend, dat het bijna een lachertje was.
Hulde, nogmaals voor de de aanvallers, die, zonder oortjes, ik ga daar nog even op in, met het hart en het verstand reden, dwars door alle conventies heen!
Uiteindelijk gerechtigheid voor Vino, die, 12 jaar geleden, in de remmen moest knijpen om zijn toenmalig kopman, Jan Ulrich, de Olympische zege te gunnen. Hij won vandaag, na een mooie demarrage samen met Umberto Uran Uran. Na een kort gesprek, waarbij ik denk dat Umberto voornoemd wel een mooi contract gaat krijgen bij het Astana team, binnenkort.
Ik had schoonzoon Paul en dochter Esmee verzekerd dat de oude Vino nog veel zou laten zien in de TDF, en dat deed hij ook, maar dat hij in zijn allerlaatste koers ook nog eens de Olympische kampioen zou worden, dat had ik hun ook niet kunnen voorspellen.
Chapeau voor Vino, maar, nogmaals, ook voor alle coureurs die vandaag een prachtwedstrijd neer zetten.
Morgen moet Vosje het dan maar doen voor ons land, denk ik.
Oh ja, voor het begin van de Spelen zijn er al (minstens) drie dopinggevallen geconstateerd. Alle drie van mannen die zware dingen op tillen. Gewichtheffen is een sport die waarschijnlijk nog veel meer onder verdenking staat van doping gebruik dan het fietsen om het brood. Maar, als er ergens een fietser verdacht is, dan is de hele wielerwereld meteen verdacht.
Ik ga nog bloggen over dat gedoe over doping en 'Where abouts' binnenkort!
Ook zal ik dan verder gaan over dat domme geneuzel over de 'oortjes', waar ik een voorstander van ben!
zondag 22 juli 2012
Tourkoorts 5 en PTD
Dit wordt dan de laatste Tourkoorts blog, vrienden. Ik zal haar vandaag, donderdag de 19e, beginnen en zal haar a.s. zondag eindigen, als de PTD toe zal slaan. De PTD is de Post Tour Depressie, een nare maar tijdelijke geestelijke inzinking, die ontstaat nadat de dagelijkse TDF uitzendingen over zijn en die waarschijnlijk over een week of twee alweer voorbij is, als de eerste van de na-jaarsklassiekers wordt verreden. (Of, in dit geval, de Olympische wegrace, een week later.)
Ik wil in het kort even de Tour op een rij zetten en wil beginnen met de vraag van schoonzoon Paul, of Vino nog wat zou laten zien. Het antwoord dat ik op zijn vraag gaf was toen dat Vino de Tour niet meer zou winnen, maar dat 'ie wel voor vuurwerk zou gaan zorgen! Nou, dat is dan ook gebeurt. Wat een spektakel heeft hij weer gemaakt, zeg, ook in de rit van vrijdag trouwens! Net als Jens Voigt en net als Voeckler. Deze drie coureurs stonden voor mij op plaatsen 1,2 en 3 van deze TDF, gevolgd door Sagan, Rolland en de jonge Thibaut Pinot. Ook Sanchez, (en ook hij weer vandaag, vrijdag) maakte indruk en Laurens ten Dam kwam in de laatste week veel en mooi in beeld.
Wiggins wint de Tour, dat kan haast niet meer fout gaan, maar zijn zege maakt op mij weinig indruk en ik vind haar a la die van Indurain, flauw en een beetje zouteloos. Winst pakken in de tijdritten en consolideren in de zwaardere etappes. Het tijdperk Froome gaat nu aanbreken, hij was wat mij betreft de sterkere coureur in deze rondrit en het (korte) tijdperk Evans lijkt alweer achter ons te liggen. Over Froome nog even dit en dit is door Ducrot terecht opgemerkt: Froome heeft zich voor heel veel geld bereid verklaard om zijn TDF in dienst te gaan rijden voor zijn kopman Wiggins en dat moet hij, achteraf, niet gaan lopen mekkeren (hij en zijn twitterende echtgenote) dat hij niet mocht winnen!
Het had eeen groot coureur, die Wiggins niet echt is, natuurlijk gesierd als hij zijn eerste luitenant de vrijheid had gegeven om alsnog de zege te behalen. Of is er een afspraak gemaakt met de Movistar ploeg van Valverde?
Was de Tour leuk om te zien en was het een kijkersfeest? Ik durf te stellen dat dat inderdaad zo was!
De eerste etappes verliepen iets te hectisch en met te veel valpartijen om echt geweldig te zijn, maar de laatste twee weken van de TDF waren indrukwekkend. Buiten de prachtige beelden van het Franse land waren er ook prachtige beelden van de coureurs die dat land voor enige tijd bevolkten en alle media aandacht naar zich toe trokken. Ik ben in de gelukkige omstandigheid om mijn werkdag al om 1200 te kunnen beëindigen en ben zo dus (vaak) in staat om bijna de hele middag te kunnen kijken. Ik heb me bijna geen seconde verveeld! Ik heb echt vuurwerk gezien en renners die hoge toppen (beide) behaalden en door diepe dalen (ook beide) moesten. Ik heb mannen door het ijs zien zakken en heb afschuwelijke valpartijen gezien en toch ook weer grappige situaties meegemaakt.
De tijdrit van zaterdag stond een hele tijd in de hoop van Luis Leon en hij werd, heel knap, derde!
Toch weer een aardig succesje voor de Raboploeg. Dat Wiggins die tijdrit ook zou winnen was al van te voren bekend. Hij deed dat ook goed en sterk. Op de Vlaamse TV kreeg Froome er een beetje van langs dat hij geen betere tijdrit reed, maar de man heeft drie weken lang zijn 'kloten afgedraaid' voor zijn kopman, zoals men dat cru in de wielerwereld zegt.
Sagan is natuurlijk de terechte winnaar van het groen. De aanvalslust van die man is al een jaar of twee bekend bij de wieler volgers en in deze Tour brak hij, in mijn ogen, echt door voor het grote publiek.
(In de ronde van Californie won hij geloof ik al vijf van de zes ritten of zo, maar die koers is nauwelijks bekend bij ons.)
Tja en dan nog even over Evans en zijn totale gebrek aan uitstraling: ik heb de man altijd een 'drollencoureur' (excusez le mot, het is weer wat Vlaams) gevonden en dat bleek ook wel weer. Hij wordt voorbijgereden door TJ van Garderen, zijn luitenant, nota bene. Ik hoop dat die Evans nu een rustig leven gaat leiden met zijn hondje en pleegkind, wat een alleraardigst mannetje is overigens, en dat hij onze netvliezen niet meer komt bevuilen met zijn houterigheid.
Over Cavendish wil ik nog even een blik zuur open trekken. Die man is natuurlijk een sprintkanon, of sprintbom, maar is tevens zo'n akelige en nare man, dat ik, en dat doe ik niet graag, het hem gun lek te rijden in de laatste kilometer voor de meet op de Champs Elysee. Wat een l.. van een vent is dat, zeg. Hij was de man die Michael Boogerd, tijdens de omstreden TDF waarin Rasmussen in het geel uit de ronde werd gehaald, toebeet dat je zo omgaat met bedriegers. Ook de opmerking over Greipel, drie maal winnaar in deze ronde, dat hij, Cavendish, in slechte vorm beter was dan Andre in topvorm, kon me niet bekoren, voorzichtig gezegd. En dan dat rare bekkie van hem! Hij zou zijn echtgenote ook eens in toom moeten houden met al haar rare ge twitter. (Dat geld ook voor Froome en mevr. Froome, natuurlijk.
En nu, nu, zondagavond is de rust weergekeerd, de TDF is voorbij. Wiggins win de Tourt, Cavendish wint zijn derde etappe, en zijn vierde sprint in Parijs, en de mannen gaan moe naar huis, de volgers en de kijkers en de krantenlezers achterlatend met een lichte depressie. Morgenmiddag geen etappe om voor te gaan zitten, alleen de laatste krantenartikelen om uit te knippen en dan het boek dicht doen. Wachten op het volgende jaar, dus. Maar helemaal waar is dat voor de echte liefhebber niet, want over een dikke maand of zo begint de Vuelta, die door de Belgische TV bijna in zijn geheel wordt uitgezonden! De Vuelta is het kleinste en misschien zwakste, broertje van alle drie de rondes, maar ook de minst opgefokte. Ik heb het parkoers een beetje bekeken en we gaan weer genieten. Nee, Wiggins gaat daar niet rijden, Froome waarschijnlijk ook niet, maar een goede, en een beetje respectloos gezegd, B selectie coureurs, zal daar wel aan de start komen. Een B selectie, misschien, maar ene Froome werd dat jaar wel vierde in de Vuelta, dus het is ook een leerschool!
Ik ga er wel voor zitten, hoor.
Kortom, ik heb genoten van deze TDF, helaas zonder aansprekende NL successen. Ik hoop dat de gevallen en geblesseerde landgenoten gauw gaan herstellen en vooral naar Wout Poels gaan mijn 'gebeden' uit. Het is een coureur die hoge ogen zal gaan gooien in de toekomst, daar ben ik van overtuigd.
Over het volgende jaar: ik gok op Contador en op Froome, die hopelijk dan in een Nederlandse ploeg rijdt, (Vacansoleil neemt afscheid van Devolder, dus? maar de geruchtenmachine draait op volle toeren en Astana schijnt een goed bod te hebben gedaan) op Pinot en, helaas, weer op Wiggins. Maar er komt een nieuwe lichting renners aaan en daarbij zitten ook een heleboel landgenoten. Kruijswijk heeft tegen die tijd geleerd wat koersen is, Gesink heeft geleerd om recht te rijden, Poels is terug van zijn blessure en Westra wint en de proloog en de eerste tijdrit, toch? Rob Ruijg zal zich ook laten zien, be sure about it!
Overigens heb ik vandaag zelf weer eens de 'buitenspeelfiets' van stal gehaald. Het weer was fantastisch. Het bleek weer dat fietsers, net als motorrijders, enorme en vaak fantasieloze kuddedieren zijn. In de buurt van de Ronde Hoep, een geliefkoosd want bijna verkeersvrij poldertje onder Amsterdam, ritselde het weer zo van de kromme sturen dat ik even dacht dat ik in Bourg d' Oissans was verzeild geraakt. Toen ik iets later langs de Winkel, ook al zo'n fraai riviertje, fietste, was er nauwelijks een fietser te zien en verderop, langs de Demmerik, was het gewoon stil.
Binnenkort zal ik jullie op de hoogte stellen van mijn vorderingen met m'n derde boek: 'De Berg' en wat schrijven over de Olympische spelen.
Ik wil in het kort even de Tour op een rij zetten en wil beginnen met de vraag van schoonzoon Paul, of Vino nog wat zou laten zien. Het antwoord dat ik op zijn vraag gaf was toen dat Vino de Tour niet meer zou winnen, maar dat 'ie wel voor vuurwerk zou gaan zorgen! Nou, dat is dan ook gebeurt. Wat een spektakel heeft hij weer gemaakt, zeg, ook in de rit van vrijdag trouwens! Net als Jens Voigt en net als Voeckler. Deze drie coureurs stonden voor mij op plaatsen 1,2 en 3 van deze TDF, gevolgd door Sagan, Rolland en de jonge Thibaut Pinot. Ook Sanchez, (en ook hij weer vandaag, vrijdag) maakte indruk en Laurens ten Dam kwam in de laatste week veel en mooi in beeld.
Wiggins wint de Tour, dat kan haast niet meer fout gaan, maar zijn zege maakt op mij weinig indruk en ik vind haar a la die van Indurain, flauw en een beetje zouteloos. Winst pakken in de tijdritten en consolideren in de zwaardere etappes. Het tijdperk Froome gaat nu aanbreken, hij was wat mij betreft de sterkere coureur in deze rondrit en het (korte) tijdperk Evans lijkt alweer achter ons te liggen. Over Froome nog even dit en dit is door Ducrot terecht opgemerkt: Froome heeft zich voor heel veel geld bereid verklaard om zijn TDF in dienst te gaan rijden voor zijn kopman Wiggins en dat moet hij, achteraf, niet gaan lopen mekkeren (hij en zijn twitterende echtgenote) dat hij niet mocht winnen!
Het had eeen groot coureur, die Wiggins niet echt is, natuurlijk gesierd als hij zijn eerste luitenant de vrijheid had gegeven om alsnog de zege te behalen. Of is er een afspraak gemaakt met de Movistar ploeg van Valverde?
Was de Tour leuk om te zien en was het een kijkersfeest? Ik durf te stellen dat dat inderdaad zo was!
De eerste etappes verliepen iets te hectisch en met te veel valpartijen om echt geweldig te zijn, maar de laatste twee weken van de TDF waren indrukwekkend. Buiten de prachtige beelden van het Franse land waren er ook prachtige beelden van de coureurs die dat land voor enige tijd bevolkten en alle media aandacht naar zich toe trokken. Ik ben in de gelukkige omstandigheid om mijn werkdag al om 1200 te kunnen beëindigen en ben zo dus (vaak) in staat om bijna de hele middag te kunnen kijken. Ik heb me bijna geen seconde verveeld! Ik heb echt vuurwerk gezien en renners die hoge toppen (beide) behaalden en door diepe dalen (ook beide) moesten. Ik heb mannen door het ijs zien zakken en heb afschuwelijke valpartijen gezien en toch ook weer grappige situaties meegemaakt.
De tijdrit van zaterdag stond een hele tijd in de hoop van Luis Leon en hij werd, heel knap, derde!
Toch weer een aardig succesje voor de Raboploeg. Dat Wiggins die tijdrit ook zou winnen was al van te voren bekend. Hij deed dat ook goed en sterk. Op de Vlaamse TV kreeg Froome er een beetje van langs dat hij geen betere tijdrit reed, maar de man heeft drie weken lang zijn 'kloten afgedraaid' voor zijn kopman, zoals men dat cru in de wielerwereld zegt.
Sagan is natuurlijk de terechte winnaar van het groen. De aanvalslust van die man is al een jaar of twee bekend bij de wieler volgers en in deze Tour brak hij, in mijn ogen, echt door voor het grote publiek.
(In de ronde van Californie won hij geloof ik al vijf van de zes ritten of zo, maar die koers is nauwelijks bekend bij ons.)
Tja en dan nog even over Evans en zijn totale gebrek aan uitstraling: ik heb de man altijd een 'drollencoureur' (excusez le mot, het is weer wat Vlaams) gevonden en dat bleek ook wel weer. Hij wordt voorbijgereden door TJ van Garderen, zijn luitenant, nota bene. Ik hoop dat die Evans nu een rustig leven gaat leiden met zijn hondje en pleegkind, wat een alleraardigst mannetje is overigens, en dat hij onze netvliezen niet meer komt bevuilen met zijn houterigheid.
Over Cavendish wil ik nog even een blik zuur open trekken. Die man is natuurlijk een sprintkanon, of sprintbom, maar is tevens zo'n akelige en nare man, dat ik, en dat doe ik niet graag, het hem gun lek te rijden in de laatste kilometer voor de meet op de Champs Elysee. Wat een l.. van een vent is dat, zeg. Hij was de man die Michael Boogerd, tijdens de omstreden TDF waarin Rasmussen in het geel uit de ronde werd gehaald, toebeet dat je zo omgaat met bedriegers. Ook de opmerking over Greipel, drie maal winnaar in deze ronde, dat hij, Cavendish, in slechte vorm beter was dan Andre in topvorm, kon me niet bekoren, voorzichtig gezegd. En dan dat rare bekkie van hem! Hij zou zijn echtgenote ook eens in toom moeten houden met al haar rare ge twitter. (Dat geld ook voor Froome en mevr. Froome, natuurlijk.
En nu, nu, zondagavond is de rust weergekeerd, de TDF is voorbij. Wiggins win de Tourt, Cavendish wint zijn derde etappe, en zijn vierde sprint in Parijs, en de mannen gaan moe naar huis, de volgers en de kijkers en de krantenlezers achterlatend met een lichte depressie. Morgenmiddag geen etappe om voor te gaan zitten, alleen de laatste krantenartikelen om uit te knippen en dan het boek dicht doen. Wachten op het volgende jaar, dus. Maar helemaal waar is dat voor de echte liefhebber niet, want over een dikke maand of zo begint de Vuelta, die door de Belgische TV bijna in zijn geheel wordt uitgezonden! De Vuelta is het kleinste en misschien zwakste, broertje van alle drie de rondes, maar ook de minst opgefokte. Ik heb het parkoers een beetje bekeken en we gaan weer genieten. Nee, Wiggins gaat daar niet rijden, Froome waarschijnlijk ook niet, maar een goede, en een beetje respectloos gezegd, B selectie coureurs, zal daar wel aan de start komen. Een B selectie, misschien, maar ene Froome werd dat jaar wel vierde in de Vuelta, dus het is ook een leerschool!
Ik ga er wel voor zitten, hoor.
Kortom, ik heb genoten van deze TDF, helaas zonder aansprekende NL successen. Ik hoop dat de gevallen en geblesseerde landgenoten gauw gaan herstellen en vooral naar Wout Poels gaan mijn 'gebeden' uit. Het is een coureur die hoge ogen zal gaan gooien in de toekomst, daar ben ik van overtuigd.
Over het volgende jaar: ik gok op Contador en op Froome, die hopelijk dan in een Nederlandse ploeg rijdt, (Vacansoleil neemt afscheid van Devolder, dus? maar de geruchtenmachine draait op volle toeren en Astana schijnt een goed bod te hebben gedaan) op Pinot en, helaas, weer op Wiggins. Maar er komt een nieuwe lichting renners aaan en daarbij zitten ook een heleboel landgenoten. Kruijswijk heeft tegen die tijd geleerd wat koersen is, Gesink heeft geleerd om recht te rijden, Poels is terug van zijn blessure en Westra wint en de proloog en de eerste tijdrit, toch? Rob Ruijg zal zich ook laten zien, be sure about it!
Overigens heb ik vandaag zelf weer eens de 'buitenspeelfiets' van stal gehaald. Het weer was fantastisch. Het bleek weer dat fietsers, net als motorrijders, enorme en vaak fantasieloze kuddedieren zijn. In de buurt van de Ronde Hoep, een geliefkoosd want bijna verkeersvrij poldertje onder Amsterdam, ritselde het weer zo van de kromme sturen dat ik even dacht dat ik in Bourg d' Oissans was verzeild geraakt. Toen ik iets later langs de Winkel, ook al zo'n fraai riviertje, fietste, was er nauwelijks een fietser te zien en verderop, langs de Demmerik, was het gewoon stil.
Binnenkort zal ik jullie op de hoogte stellen van mijn vorderingen met m'n derde boek: 'De Berg' en wat schrijven over de Olympische spelen.
dinsdag 17 juli 2012
Tourkoorts 4
En ja hoor, de 15e juli was het dan eindelijk zover! Luis-Leon Sanchez redde de eer voor de zo veel geplaagde Rabobank met ene prachtige en beklijvende zege in Foix! Hulde en gefeliciteerd en netjes!
De leukste opmerking over zijn succes hoorde ik uit de mond van commentator Maarten Ducrot, die het dan weer van twitter had zoals ik begreep, namelijk dat: "Een Spanjaard een Nederlandse bank redde!"
Vat je hem: Nederlandse banken die Spanje redden in deze crisis...
Deze opmerking is echt leuk en heerlijk actueel, natuurlijk. Goed, Rabo heeft een heel klein beetje kleur gegeven aan haar Tour, nu die andere twee NL ploegen nog. Daar wordt veel te weinig aandacht aan besteed in mijn ogen, overigens.
Waar Vacansoleil in de vorige Tour niet te stuiten was van de geldingsdrang en waar de oude "Skil", nu "Argos", ploeg in andere TDF's de keien uit de weg reed is er nu niets van dat alles. Zelfs in de etappe van vandaag, die naar Pau, zat er weer geen enkele coureur van die ploegen mee. Oké, oké, ze hebben het echt geprobeerd, je moet natuurlijk ook een dosis mazzel hebben om mee te zitten, je moet echt in de goede ontsnapping zitten en je moet de benen hebben, ik weet het allemaal. Maar, tot nu toe is het niet gelukt. Ze hebben echt serieus geprobeerd om mee te zitten, hoor, dat hebben we allemaal kunnen zien. Helaas, dus, want het was de 16e juli echt een van de laatste kansen. Woensdag en donderdag gaat het peloton de Pyreneeën in, waarvan je trouwens al de toppen zag liggen in de etappe van maandag. Tja, dan heb je eigenlijk alleen nog vrijdag om wat te proberen. Zaterdag is er een tijdrit, die toch nog veel beslissen kan en zondag is het criterium naar en in Parijs.
Vrijdag zullen dus alle ploegen die nog niet veel gewonnen/verdiend/hebben of in beeld zijn geweest voor hun sponsoren, alles op alles willen zetten om nog een keer in de kijker te komen.
Nog wat gedachten over de etappe van maandag, die waarschijnlijk de geschiedenis in zal gaan als 'De Kopspijker' etappe. De misselijkmakende en afstotende figuren die het in hun verziekte koppen hebben gehaald om die kopspijkers op de weg te strooien zou je haast, ik quote Wiggins ongeveer, een leven op de voetbaltribunes toe wensen! Walgelijk!
Ik maak het verder even kort, ik heb nog genoeg te schrijven vandaag. Ik ben druk bezig met het boek 'De Berg' af te ronden. Dat boek gaat natuurlijk over, je raad het al, mijn/onze beklimming van de Alpe d' Huez. Het zal een goede 80.000 woorden bevatten en, in tegenstelling tot mijn vorige twee boeken, die ik via een POD uitgeverij heb uit gebracht, wil ik nu een heuse uitgever vinden. Ik hou jullie daarvan op de hoogte.
Veel gekrakeel was er natuurlijk over de actie van Pierre Rolland, die er, na het lekrijden van Evans, als een speer vandoor ging. Ook ander coureurs probeerden het en de kritiek op die mannen was niet gering.
Ik breng even een etappe van het vorige jaar in herinnering, waar Andy Schleck last van een doorslaande ketting had of zoiets. Contador zag dat en demarreerde. En terecht, want dat is de essentie van het wielrennen. In die sport help je een gevallen tegenstander niet op als die gevallen is, maar schop je hem nog even voor zijn donder, om hem even goed neer te leggen. Dus, ga nou niet janken dat Rolland had moeten stoppen of niet had mogen aanvallen. Dat is onzin. Als ik, stel dat ik nog wat zou willen bereiken in een carrière of zo, de kans zou krijgen om een medesollicitant op een bepaalde functie zo zwart te maken dat ik die baan kreeg, zou ik het ook doen. (Denk ik, misschien, of zo)
Dat Rolland zich dan weer lullig gaat verontschuldigen dat 'ie niet gehoord had dat Evans was lekgereden is natuurlijk een gotspe. Waarom hebben coureurs dan oortjes in?
Maar goed, gisteren was de fameuze 'SAXO bank' etappe, waarin Karsten Kroon een hoofdrol; speelde, volgens zeggen. Als het waar is, dan hoor. Je kent het verhaal over een of andere man van Kreta die beweerde: 'dat alle Kretenzers liegen" en waarbij hij dus suggereert dat hij als Kretenzer ook liegt dat alle Kretenzers liegen etc., maar ik weet wel dat alle coureurs liegen, nou ja, rekkelijk omgaan met de waarheid in ieder geval.
Vandaag was er een rustdag, morgen en overmorgen de Pyreneeën. Ik ga er voor zitten.
Is het jullie opgevallen dat er geen positief plassende coureur is geweest tot nu toe? Ja, die Gregorio uit de Cofidis ploeg is opgepakt, maar dat was volgens mij voor een andere of een oudere zaak!
Ik heb het nog niet geschreven of ik word een uurtje later geconfronteerd met het feit dat er een coureur is die verdacht wordt op gebruik van een niet toegestaan middel, nou ja, niet toegestaan is veel gezeegd, in ieder geval een middel dat dubieus is. En het is niet de eerste de beste renner die 'gepakt' is, maar het is zowaar Frank Schleck! Hij zou eeen vochtafdrijvend middel gebruikt hebben. Dat doen coureurs om het eventuele echte dopingmiddel uit te plassen. Hij is niet uit de TDF gezet, maar heeft zelf besloten om te stoppen.
Nu gaat de geruchtenmolen natuurlijk echt draaien! Schleck uit de ploeg van Bruyneel/Armstrong.
Bruyneel, de 'baas', die niet naar de TDF ging omdat hij bang was opgewacht te worden door de Gendarmerie i.v.m. de zaak tegen Armstrong. Armstrong, tegen wie de beschuldigingen over gebruik steeds zwaarder werden en die nu een volgend onderzoek boven zijn hoofd hangt.
En ook de Schlecks zijn natuurlijk niet van onbesproeken gedrag. Hun pa is al eens aangehouden met middelen in zijn kofferbak, dus ja?!
Maar goed, die maffe Voeckler heeft het weer gedaan, vandaag. Wat eeen mooie zege en wat verdiend.
De leukste opmerking over zijn succes hoorde ik uit de mond van commentator Maarten Ducrot, die het dan weer van twitter had zoals ik begreep, namelijk dat: "Een Spanjaard een Nederlandse bank redde!"
Vat je hem: Nederlandse banken die Spanje redden in deze crisis...
Deze opmerking is echt leuk en heerlijk actueel, natuurlijk. Goed, Rabo heeft een heel klein beetje kleur gegeven aan haar Tour, nu die andere twee NL ploegen nog. Daar wordt veel te weinig aandacht aan besteed in mijn ogen, overigens.
Waar Vacansoleil in de vorige Tour niet te stuiten was van de geldingsdrang en waar de oude "Skil", nu "Argos", ploeg in andere TDF's de keien uit de weg reed is er nu niets van dat alles. Zelfs in de etappe van vandaag, die naar Pau, zat er weer geen enkele coureur van die ploegen mee. Oké, oké, ze hebben het echt geprobeerd, je moet natuurlijk ook een dosis mazzel hebben om mee te zitten, je moet echt in de goede ontsnapping zitten en je moet de benen hebben, ik weet het allemaal. Maar, tot nu toe is het niet gelukt. Ze hebben echt serieus geprobeerd om mee te zitten, hoor, dat hebben we allemaal kunnen zien. Helaas, dus, want het was de 16e juli echt een van de laatste kansen. Woensdag en donderdag gaat het peloton de Pyreneeën in, waarvan je trouwens al de toppen zag liggen in de etappe van maandag. Tja, dan heb je eigenlijk alleen nog vrijdag om wat te proberen. Zaterdag is er een tijdrit, die toch nog veel beslissen kan en zondag is het criterium naar en in Parijs.
Vrijdag zullen dus alle ploegen die nog niet veel gewonnen/verdiend/hebben of in beeld zijn geweest voor hun sponsoren, alles op alles willen zetten om nog een keer in de kijker te komen.
Nog wat gedachten over de etappe van maandag, die waarschijnlijk de geschiedenis in zal gaan als 'De Kopspijker' etappe. De misselijkmakende en afstotende figuren die het in hun verziekte koppen hebben gehaald om die kopspijkers op de weg te strooien zou je haast, ik quote Wiggins ongeveer, een leven op de voetbaltribunes toe wensen! Walgelijk!
Ik maak het verder even kort, ik heb nog genoeg te schrijven vandaag. Ik ben druk bezig met het boek 'De Berg' af te ronden. Dat boek gaat natuurlijk over, je raad het al, mijn/onze beklimming van de Alpe d' Huez. Het zal een goede 80.000 woorden bevatten en, in tegenstelling tot mijn vorige twee boeken, die ik via een POD uitgeverij heb uit gebracht, wil ik nu een heuse uitgever vinden. Ik hou jullie daarvan op de hoogte.
Veel gekrakeel was er natuurlijk over de actie van Pierre Rolland, die er, na het lekrijden van Evans, als een speer vandoor ging. Ook ander coureurs probeerden het en de kritiek op die mannen was niet gering.
Ik breng even een etappe van het vorige jaar in herinnering, waar Andy Schleck last van een doorslaande ketting had of zoiets. Contador zag dat en demarreerde. En terecht, want dat is de essentie van het wielrennen. In die sport help je een gevallen tegenstander niet op als die gevallen is, maar schop je hem nog even voor zijn donder, om hem even goed neer te leggen. Dus, ga nou niet janken dat Rolland had moeten stoppen of niet had mogen aanvallen. Dat is onzin. Als ik, stel dat ik nog wat zou willen bereiken in een carrière of zo, de kans zou krijgen om een medesollicitant op een bepaalde functie zo zwart te maken dat ik die baan kreeg, zou ik het ook doen. (Denk ik, misschien, of zo)
Dat Rolland zich dan weer lullig gaat verontschuldigen dat 'ie niet gehoord had dat Evans was lekgereden is natuurlijk een gotspe. Waarom hebben coureurs dan oortjes in?
Maar goed, gisteren was de fameuze 'SAXO bank' etappe, waarin Karsten Kroon een hoofdrol; speelde, volgens zeggen. Als het waar is, dan hoor. Je kent het verhaal over een of andere man van Kreta die beweerde: 'dat alle Kretenzers liegen" en waarbij hij dus suggereert dat hij als Kretenzer ook liegt dat alle Kretenzers liegen etc., maar ik weet wel dat alle coureurs liegen, nou ja, rekkelijk omgaan met de waarheid in ieder geval.
Vandaag was er een rustdag, morgen en overmorgen de Pyreneeën. Ik ga er voor zitten.
Is het jullie opgevallen dat er geen positief plassende coureur is geweest tot nu toe? Ja, die Gregorio uit de Cofidis ploeg is opgepakt, maar dat was volgens mij voor een andere of een oudere zaak!
Ik heb het nog niet geschreven of ik word een uurtje later geconfronteerd met het feit dat er een coureur is die verdacht wordt op gebruik van een niet toegestaan middel, nou ja, niet toegestaan is veel gezeegd, in ieder geval een middel dat dubieus is. En het is niet de eerste de beste renner die 'gepakt' is, maar het is zowaar Frank Schleck! Hij zou eeen vochtafdrijvend middel gebruikt hebben. Dat doen coureurs om het eventuele echte dopingmiddel uit te plassen. Hij is niet uit de TDF gezet, maar heeft zelf besloten om te stoppen.
Nu gaat de geruchtenmolen natuurlijk echt draaien! Schleck uit de ploeg van Bruyneel/Armstrong.
Bruyneel, de 'baas', die niet naar de TDF ging omdat hij bang was opgewacht te worden door de Gendarmerie i.v.m. de zaak tegen Armstrong. Armstrong, tegen wie de beschuldigingen over gebruik steeds zwaarder werden en die nu een volgend onderzoek boven zijn hoofd hangt.
En ook de Schlecks zijn natuurlijk niet van onbesproeken gedrag. Hun pa is al eens aangehouden met middelen in zijn kofferbak, dus ja?!
Maar goed, die maffe Voeckler heeft het weer gedaan, vandaag. Wat eeen mooie zege en wat verdiend.
donderdag 12 juli 2012
Tourkoorts 3
Tja, na al het gedoe rond mijn eigen "Tour", dus nu maar even een berichtje over de eigenlijke Tour.
Ik ga het simpel zeggen: de Tour is voorbij. Er zijn nog maar drie, hooguit vier kandidaten voor de eindzege, toch?
Wiggins, de topfavoriet, Evans, de schaduwfavoriet, Froome en Nibali. Nu zit die Froome natuurlijk vast in het net van de ploeg van SKY, maar toch kan hij een hele mooie kans maken voor de eindoverwinning. Voor wat betreft het vaderlandse wielrennen kan ik heel kort zijn: het was al over voor het begon. Dit is geen kritiek op de Nederlandse coureurs hoor, integendeel. Maar, hoeveel pech kan je, jaar op jaar hebben? En allemaal van die trieste pech, een man als Wout Poels die een doodsmak maakte en die, hopelijk, ooit helemaal hersteld en zijn veelbelovende carriere voort zal kunnen zetten. Mollema en Gesink die helemaal geschonden de etappe uitreden en die een dag of twee geleden, op weg naar La Planche des Belles Filles, zo krachtdadig in de aanval reden, Karsten Kroon, die zich weer liet zien, Hoogerland die het elk jaar probeert. Nee, aan gebrek aan karakter ontbreekt het niet, da's zeker en ook zeker een pluim waard.
Vandaag was het weer een fraaie rit, met Voeckler in de absolute hoofdrol. Het mannetje mag dan niet al te geliefd zijn in het peloton en een enorme liefhebber van de camera zijn en prachtige smoelen trekken, toch doet hij elk jaar weer zijn kunstje. Ook de Brabantse Pijl was natuurlijk een geweldige overwinning, dit voorjaar. Ik houd wel van dat soort coureurs, hoor.
Vandaag waren E. en ik op bezoek bij mijn schoonmoeder maar kon ik toch een stukje etappe kijken. Mijn schoonmoeder, niet zo piep meer, keek af en toe een stukje mee en kwam ook onder de indruk van het prachtige decor waarin de rit zich afspeelde. En fraaie beelden waren het. Vooral het totaal shot door de heli gemaakt van de Grand Colombier, was adembenemend! Wat een majestueuze omgeving. Heel leuk vond ik de aanval van Jurgen Vandenbrouck, die toch nog een paar secondes meepakte en die weigert zich neer te leggen bij de suprematie van de mannen van Wiggins.
Ok, ok, moet het nu over de 'dopage' gaan? Eigenlijk niet en ik ben er ook nooit echt een fel tegenstander van geweest, hoor. Ik begrijp volkomen dat de mannen extra spullen nodig hebben om zulke afschuwelijke dagen als bijvoorbeeld vandaag (het is ondertussen 12 juli, die etappe met onder andere de Madeleine en de Galibier) door te komen. Dan bedoel ik dus niet dat je maar naar de EPO of modernere varianten van dat middel moet grijpen, maar een infuus met extra voedingstoffen enzovoort kan in mijn ogen wel. Maar daar is de antidoping organisatie dan weer fel op tegen, niets mag parenteraal. Zelf heb ik absoluut koffie (mijn EPO) nodig voor ik opstart in de ochtend en zonder dat kom ik de dag niet tot nauwelijks door.
Maar ik ben als koersliefhebber net even te vaak 'verneukt' om de SKY ploeg te zien als een team dat door alleen maar een perfecte voorbereiding te hebben en door onder andere het boven het hoofd houden van een parasol aan de meet, zo imposant rijdt. Een man als Knees, die 85 kilogram weegt of zelfs meer, en die zo'n strak tempo kan aanhouden bergop? Een man als Wiggins, die zelfs niet zweet tegen de berg op? Ik weet het niet, het is me allemaal wat te braaf om te zeggen dat ze van die topathleten zijn, die zo goed getraind zijn. Een man als Froome die bergop nog in een sprint Cadel Evans eruit rijdt? Hmm!
Maar goed, voor dit jaar is het voor 'ons' al echt afgelopen. Vandaag stapten Mollema, Westra, Ruijgh en Gesink af. Ik begrijp het wel, hoor en verwijt de mannen niks. Het is een vreselijk 'hard labeur' dat koersen en als je dan ook nog eens ziek wordt dan is het helemaal geen doen.
Ik kan me nu helemaal focussen op mijn (schaduw) favoriet, Pierre Rolland, die vandaag weer, net als het vorige jaar, een huzarenstuk uithaalde, door deze prachtige en loodzware rit te winnen.
Nu zit hij wel in de Europcar ploeg, die vlak voor de Tourstart ook al in de problemen kwam door allerlei dopage geruchten, overigens. Maar goed, ik ben een mens en de mensen willen bedrogen worden, hoorde ik altijd zeggen, dus ik geloof dan maar wel in Rolland. Dat gekke mannetje, Voeckler, uit dezelfde ploeg, deed het gisteren ook al zo goed. Al met al toch een Tour om te volgen en van te genieten. Ik kijk ondertussen wel met andere ogen naar al dat klimgedoe, hoor. Ik weet nu zelf hoe cols eruit zien en hoe zwaar het eigenlijk is en hoe steil het naar boven loopt. De camera vertekent de beelden volgens mij behoorlijk. Daar bedoel ik mee dat het veel vlakker of minder steil, dus minder moeilijk lijkkt dan het echt is!
Ik heb dat ervaren op de Alpe d' Huez. Ik rreed aan bushokjes voorbij waarvan ik dacht dat die zo scheef stonden. Maar, ik reed scheef. Die bushaltes waren keurig horizontaal geplaatst met een blok hout eronder, maar vanuit je 'scheve' klim perspectief, zie je dat helemaal anders!
Nog even over Lance Armstrong, die wel heel erg in 'nauwe schoentjes staat' zoals de Vlaming zegt. Hij wordt meer en meer achtervolgd door diverse doping agentschappen en er zij al drie naaste medewerkers van hem voor het leven uit de wielerwereld gezet.
Zelf ben ik nooit een fan van de Texaan geweest, zoals ik al vaak geschreven en gezegd heb. Hij is inderdaad nooit positief bevonden tijdens een Tour en dat moet eigenlijk genoeg zeggen. Maar, ik ben iets te vaak verneukt als koersliefhebber om alles maar als zoete koek te slikken.
Ik ga nog van me laten horen! Goede Tour verder!
Ik ga het simpel zeggen: de Tour is voorbij. Er zijn nog maar drie, hooguit vier kandidaten voor de eindzege, toch?
Wiggins, de topfavoriet, Evans, de schaduwfavoriet, Froome en Nibali. Nu zit die Froome natuurlijk vast in het net van de ploeg van SKY, maar toch kan hij een hele mooie kans maken voor de eindoverwinning. Voor wat betreft het vaderlandse wielrennen kan ik heel kort zijn: het was al over voor het begon. Dit is geen kritiek op de Nederlandse coureurs hoor, integendeel. Maar, hoeveel pech kan je, jaar op jaar hebben? En allemaal van die trieste pech, een man als Wout Poels die een doodsmak maakte en die, hopelijk, ooit helemaal hersteld en zijn veelbelovende carriere voort zal kunnen zetten. Mollema en Gesink die helemaal geschonden de etappe uitreden en die een dag of twee geleden, op weg naar La Planche des Belles Filles, zo krachtdadig in de aanval reden, Karsten Kroon, die zich weer liet zien, Hoogerland die het elk jaar probeert. Nee, aan gebrek aan karakter ontbreekt het niet, da's zeker en ook zeker een pluim waard.
Vandaag was het weer een fraaie rit, met Voeckler in de absolute hoofdrol. Het mannetje mag dan niet al te geliefd zijn in het peloton en een enorme liefhebber van de camera zijn en prachtige smoelen trekken, toch doet hij elk jaar weer zijn kunstje. Ook de Brabantse Pijl was natuurlijk een geweldige overwinning, dit voorjaar. Ik houd wel van dat soort coureurs, hoor.
Vandaag waren E. en ik op bezoek bij mijn schoonmoeder maar kon ik toch een stukje etappe kijken. Mijn schoonmoeder, niet zo piep meer, keek af en toe een stukje mee en kwam ook onder de indruk van het prachtige decor waarin de rit zich afspeelde. En fraaie beelden waren het. Vooral het totaal shot door de heli gemaakt van de Grand Colombier, was adembenemend! Wat een majestueuze omgeving. Heel leuk vond ik de aanval van Jurgen Vandenbrouck, die toch nog een paar secondes meepakte en die weigert zich neer te leggen bij de suprematie van de mannen van Wiggins.
Ok, ok, moet het nu over de 'dopage' gaan? Eigenlijk niet en ik ben er ook nooit echt een fel tegenstander van geweest, hoor. Ik begrijp volkomen dat de mannen extra spullen nodig hebben om zulke afschuwelijke dagen als bijvoorbeeld vandaag (het is ondertussen 12 juli, die etappe met onder andere de Madeleine en de Galibier) door te komen. Dan bedoel ik dus niet dat je maar naar de EPO of modernere varianten van dat middel moet grijpen, maar een infuus met extra voedingstoffen enzovoort kan in mijn ogen wel. Maar daar is de antidoping organisatie dan weer fel op tegen, niets mag parenteraal. Zelf heb ik absoluut koffie (mijn EPO) nodig voor ik opstart in de ochtend en zonder dat kom ik de dag niet tot nauwelijks door.
Maar ik ben als koersliefhebber net even te vaak 'verneukt' om de SKY ploeg te zien als een team dat door alleen maar een perfecte voorbereiding te hebben en door onder andere het boven het hoofd houden van een parasol aan de meet, zo imposant rijdt. Een man als Knees, die 85 kilogram weegt of zelfs meer, en die zo'n strak tempo kan aanhouden bergop? Een man als Wiggins, die zelfs niet zweet tegen de berg op? Ik weet het niet, het is me allemaal wat te braaf om te zeggen dat ze van die topathleten zijn, die zo goed getraind zijn. Een man als Froome die bergop nog in een sprint Cadel Evans eruit rijdt? Hmm!
Maar goed, voor dit jaar is het voor 'ons' al echt afgelopen. Vandaag stapten Mollema, Westra, Ruijgh en Gesink af. Ik begrijp het wel, hoor en verwijt de mannen niks. Het is een vreselijk 'hard labeur' dat koersen en als je dan ook nog eens ziek wordt dan is het helemaal geen doen.
Ik kan me nu helemaal focussen op mijn (schaduw) favoriet, Pierre Rolland, die vandaag weer, net als het vorige jaar, een huzarenstuk uithaalde, door deze prachtige en loodzware rit te winnen.
Nu zit hij wel in de Europcar ploeg, die vlak voor de Tourstart ook al in de problemen kwam door allerlei dopage geruchten, overigens. Maar goed, ik ben een mens en de mensen willen bedrogen worden, hoorde ik altijd zeggen, dus ik geloof dan maar wel in Rolland. Dat gekke mannetje, Voeckler, uit dezelfde ploeg, deed het gisteren ook al zo goed. Al met al toch een Tour om te volgen en van te genieten. Ik kijk ondertussen wel met andere ogen naar al dat klimgedoe, hoor. Ik weet nu zelf hoe cols eruit zien en hoe zwaar het eigenlijk is en hoe steil het naar boven loopt. De camera vertekent de beelden volgens mij behoorlijk. Daar bedoel ik mee dat het veel vlakker of minder steil, dus minder moeilijk lijkkt dan het echt is!
Ik heb dat ervaren op de Alpe d' Huez. Ik rreed aan bushokjes voorbij waarvan ik dacht dat die zo scheef stonden. Maar, ik reed scheef. Die bushaltes waren keurig horizontaal geplaatst met een blok hout eronder, maar vanuit je 'scheve' klim perspectief, zie je dat helemaal anders!
Nog even over Lance Armstrong, die wel heel erg in 'nauwe schoentjes staat' zoals de Vlaming zegt. Hij wordt meer en meer achtervolgd door diverse doping agentschappen en er zij al drie naaste medewerkers van hem voor het leven uit de wielerwereld gezet.
Zelf ben ik nooit een fan van de Texaan geweest, zoals ik al vaak geschreven en gezegd heb. Hij is inderdaad nooit positief bevonden tijdens een Tour en dat moet eigenlijk genoeg zeggen. Maar, ik ben iets te vaak verneukt als koersliefhebber om alles maar als zoete koek te slikken.
Ik ga nog van me laten horen! Goede Tour verder!
maandag 9 juli 2012
Het is gelukt
En ja, het was zwaar, ja, ik heb geleden, ja, ik heb zwarte sneeuw gezien, ja, ik heb in de krampen gereden, ja, gedacht, waar ben je mee bezig eikel, maar: ik heb het gered.
In het kort: er was, dankzij Linda, de echtgenote van Gerard, (een collega van Paul) een adresje gevonden in de buurt van de Alpe d' Huez, een 3 kamer appartement voor 6 tot 8 personen, in een skiressort, dat Oz Station heet, en dat in de buurt ligt van Bourg d' Oisan, het fameuze dorp aan de voet van die befaamde 'Berg', zoals ook de titel is van het boek dat ik over dit avontuur schrijf: 'De Berg'. Met het adresje was niets mis, het was een sober maar goed ingerichte flat. We hadden ruimte zat, zelfs twee badkamers en dat is natuurlijk een enorme luxe. Het jammere was dat dat ressort alleen te bereiken was na een klim van acht kilometer met een stijgingpercentage van 10! %. Zelfs de auto van vriend Frits had het daar niet makkelijk mee. De auto mocht/kon niet naar het eigenlijke verblijf toe, zodat we nog eens veertig hoogtemeters hadden te overwinnen, lopend via trappen of steile paadjes.
Maar een kniesoor die daarop let. We waren in de loop van de zondagmiddag aangekomen en die maandagmorgen maakten we ons 'in fietsrondje'. 'We', waren op dat moment uitgebreid met Gerard, de chef van de winkel waar Paul werkt. Een hele aardige jongen van in de dertig, die met vrouw Linda, schoonzus Judith en drie leuke kleintjes hun tenten hadden opgeslagen in een buur chalet van het onze.
Die maandagmorgen maakten we onze 'opwarmings' tocht. Dat was voor mij de eerste Alpencol in mijn leven. Het was de beklimming van de Col d'Ornon, een mooie, ongeveer acht kilometer lange en 'lopende' klim. Ik kwam zonder al te veel erg boven en voelde me goed en dapper. Ik klom in het spoor van Frits en kon nog blijven praten en mijn aandacht aan de omgeving schenken. Plantjes, bloemetjes, struiken, rotsformaties, slangetjes, hagedisjes, ik zag van alles. Ik kwam, natuurlijk, als laatste boven, maar daar had ik helemaal vrede mee. Nou, dacht ik, als de Alpe ook zoiets is, dan wordt het een makkie. (Little did I know). De afzink van de Ornon werd nogal gehinderd doordat er een heuse wolkbreuk losbarstte en ik mijn eerste alpenklim meteen gepaard kon doen gaan door mijn eerste afzink op een spekgladde weg. Om dan met zestig per uur een bocht in te duiken, is niet echt een pleziertje, maar een kick geeft het wel.
In het dal reden we terug en toen moesten we nog die klim op naar Oz station. Als ik zeg dat dat moeilijk was, lieg ik, het was gewoon kei- en keizwaar. Ik heb vreselijk geleden. Maar, zoals men zegt: 'no pain, no gain'.
De dinsdag was de dag van de aanval op 'De Berg'.
Ieder mens gaat anders met stress om. De een babbelt, de ander checkt zijn druk in zijn banden voor de zesde keer, weer een ander maakt (flauwe) grappen en ik word stuurs en nors en weinig toegankelijk. (Faal) Angst en nervositeit, denk ik. Dan gaan we, vanaf het Staion d'Oz, de afzink in, tegen 70 km per uur en daarna het lange stuk naar le Bourg d-Oisans in. De wind staat tegen. Ik wil wel kopwerk doen, maar aflossen is op deze smalle weg, met allemaal druk verkeer, heel moeilijk. Na een kilometer of tien volgen er twee rotondes en dan het bordje dat naar de Alpe wijst.
Bas gaat er als een speer vandoor en de anderen ook. Ik ga in mijn eigen ritme naar boven. Mijn hartslagmeter geeft 85% aan van mijn maximale hartslag en dat is mooi, want zo rijd niet in het rood, mijn lichaam kan nu nog zijn afvalstoffen afvoeren en zuurstof en voedingstoffen toevoeren in mijn lichaam, bedenk ik allemaal en tot zover het rationele! Dan begint de klim en dan beginnen de emoties en begint het afzien en de pijn. De eerste drie bochten van de klim gaan aan meer dan 10% omhoog.
Korte uitleg voor de niet kenner. Bij een stijgingpercentage van 1 procent ga je een meter hoog per 100 meter. Da's niet veel. Bij 5 % ga je dus, heel goed, 5 meter per 100 meter omhoog. Kijk even in je straat. Een rijtjeshuis is gemiddeld ongeveer, wat, vijf meter hoog? Dus na een blok rijtjeshuizen rijd je ongeveer op het dak van de laatste woning. (een blok is ongeveer 100 meter, ruw gerekend)
Goed, rekensommetje: 8% is dus vijfenenhalf huis per blok naar boven en de Alpe d' Huez is dat dan 1300 huizenblokken lang, een hele stad, dus! Heb je hem in het snotje?
Ik ga niet zielig doen: ik wilde het zelf. Ik heb mezelf aangeboden om die klim te doen en ik ga ook niet lopen janken, hoor!
Maar man, wat een verhalen heb ik te vertellen. Lees binnenkort het boek 'De Berg', waarin ik alles uit de doeken zal doen.
Maar ik zal je in het kort, een Blog moet beknopt zijn, immers, iets vertellen.
De weg gaat steil omhoog, de eerste stukken tot dertien procent. Er zitten 21 haarspeldbochten in die klim, die allemaal vernoemd zijn naar eerdere winnaars. In elke bocht staat een bord met het nummer van die bocht en de naam van een, of meerdere, winnaar(s) op de Alp. (Mijn naam zal daar NOOIT opstaan, overigens.)
Ik word ingehaald, ik haal in, ik zie fietsers op allerlei vreemde tuigjes rijden, ik hoor het geklater van beekjes die zich van de berg naar beneden storten en ik kijk mijn ogen uit naar werkelijk alles.
Het dorpje dat kleiner wordt, de weg die stijgt, de salamandertjes die over de weg glippen, een mooi gekleurd, maar dood vogeltje in het gootje naast de weg, een vrouw van 120 kilo die op een mountainbike probeert naar boven te komen en die tranen van pijn (en spijt) in haar ogen heeft, de man in een wielerhemd waarop staat: Legion d' Entrangere, 5e Batallion de Genie', die me voorbij stormt en waarbij ik denk: Hè, die gasten zitten toch in forten in de woestijn? Kun je daar fietsen dan?
Langzaam vorder ik. Ik bijt me vast in het idee dat ik het doe voor mezelf, voor mijn boek en dat ik, straks, veel later, boven, E. kan bellen en zeggen dat ik er ben en dat ik de kids kan mailen dat pa/opa op de top is!
Tijd speelt geen rol. Tijd is uitgeschakeld. Alleen afstand telt.
Ik maak meters. Ik probeer de afstand naar de top uit te rekenen. Ik moet nog vijf kilometer, da's 50 x 100 meter en dat is 500 x 10 meter en die 10 meter is de kleinste afstand die mijn computertje, angstvallig traag, optelt. Ik moet nu nog 482 x 10 meter is dus zoveel en dan aftellen is ...
Ik weet het niet meer, maar in weer een bocht zie ik het bordje zes? of was het zeven? Kut, ik heb het gemist. Ik wil terug, GVD, welk bordje was het nou? Er staat een man geparkeerd in de bocht! Hij lijkt dood als een pier, bleek blauw, bijna in shock. Oh, het is geen eskimo, grimlach ik met een absurde humor. Maar die gozer heeft een BOLLENTRUI aan? Dat kan toch niet? Dat doe je toch niet? Je hullen in zo'n trui en dan nog minder klimmen dan ik?
Bocht vijf? Fuck welke heb ik dan gemist? Ik dacht dat ik bij zeven was! Es, wat een uitzicht! Jees wat een volk dat naar boven gaat!
Er staat een blonde mevrouw met een camera. Ik zie een reclamebord over Photo Breton.
Ze zet me op de plaat, houd een kaartje op met het adres van de fotowinkel. "Dans ma poche, svp", roep ik en dat doet ze. Ze geeft me, heel sympathiek, nog een duwtje op mijn gat mee. 'Merci pour la touche feminine', doe ik grappig en denk, goh, ik kan nog lullen in het Frans, dus dood ben ik nog niet!
Ik kijk even over mijn schouder naar haar. Ze grijnst, maakt een gebaar van 'Alles' en dan, ja, daar is opeens bocht EEN, ik ben er! Gehaald, even nog maar! Het is nog een kut stukkie, overigens. Ik zie de plek waar die Italiaan, Guerrini, van zijn fiets werd gelopen door een supporter en dan het spandoek: ARRIVEE!!!!!
Ik schakel op mijn buitenblad, ik wil flink doen, het gaat hier iets naar beneden, ik stop 100 meter verder bij een pomp en zijg neer op een bankje, trek mijn telefoon uit mijn achterzak, drink een bidon leeg en bel. E. neemt op en ik huil! Emoties! Hier ben ik, met de boys, twee jaar mee bezig geweest!
Gehaald, boven, geen voet aan de grond gezet, in eenmaal door! E. is blij, feliciteert me en we lachen weer en ik huil weer. Ik beëindig het gesprek, steek op, mag het? Ik mail vrienden en iets later zit ik, weer jankend, aan de koffie, met de maten!
Morgen maar weer eens een Tourblog doen, hè?
Al dat gesnotter? We zijn Nederlanders, toch?
We janken dus niet!
Tja, dat is lijden, maar: gehaald!
Abonneren op:
Posts (Atom)