Het is alweer even geleden, onze najaarsvakantie. We waren neergestreken in Ho Even, een plaatsje onder de rook van Breda. Nee, Ho Even is een grapje natuurlijk, het is gewoon Hoeven, een boerendorpje met een fraai bungalowpark en zelfs een Appie en een Jumbo.
Dat grapje Ho Even maakte ik tegen de (niet zo) kleine kleindochter, Mia. Ze vertelde het aan haar pa, Serge, en die volgde het niet helemaal. Maar toen vertelde ze dat het Hoeven moest zijn en hij vatte 'em. Soit.
Het park is inderdaad fraai en de chalets, zeg vaste campers, waren behoorlijk comfortabel en fraai gelegen en hadden alles wat een gewone vakantie bungalow ook had, inclusief een overdekt terras, zodat je, tijdens een regenbui, nog lekker droog kon zitten. Ja, en we hadden natuurlijk regenbuien, maar over het algemeen in de late avond en nacht. We konden dus vaak even lekker er op uit en een terrasje pakken, voor een tosti en een drankje, onze, ik geef het toe, hele simpele vakantie geneugtes, maar wij zijn er blij en tevreden mee. (Auto bij je woning parkeren, ideaal)
We meerden eens af in Wuustwezel, in Vlaanderen en daar was ook een 'leuk' terras, met het zicht op de doorgaande weg. We bestelden iets te drinken en; ja, met een tosti. Nu ja, dat ging niet, als we wat wilden drinken alleen, mochten we rustig voor het etablissement blijven zitten, maar als we ook nog wat wilden eten dan moesten we aan de achterkant, uit het zicht van de straat, zijn.
Ja, Hollanders weet je wel, dus vragen waarom en wat de bedoeling daar was en zo. Ja, Belgen weet je wel. Een hoop gestotter en een uitleg van helemaal niks en zo en nee, ja, hoewel en toen van onze kant: "laat maar We geloven jullie". We zaten ondertussen al achter en wilden toen een ijscoupe, maar nee, dat kon ook niet, dat was drinken en dat mocht alleen voor! Nu ja, laat maar, maar hoe Kafkaiaans wil je het hebben?
We vertrokken en ik tankte nog even. Ik rekende af. Veertig cent per liter goedkoper dan in ons land. 40 cent de liter! Jees, hoe kan dat? Maar, schreef een goede maat: 'kijk eens naar de staat van de wegen' en ja, dat is ook zo.
Maar omdat het zulk goed weer was. kon ik dus redelijk vaak fietsen, ware het niet dat ik twee lekke banden kreeg op een dag en ik binnen- en buitenband moest verwisselen. Geen groot of moeilijk karwei, maar een gloednieuwe buitenband op een racefiets velg zetten kost nogal wat van je duimen. Strak man, strak, die buitenbanden!
Enfin, op de vrijdag een ritje gemaakt naar Standdaarbuiten. Ik heb die naam altijd heel fascinerend gevonden, geen idee waar het vandaan kwam. Ik heb het enige tijd verbonden met Standaard Luik, maar dat kon natuurlijk niet en nu geef ik even het woord aan WIKI.
"Er zijn twee verklaringen voor de herkomst van de naam Standdaarbuiten. De eerste zoekt het bij de Sint-Elisabethsvloed in 1421, toen zich ten noorden van het land van Gastel en Barlebosch buitendijks nieuw land in het water begon af te tekenen. Dit nieuwe land, een grote zandbank, werd aangeduid als "'t sant er buyten" of "'t sant daer buyten". Op oude kaarten uit de tweede helft van de 15e eeuw werd deze zandbank reeds beschreven als het Stantderbuyten."
Nu ja, er is niet veel aan aan het dorpje, dat uit een lange en ook nog doodlopende weg bestaat. Het enige opwindende dat ik meemaakte was een postbode die haar ronde deed en een mevrouw met een boodschappentas.
Maar, nee, mot je er niet zijn, dan mot je er niet zijn. Het is een lelijk stuk Nederland en ik geloof dat mijn favoriete schrijver, Roothaert, zich al in niet te positieve bewoordingen over dit stuk Brabant uit laat.
