Wir sind wieder da!

Ja, de titel van het Blog is inderdaad een knipoog naar het boek van Timo Vermes, "Er ist wieder da", voor mij het boek van het afgelopen jaar, en de film die net onder die titel uitkwam, natuurlijk, maar in dit geval wil ik er alleen maar mee zeggen dat het Vaderlandse hardfietsen, om den brode, heette dat dan ooit, "wieder da" is.
(In het boek van Vermes, dat ik jullie van harte aanraad wordt bedacht dat AH, nee niet die super, maar de super megalomane schurk met die initialen en het maffe snorretje, in 2014 weer wakker wordt en door zijn ogen de wereld van nu bekijkt. Ja, er was veel kritiek op het boek. Maar geloof me, de auteur laat alleen het belachelijke zien van het achter een volksmenner aan lopen, een vooral Duits fenomeen, hoewel? Maar, goed, hij doet dat met heel veel humor, nu ja, Vermes, de schrijver dan.)

Nee, het "wieder da", slaat op het feit dat ons land zich weer eens op de internationale (wieler) kalenders zet. (Nu het Oranje voetbal totaal niet meer meetelt op de wereld kalender, dan.) En dat fietsen doet dat wel op een hele fraaie manier, hoor. Er zijn nogal wat nieuwe lichtingen en ook oudere krijgers, die voor het eerst, of opnieuw, doorbraken. Ik noem Mathieu van der Poel, Lars van der Haar, Tom Dumoulin. Maar zeker ook Robert Gesink, die een fantastische remonte had en een geweldige TdF reed en ook nog eens zesde werd in het algeheel klassement? Wat te denken van Bauke Mollema, die de plaats daar onder in nam? Twee Nederlanders in de top tien van de TdF, "waar zullen we het schrijven", zeggen de Vlamingen. Stefan Kruiswijk werd eenentwintigste in zijn eerste TdF. Well? What about that? Hij droeg ook nog eens de bergtrui in de GdI, werd daar ook nog eens zevende in het algemeen klassement! Successen, alleen maar successen. We zijn, als wielernatie, weer op de weg terug, we zijn er (bijna) weer. Dat begon al een tijdje terug met Nikki Terpstra met zijn winst in Parijs-Roubaix, natuurlijk. Terpstra was er ook weer heel dichtbij de winst in diverse klassiekers, het afgelopen jaar, hoor. (En won ook geregeld.)

Nee, ik ga niet alle data en alle Nederlandse successen beschrijven, hoor. Zoek maar op het net, of kijk naar de einde jaars sport overzichten. Feit is, dat wij,als wielren natie weer mee (gaan) tellen. Denk eens aan Wout Poels? Dat is een jonge en rustige Limburgse jongen. Hij treed nooit op de voorgrond, maar zonder die Woutje Poels, had Froome de TdF niet gewonnen, dat is een heel zeker feit. Poels is overigens een Limburger, net als Tom Dumoulin.
Ik schrijf die naam, Tom Dumoulin, en ik hoor dat de hemelen open gaan, er klinkt bazuin geschal en vuurwerk gaat de hemel in. Ja, dat is natuurlijk ook zo. Ik geloof dat er, behalve Eddy, Baron, Merckx, nog nooit zo een talent op de (fiets) wereld heeft rondgereden als die Dumoulin. De man kan, dat ontdekte hij ook dit jaar, bijna alles. Hij is een meester in het tijdrijden, hij kan de kopman uithangen, hij kan de bergen verteren, hij weet hoe hij met tegenslag en narigheid om moet gaan. Kortom: een all-round coureur, met brains en ballen. De manier waarop hij Froome terug pakte en achter zich liet in de VdE etappe, dat was bergop naar Cumbre del Sol, (hij was bijna verslagen), is in onze wielerharten gebakken. Ja, hij werd uiteindelijk zesde overall, helaas, maar wat heeft die man een prestaties geleverd en  hoe werd hij door die wolven aangepakt die hem uiteindelijk te grazen namen? Fantastische beelden in de uitzendingen v\an de VdE! Ik zat met kippenvel en tranen te kijken naar die een na laatste etappe! 

In het veldrijden, de "cyclocross" hebben we al helemaal de heerschappij. Wat het schaatsen is voor ons, Nederlanders, is het veldrijden voor de Belgen, nu ja, de Vlamingen. Ze zenden bijna elke wedstrijd uit van die "krabbers" in de modder, maar ik zeg dat woord met een heleboel respect. Waren het de afgelopen jaren alleen maar Vlamingen op het podium, daar hebben twee Nederlanders wel even korte metten meegemaakt. Lars van de Boom was een van hen. Maar vooral Mathieu van der Poel, zoon van Adri, winnaar van Vlaanderen, WK en een heleboel veldritten en Mathieu dan, kleinzoon van PouPou, hij is een hele jonkie nog, deed van zich spreken en werd wereldkampioen in Tibor. Maar, wat te denken van Lars van der Haar? Hij werd de eerste Europese kampioen en draagt met trots de blauwe trui! Ook die man is al zo een talent en ook nog eens ex-WK. 
Van der Poel won, in zijn WK trui, overigens drie crossen op rij, de afgelopen week, tot groot chagrijn van het Vlaamse cross wereldje. 

Ik geloof het echt: Wir sind wieder da!

Persoonlijk jaar overzicht! (Deel een)

Het is nu de week van en voor Kerst. Traditioneel stop ik eigenlijk al rond vijf december met fietsen. Dat is omdat dat vaak al een slechte periode is, voor wat het weer betreft, maar vooral omdat ik even een maandje niets met de fiets wil doen of te doen wil hebben. Een maandje onthouding doet mijn "goesting" groter worden, als ik weer opstap in januari, mits geen sneeuw of andere narigheid. (Denk hierbij aan de duivensport, dat is een vergelijkbare situatie. Mannetjes duiven worden een tijd bij hun vrouwtjes weggehouden en ze hebben dus dubbele zin om heel snel terug te vliegen!) 
Hoewel er, goede, denk ik, verdragen afgesloten zijn in Parijs heb ik niet het idee dat we binnenkort sneeuw of vorst zullen krijgen. Voor vorst ben ik overigens helemaal niet bang. Tegen kou kun je je weren, toch? Lekker dik jack aan, muts over je oren, onder de helm dan, dat is wel wat gewurm en zo, en ook winterhandschoentjes aan en eventuele overschoenen over de schoenen en de collant en je bent er mee weg. Nee, kou is niet erg, maar sneeuw en gladheid zijn mijn angsten en mijn vijanden. Maar, van wie niet? Je zit niet te wachten op glij- en slippartijen op je mooie fiets en al helemaal niet op een natte "bips" en rug door het opspattende (vries) water. Ja, ik weet het: de mannen en de vrouwen van de "cross" denken daar heel anders over. Maar dat is een apart stel figuren, hoor. Over het algemeen zijn het profs. Die worden betaald. Ik niet, dus.
Nee, in deze periode breng ik de fietsen naar de werkplaats, laat ze een goede beurt geven en dat vervangen, wat vervangen moet worden. Ik neem mijn rust, scheer ook even een tijdje geen benen en poets mijn 'vriendinnen' tot ze glanzen. Ik neem even afstand. Dan heb ik, volgende maand dus, een "broek vol goesting" zo zeggen de Vlamingen en ga ik er extra gemotiveerd weer tegen aan.
Het afgelopen, nu ja, mijn afgelopen, fietsjaar, was geen succes. Ik ben net aan de 5000 kilometer gekomen en ja, da's niet veel, natuurlijk. Ik heb er geen smoezen voor nodig. Het voorjaar was 'kmp' en nodigde niet uit tot fietsen. Er was een vertrouwensbreuk met wat fiets maatjes, enkele sterfgevallen in de familie deden er ook niet aan mee om gelukkig rond je heen te kijken en een conflict op de werkplek was ook niet jofel. (Waar ik eerder vier dagen in de week naar mijn werkplek fietste, werd dat verkort tot twee dagen/week.)
Maar: er is beterschap in zicht. Mijn oudste zoon heeft zich op de "fiets" gestort. Hij schaftte een Bianchi aan, in de originele kleuren, gelukkig. Daarbij een helm ook in die unieke kleur en hij is helemaal klaar om er een goed fiets 2016 van te maken. We maakten samen een eerste rit vanaf Zaanstad naar Purmerend en via A'dam Noord terug. Zijn conditie is uitstekend. Hij moet nog wel wat sturen leren en zo, maar daar heeft hij de hulp bij van een volleerd sturende ouwe heer, zeg maar.

Ons stiekeme plan is om '17, samen de Alp, of de Mont V., te gaan rijden. Hij wordt dan veertig, ik wordt dan 65. Monumenten in je leven, die jaartallen, denken we. En ja, we moeten trainen (en afvallen) als de beesten. Ik weet wat het is om omhoog te rijden. Het is niks, niemendal, er is geen klo.. aan, het is erg naar en nog niet leuk ook. S. moet het allemaal nog ondervinden. Ons plan is om rustig te beginnen. Eerst eens de Amerongense berg, dan de Veluwezoom, Posbank en Emma Piramide, vervolgens Zuid Limburg en de Ardennen en ja, misschien een weekend naar de Jura?

We hebben nog even. Maar: ik zal nooit een verblijf in de Alpen kiezen dat in Oz Station is gevestigd. (Waarom niet? Lees mijn boek: "De Berg" er maar over na.)