Tja, ik weet niet meer exact aan wie ik het beloofd heb, een van oud KM maten denk ik, maar ik wil nu eens dat bericht schrijven over die oude onderofficier die ik gekend heb en die aan Post Traumatisch Stress Syndroom (PTSS) leed, maar dan echt. Niet dat de mensen die later een PTSS hebben opgelopen die niet ECHT hebben, maar deze oud onderofficier was wel heel typisch.
Ik ben natuurlijk helemaal pro PTSS begeleiding en, heb zelf ook een screening gehad, en gelukkig, is die er nu, na de diverse Defensie inzetten vanaf, nu ja, de jaren tachtig? Ik zoek het op, maar ik kom er niet goed uit, het zijn er zo veel die inzet gebieden? Je kunt het allemaal na zien op Google natuurlijk.
Maar goed, het gaat over die ene, oudere, SGTZVP, voor de niet kenners, de tgoenmalige afkorting van een Sergeant Zieken Verpleger. (Nu is het, geloof ik nog een SGTLDGD). Ik leerde hem kennen toen ik, als jonge ZVP der tweede klasse, ik had en zwemdiploma en dat werd je 2e klas, na mijn initiële vakopleiding als ziekenverpleger in het Marine Hospitaal, geplaatst werd in de ziekenboeg van de MKAD. MKAD is KM short voor Marine Kazerne Amsterdam, een van de oudste kazernes die de marine had.
Het was toen een traditionele kazerne, een vooral oud gebouw, met veel nieuwbouw op de opgespoten landerijen. Er was een TOKM gebouwd, een Technische Opleiding KM, daar werden alle mensen die een Machinisten/Elektromonteurs, nu ja, alles wat technisch was, opgeleid, er was een VBS, een Verbindings School. Alle seiners en telegrafisten kregen daar hun opleidingen. Die scholen waren allemaal in redelijke nieuwbouw gevestigd gebouwd in de tijd dat de IJ tunnel werd opgeleverd.
Maar gelukkig diende het oude 'ramschip' Buffel nog steeds als logement schip. Een pantserdekschip, ergens gebouwd in de jaren 1880 en nog steeds met hangmatten uitgerust. Daar sliepen nog steeds matrozen.
Ook gevestigd op het ME, het Marine Etablissement, was een moderne MARVA barak. 'OUT OF BOUNDS' natuurlijk, voor de mannelijke schepelingen. Er hadden een kleine 50 dames hun kamers en ja kerels benne kerels, man er gingen geruchten over dat verblijf?
Iets verderop was er het vrij nieuwe bureau administratie. (Een bureau dat ik, in de nadagen van mijn loopbaan, als nieuwe ziekenboeg mocht innemen, mijn laatste en fraaiste kunstje bij de KM)
Dan waren er natuurlijk nog allemaal bijgebouwen, garages en werkplaatsen en uiteindelijk kwam je aan de Dijksgracht en de ziekenboeg. In de Dijksgracht deinde het voormalige oorlogsschip Hr. Ms. 'Kinsbergen', een schip dat in de oorlog nogal haar sporen had verdiend.
De Ziekenboeg! Tja, de ziekenboeg. Ik denk voor een ieder die er gediend heeft, ik ken onder andere een collega, een Bert, die er ook met gemengde gevoelens over zal denken. Die ziekenboeg was een voormalig tuighuis, er werden masten en stengen en zuks gemaakt/opgeslagen en ja, dat was te merken. Het gebouw was 20 meter lang, 4 meter diep en 15 meter hoog. Om al die masten en stengen en bezanen op te slaan natuurlijk. Het gebouw stamde uit de jaren vijftig van de 18e eeuw en was toen behoorlijk modern geweest. Waarom men er ooit een ziekenboeg had gevestigd is tot op de dag van vandaag een raadsel, maar goed, ze stond daar,met flakkerende witte verf, met vervallen ramen en deuren met een vreselijk krakende trap en, met ja, Ome Bart in de deur!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten