Wie kent hem niet? Hij was hier nog ietsje jonger nog dan vandaag, maar had toen al ide karaktervolle kop van de Jose De Cauwer, ooit groot coureur en ploegmaat van Hennie Kuiper en nu mede commentator op de VRT, die hij nu nog heeft En ja, daar gaat mijn verhaal nu zo ongeveer over op deze rustdag. Le Jour de Repos, zoals dat heet, maar dat wisten jullie volgers natuurlijk al.
Goed, even een nieuwtje uit de TDF. Aru beweerde dat hij echt waar en op zijn communiezieltje zwerend, het helemaal niet doorhad dat Froome een malheur had met zijn voertuigje en ja, hij was gewoon maar gedemarreerd en had toen al spijt en had ridderlijk in de remmen getrokken! Je zag hem toch volle bak vertrekken toen Froome wuifde dat hij hulp nodig had? Ja, hoor, natuurlijk, ik geloof je, zoals ik elke coureur, of toerfietser*, inclusief me zelf, geloof. Maar: wat een l.., die Aru en die Porte! Je had door moeten trekken man, de kanarie in het nauw. Nee, dat was niet sportief, zogezegd! Hebben ze op Gesink gewacht toen die viel? Op Porte of Contador? Nou dan!
Onze oud koningin zei het ooit fraai: "De leugen regeert." Maar goed, Froome heeft Aru een beuk terug gegeven en misschien is de vrede weer wat getekend? Beide coureurs zeiden dat het een 'accidentje' was, de ene was uit zijn pedaal geschoten en de andere had een stuurfoutje gemaakt. "De leugen ... etc."
Ja, even over de commentatoren, zoals ik het al beloofd had in een eerder Blog. Mijn generatie Nederlanders is opgegroeid met het TDF commentaar op de radio. Jan Cottaar was net voor mijn tijd, maar Theo Koomen was wel degelijk heel erg en heel nadrukkelijk aanwezig, vooral achter op de motor waar hij dan live, in zogenaamde "Tourflitsen", verslag deed van de etappe. Etappes die altijd onder verzengende hitte werd verreden, over de steilste cols ter wereld en altijd langs bergbeken met springende forellen.
(Toen de live verslaggeving op tv zijn intrede deed, bleek daar niets van waar te zijn, overigens.) Theo is, helaas, al jaren dood. Even hadden we Barend Barendse, een vrolijke man, die der niks van snapte. Toen het Franse parlement omviel en bekend werd gemaakt dat "Pimflin, (de toenmalige premier), was gevallen" riep Barendse: 'Aan namen heb ik niets, ik moet rugnummers hebben!'
Toen kwam de tv. Bij de NTS, zo heette de omroep toen nog, kwamen een jonge en enthousiaste Amerika idolaat en een doorgerookte Limburgse sportjournalist het verslag doen. Mart Smeets, idolaat van alles wat Amerika, maar vooral Amerikaanse sporten was (hij liet zich, later, helemaal inpakken door Armstrong, die hij als zijn grote vriend beschouwde, hetgeen, later dan, tot zijn neergang leidde, die van Smeets, bedoel ik.)
De Limburger was Jean Nelissen. (Bart Jungmann heeft een fantastisch boek over hem geschreven: "Jean", getiteld. Een boek dat elke liefhebber van sport in zijn boekenkast moet hebben.)
Nelissen was een lopende encyclopedie als het op wielrennen neer kwam, nogmaals: lees/leen/jat het boek. Uren lange reportages voorzag hij van gedegen commentaar, tot het niet meer ging. Zijn alcohol gebruik maakte het onmogelijk om hem nog aan te houden bij de tv. Zijn uitspraak: 'Ik drink niet, ik zuip', heeft hem nog jaren achtervolgd.
Smeets deed het nu samen met onder andere Eric Breukink, de ooit topcoureur die een oor aangenaaid werd door de PDM ploeg. Later versterkte Maarten (Martijn, volgens Gerrie Knetemann) Ducrot, een knap renner die o.a. een etappe won in de TDF, de gelederen. Smeets stopte, hij ging het, aanvankelijk leuke en luchtige programma "De avondetappe" presenteren, waarin de 'Neel', vaak nog hele leuke korte filmpjes maakte, en Ducrot kreeg assistentie van ene Herbert Dijkstra, een amateur schaatser en fietser. Dat werd helemaal niets,niks,nothing,nada,niente.
Toen die twee mannen het ook nog eens bestonden om een hele, ja echt, een hele etappe, vol te lu.... over de zogenaamde oortjes, ben ik definitief overgestapt naar Den Bels, waar Michel Wuyts en de hierboven genoemde De Cauwer het commentaar verzorgden. Ik deed dat al voor de 'klassiekers', die op de vaderlandse tv niet tot nauwelijks aandacht kregen.
De twee zorgen voor zorgvuldig commentaar, met scherpe analyses van de kant van De C. en sterke, doorvragende vragen, van de kant van W. Gelukkig bestaat er ook nog tijd voor de kastelen en rivieren en de vergezichten, maar aan het ge OH van Dijkstra, over bootje roeien op een beekje, om Ducrot te jennen, doen ze niet. De Belse tv is helemaal embedded in de koers en de TDF en hebben allemaal fantastische interviews, van voor de start, met kanshebbers voor die etappe.
*over die wielertoeristen zal ik nog wel eens een fraai verhaal vertellen: ook list en bedrog, daar!
Goed, even een nieuwtje uit de TDF. Aru beweerde dat hij echt waar en op zijn communiezieltje zwerend, het helemaal niet doorhad dat Froome een malheur had met zijn voertuigje en ja, hij was gewoon maar gedemarreerd en had toen al spijt en had ridderlijk in de remmen getrokken! Je zag hem toch volle bak vertrekken toen Froome wuifde dat hij hulp nodig had? Ja, hoor, natuurlijk, ik geloof je, zoals ik elke coureur, of toerfietser*, inclusief me zelf, geloof. Maar: wat een l.., die Aru en die Porte! Je had door moeten trekken man, de kanarie in het nauw. Nee, dat was niet sportief, zogezegd! Hebben ze op Gesink gewacht toen die viel? Op Porte of Contador? Nou dan!
Onze oud koningin zei het ooit fraai: "De leugen regeert." Maar goed, Froome heeft Aru een beuk terug gegeven en misschien is de vrede weer wat getekend? Beide coureurs zeiden dat het een 'accidentje' was, de ene was uit zijn pedaal geschoten en de andere had een stuurfoutje gemaakt. "De leugen ... etc."
Ja, even over de commentatoren, zoals ik het al beloofd had in een eerder Blog. Mijn generatie Nederlanders is opgegroeid met het TDF commentaar op de radio. Jan Cottaar was net voor mijn tijd, maar Theo Koomen was wel degelijk heel erg en heel nadrukkelijk aanwezig, vooral achter op de motor waar hij dan live, in zogenaamde "Tourflitsen", verslag deed van de etappe. Etappes die altijd onder verzengende hitte werd verreden, over de steilste cols ter wereld en altijd langs bergbeken met springende forellen.
(Toen de live verslaggeving op tv zijn intrede deed, bleek daar niets van waar te zijn, overigens.) Theo is, helaas, al jaren dood. Even hadden we Barend Barendse, een vrolijke man, die der niks van snapte. Toen het Franse parlement omviel en bekend werd gemaakt dat "Pimflin, (de toenmalige premier), was gevallen" riep Barendse: 'Aan namen heb ik niets, ik moet rugnummers hebben!'
Toen kwam de tv. Bij de NTS, zo heette de omroep toen nog, kwamen een jonge en enthousiaste Amerika idolaat en een doorgerookte Limburgse sportjournalist het verslag doen. Mart Smeets, idolaat van alles wat Amerika, maar vooral Amerikaanse sporten was (hij liet zich, later, helemaal inpakken door Armstrong, die hij als zijn grote vriend beschouwde, hetgeen, later dan, tot zijn neergang leidde, die van Smeets, bedoel ik.)
De Limburger was Jean Nelissen. (Bart Jungmann heeft een fantastisch boek over hem geschreven: "Jean", getiteld. Een boek dat elke liefhebber van sport in zijn boekenkast moet hebben.)
Nelissen was een lopende encyclopedie als het op wielrennen neer kwam, nogmaals: lees/leen/jat het boek. Uren lange reportages voorzag hij van gedegen commentaar, tot het niet meer ging. Zijn alcohol gebruik maakte het onmogelijk om hem nog aan te houden bij de tv. Zijn uitspraak: 'Ik drink niet, ik zuip', heeft hem nog jaren achtervolgd.
Smeets deed het nu samen met onder andere Eric Breukink, de ooit topcoureur die een oor aangenaaid werd door de PDM ploeg. Later versterkte Maarten (Martijn, volgens Gerrie Knetemann) Ducrot, een knap renner die o.a. een etappe won in de TDF, de gelederen. Smeets stopte, hij ging het, aanvankelijk leuke en luchtige programma "De avondetappe" presenteren, waarin de 'Neel', vaak nog hele leuke korte filmpjes maakte, en Ducrot kreeg assistentie van ene Herbert Dijkstra, een amateur schaatser en fietser. Dat werd helemaal niets,niks,nothing,nada,niente.
Toen die twee mannen het ook nog eens bestonden om een hele, ja echt, een hele etappe, vol te lu.... over de zogenaamde oortjes, ben ik definitief overgestapt naar Den Bels, waar Michel Wuyts en de hierboven genoemde De Cauwer het commentaar verzorgden. Ik deed dat al voor de 'klassiekers', die op de vaderlandse tv niet tot nauwelijks aandacht kregen.
De twee zorgen voor zorgvuldig commentaar, met scherpe analyses van de kant van De C. en sterke, doorvragende vragen, van de kant van W. Gelukkig bestaat er ook nog tijd voor de kastelen en rivieren en de vergezichten, maar aan het ge OH van Dijkstra, over bootje roeien op een beekje, om Ducrot te jennen, doen ze niet. De Belse tv is helemaal embedded in de koers en de TDF en hebben allemaal fantastische interviews, van voor de start, met kanshebbers voor die etappe.
*over die wielertoeristen zal ik nog wel eens een fraai verhaal vertellen: ook list en bedrog, daar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten