Het zou vandaag weer zo een typische etappe worden, zo eentje waarin wel weer een kopgroep zou ontstaan, die het dan vol zou houden tot een kilometer of twintig of zo voor de aankomstplaats, in dit geval Vittel. Vittel is de stad van het bronwater en de stad waar het hoofdkantoor van Nestlé is gevestigd. Nu ja, van het water van Nestlé dan, dat natuurlijk ook al Vittel heet!
Rond een uur of twee zat ik dus op de bank, na zelf een uurtje of wat goed gefietst te hebben. Lekker: door de polders rond Amstelveen, veel Nijlganzen en brandganzen en zo gezien, maar ook een buizerd dook opeens op uit het schoekeloen met een, denkelijk, smakelijke prooi in de bek en ook het weer was voortreffelijk, net als de benen.
Ik had de Michelin (Local) kaarten 307 en 314 opengeslagen voor me liggen om de route per meter na te kunnen gaan, dat lukt wonderbaarlijk wel, over het algemeen en ook de krantenpagina met de namen en rugnummers van de renners.
Om een uur of kwart over twee begon de uitzending, met een korte herhaling van wat er eerder geschiedde. Tot mijn stomme verbazing trok een renner van de Wanty Groupe Gobert op avontuur. En nee, voor mij geen onbekende hoor, het was Guillaume Van Keirsbulck, een niet al te bekende coureur voor de niet kennende kijker, maar een man die de nodige koersen al had gewonnen. Hij sprong vanaf kilometer nul weg en kreeg, tot zijn, maar ook mijn, stomme verbazing, geen enkele collega mee. Daarom niet getreurd, dan maar alleen doorgescheurd, zoiets, moest hij hebben gedacht. In ieder geval, de man reed bijna 190! kilometer op kop, solo.
Voor hen die zelf ook fietsen: ik rijdt graag alleen, ik ben niet zo een groepsdier en al helemaal geen "terrasfietser" en ja, dan kom ik ook wel eens aan 120 of meer kilometers solo. Maar: 190, en dat tegen de 45 per uur, zonder dat je eens uit kunt puffen in het zog van een, of meerdere, renners is wel een hele grote opgaaf, dat kan ik je vertellen uit ervaring.
Het onvermijdelijke gebeurde natuurlijk. Van Keirsbulck werd, zo'n twintig kliks voor de meet, teruggepakt, overleefde nog een tiental km aan de staart van het peloton en sneuvelde en kwam met achterstand binnen. Maar: zijn roem is voor eeuwig gevestigd, natuurlijk! 190 kilometer solo, bijna vijf uur helemaal in je eentje, nu ja, de ploegleider was er dan wel bij, maar alleen op de fiets ben je behoorlijk eenzaam, zei de ervaringsdeskundige, dat is heel zwaar.
Dus ja, de aangekondigde massasprint kondigde zich al aan. Hoe het zo gegaan is, weet ik niet, maar op een kilometer voor de 'Arrivé' in de waterstad, knalden al een hoop coureurs over elkaar heen, onder andere Groenewegen (maar ook Thomas in het geel), lag erbij, maar een selecte groep sprinters naderden wel de meet. Sagan, Degenkolb, Demare, Cavendish zouden de dienst uitmaken in een, tumultueuze sprint. En tumultueus werd het. Waar Demare recht uitging sprinten, zoals een sprint hoort, dook Cavendish nog even, op rechts van Sagan, tegen de dranghekken in het gat 'onderdoor', zoals dat heet. Sagan zag het niet, vertelde hij vol spijt, later. Maar hij stuurde, je zag de beelden, wel bewust naar binnen en verkleinde zo het, overigens nauwelijks bestaande gat, om zo zijn tegenstander in het nauw duwend. 'Hij deelde een kwak uit', zeggen ze de fietskenners dan. Dat mag niet, nu ja, dat is niet fraai om het zo te zeggen, maar het gebeurd. Maar als je dan, na het van je lijn afwijken, ook nog eens een elleboog stoot uitdeelt, dat was heel duidelijk op de beelden te zien, dan ben je crimineel bezig, je laat je tegenstander bewust onderuit gaan. Cav dook tegen de hekken, maakte een pleu... klap, kwam heel ongelukkig terecht en kreeg onder andere ook nog eens John 'beton' Degenkolb over zich heen.
Dat was dus stijlloos en dat besefte de 'king of the bike' zelf ook en trok naar de bus van Dimension Data om het voorval met Cavendish uit te praten. Tja, en coureurs zijn coureurs nietwaar? Marc ging aanvankelijk op de verhalen van Peter in, vertelde voor de camera's een l.. verhaal dat ze altijd vrienden waren geweest en dat hij de Slowaak zo graag mocht en zo, maar diende ondertussen, overigens wel terecht, een klacht in.
Netto resultaat van deze etappe: de prestatie van de arme Guillaume Van Keirsbulck is over een dag of wat al helemaal vergeten, maar de 'kwak' van Sagan zal over jaren nog worden geschreven en gesproken en die You tube filmpjes zullen heel lang blijven bestaan.
Sensationeel was natuurlijk dat Sagan WEL de TDF werd uit gelazerd. Sensationeel, inderdaad. Hij is de wereldkampioen, hij is 'de man' van het fietsen, hij is al jaren gezichtsbepalend voor de koers. Een 'popster', een 'rock en roll' ster op de fiets, dat was hij tot nu toe, voor veel liefhebbers.
Oh ja, Sagan zal terug komen, dat geloof ik direct. Maar op veel sympathie in het peloton zal hij niet mer kunnen rekenen, is mijn idee.
Coureurs zijn net als die olifanten in die Rolo reclame, ze vergeten niet gauw wie hun een kunstje heeft geflikt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten