Onmogelijkheden

 Een dag of wat her kreeg ik een melding van een oud collega en zeg maar, gewoon een vriend, hoewel we niet heel erg dik waren. Nu ja, we werkten samen, rookten af en toe en deden veel dingen samen voor ons werk, maar om nu te zeggen dat we privé ook dingen deden, nee dat is te ver gezocht. We mochten elkaar, zoals gezegd, hadden respect voor elkaar en ja, misschien heb ik hem ooit een klein beetje geholpen in zijn carrière, wie weet. Hij schreef ooit dat ik hem had geïnspireerd om een boekje over zijn verleden te schrijven en ja, dat vond ik dan wel weer heel erg leuk.

Maar goed, hij wist opeens te melden dat hij een hele zware vorm van ca had met allerlei uitzaaiingen, metastases zoals die heten, in allerlei beenderen/botten/ribben. Ja, dat lees je dan en dan denk je: F... .T A.." ", Sh,, " wat nu weer en ja dan is het opeens M. Een hele goede maat, zoals ik al schreef.

Goed, je bent zelf heel erg ver geweest, je hebt die pleuris ziekte zelf gehad, je loopt nog steeds onder controle van twee specialisten, maar, . ik had de mazzel dat ik er vroeg bij was en dat ik het af kon met bestralingen en ja, mijn gabber moet het ook nog eens met chemo doen.

Goh en dat soort zaken en zo, wenste ik hem, maar zelf was hij vrij ongelukkig en vertelde dat het waarschijnlijk onmogelijkheden waren om te genezen. Ik schrok met de vinkentering.

Jees en zo, wat en gelazer. Hij heeft, net als ik een gezin, familie en  al dat gedoe meer en ja, die zal je dus moeten inlichten en "gerust" stellen, want dat is wat je gaat doen, je wil de mensen om je heen niet mee slepen in die narigheid die JIJ tegemoet gaat. Zo werken mensen, nu ja, de marine mensen die ik ken. Ook is dat natuurlijk gezeur, veel m/v werken zo, denk ik.

Nee, ik ben even uitgeluld over die ziekte en zo. M moet het helemaal zelf ondergaan, het enige wat ik kan doen is hem heel veel sterkte wensen, zijn geliefden heel veel sterkte wensen meer kan ik niet.

Dus hierbij: M en gezin: HEEL VEEL STERKTE.

Ik voel me besodemieterd

 En ja, ik voel me echt bedonderd, verneukt, besodemieterd, verraden nu ja, ik voel me niet goed over de overwinning van Tadej Pogacar, Epogacar, zoals hij al genoemd wordt op het net.

Ik moet dit even van me afschrijven, het is een kort verhaal, maar ik wil het even kwijt!

Ja, ik leg dat even uit. We hebben de vreselijke jaren gehad in het fiets gebeuren. We hadden Indurain, we kregen later Froome, we hadden tussendoor noch Riss, hij gooide ooit zijn 10.000 euro kostende tijdrit fiets ergens in een berm, de magoggel, en die schertsfiguren, Ullrich, Landis en Pantani. Daarna een Texaanse crimineel, wiens zeges allemaal zijn weggestreept.

Even leek het beter en mooier, nu ja, schoner te gaan worden. We kregen Wiggins, Froome, Bernal en ja, ook Jonas V. Allemaal hele goeie coureurs en, in mijn ogen, helemaal clean. Nee, hand in het vuur steken? Nee, dat durf ik met niemand in de wielrennerij.

De Tour van dit jaar dan even? 

Men reed als gekken omhoog op het Plateau d'Beille, sneller, nu zogenaamd schoon, dan notoire pakhazen van ooit, Armstrong, Pantani en die zelfde Ullrich. Goed, hij is een topatleet, heeft veel getraind en eet ook goed en heeft prachtig materieel om op te rijden, maar dan zoveel sneller? En ook de tijdritten? Hij reed de Wereldkampioen tijdrijden gewoon weg! 

Nee, ik ben het zat om weer belazerd te worden. Ik wil geen zoveel jaren Epogacar zien. Ik ben gestopt met het kijken naar de TdF, ik denk dat ik het fietsen helemaal voor gezien houdt!

Un autre etappe sans histoire

 Ja en nee, der was weer geen ene moer aan vandaag in deze TdF. Het was weer eens een etappe 'zonder geschiedenis', zoals dat heet. Nee, dus niet veel aan maar de renners maken de koers en zeker na de rustdag. Je kan je er druk over maken, maar het is wat het is,nietwaar?

Goed, het werd een massasprint en Jasper Philipsen wint zijn derde etappe, na een hele mooie lead out van ons aller Matje. Er gebeurde. zoals ik al schreef, niet veel. Het peloton reed en babbelde zich een weg door een allerliefst landschap met hele fraaie dorpjes en stadjes, in de prachtige streken van de Gard en de Herault, vooral bemind bij en door rijkere landgenoten van ons. 

Het enige wapenfeit dat zich voor deed was een ontsnapping van een nobele onbekende, een Franse coureur Gachinard. Hij nam de benen/wielen op 100 km van de meet en werd op 25 kilometer van die streep weer terug gepakt. 

Er was iets grappigs en daarom heb ik zijn foto gekozen. De jongste deelnemer aan deze TdF is ene Johannes Uset van de Noorse Uno X formatie. Hij is nog maar 20! jaar oud/jong. Enfin hij reed lek en werd door een van de ploeg leider wagens terug gereden. Maar die ploegleider reed verkeerd en op een rotonde miste hij de uitslag en moest dus de hele rotonde opnieuw rijden met de coureur op zijn bumper.

Buiten het C (corona) woord, dat heerst in het peloton en in de media, steekt het D (doping) woord ook weer de kop op, vooral in de media. Gisteravond al in de na etappe talk show "Vive la velo" met Karel van Nieuwkerke, met echte en geïnteresseerde gasten.

Hij liet in vergelijking zien dat (o.a.) Pogacar het 'Plateau de Beille', de aankomst van gisteren, aanmerkelijk sneller, vier minuten, was opgereden dan o.a. Pantani en Armstrong, toch allebei bekend om hun niet al te schoon verleden? En ook Bert Wagendorp liet in zijn column in 'De Volkskrant' zijn twijfels blijken en ja, ik heb op een sociaal medium ook wel gehoord dat er mensen zijn die het niet zo geloven. 

Wagendorp schreef dat het afzien van Pogacar (en Vingegaard) een licht verhoogde hartslag, wat hijgen en wat geknipper met de ogen was en ja, nu ja, ik ben eerlijk, ik zag vroeger coureurs over de meet komen, die totaal uit gepierd in de hekken hingen/dan wel O2 ontvingen enzovoort. 

Nee, ik zie dat soort zaken niet meer. Ok, ze trainen beter, hebben lichter materieel, eten anders en gezonder, ok, allemaal juist. Misschien hadden ze zondag wel windkracht zeven mee, de berg op? Ka, het kan, het zal wel. Maar toch?

Heel langzaam bekruipt mij de twijfel, heel spijtig en heel naar. Mocht, ik hoop het van ganser harte niet, het weer tot doping gedoe komen, dan is deze heerlijke sport voor mij meteen voorbij.

Dan zijn we weer terug in de tijden van Armstrong, Bruyneel, Boogert, Pevenage en meer van dat soort idioten. Dan gaat de wielersport echt en terecht naar de kl.... en dan zal ik nooit meer kijken!

(Denk ik?)