Dat de wielersport inderdaad een oer katholieke sport was en nog is, werd vandaag weer eens heel duidelijk voor het voetlicht gebracht. Lijden en weer opstaan, het staal allemaal in de bijbel en zo maar de RK kerk maakt het allemaal nog spannender.
Goed: er was de enorme martelgang van Fuglsang, de luitenant van Fabio Aru. Ik schreef gisteren al over die man, een Deense Robert Gesink, zoals hij ooit werd genoemd. Een brekebeen dus en ja, dat was dus zo. Hij reed vandaag met een hand in een splak of een brace, met verband om zijn armen, want een gescheurde pees in zijn elleboog, zuks dan, rond in het peloton. Vanaf kilometer een reed hij al op achterstand. "Jongen", zei ik bij me zelf, "houdt de eer aan jezelf en stop dermee. Later in het seizoen kan je misschien nog wel wedstrijden rijden, maar stop nu, het gaat niet meer." (Zijn ploegarts had het al moeten verbieden, natuurlijk!
De camera bleef hem lang volgen en je zag al hoe moeilijk hij bergop reed, maar, gevaarlijker, hoe moeilijk hij het had met remmen, bergaf. En ja, hij hoorde mijn prevelementje en stapte gelukkig af.
Maar na deze lijdensweg op de Via Dolorosa, zie het prentje, kwam de opstanding van, nee niet Lazarus,maar van twee Lazarussen zelfs! Alberto Contador en Nairo Quintana konden nieuwe benen onder schroeven en zo in deze etappe weer opstaan uit het graf dat voor hen gegraven was, of dat ze zelf misschien groeven en dat op de 'Mur de Peguede'. Een verschrikkelijk ding. Een smal geitenpad, net geasfalteerd met afgrijselijke stijging percentages. Contador en Quintana stonden op uit de dood en leken met plezier naar boven te gaan.
Ik heb genoten van deze rit. Voer voor de voorstanders van de korte etappes. Er was veel te zien en nog meer te genieten. Ja, ik zou inderdaad pleiten voor kortere ritten, maar daar is natuurlijk ook van alles tegen op te merken, maar ook heel veel voor. Vanaf de volgende TDF gaat men al rijden met ploegen van maar acht man, om zo de veiligheid meer te waarborgen, maar ook om de enorme controle, die nu plaats vind in de grote ploegen als SKY en AG2R tegen te gaan.
Over Team SKY gesproken. Is daar nu een heuse en echte paleis revolutie aan de gang, of worden Kwiatkowski en Landa, onder harde omstandigheden voorbereid voor het echte werk, als kopman, in plaats van als meesterknecht? Landa die gisteren voor zijn kopman, Froome, natuurlijk, weg reed en, volgens zeggen, de etappe wilde winnen/bonificatie seconden wilde wegnemen? Of is hij, Landa, bezig om een kopmanschap bij, b.v. Movistar, aan te vragen? Hij was al een beetje klaar met Sky, begreep ik, omdat hij de VDE wilde rijden. Als Spanjaard zou ik dat begrijpen, maar de leiding van Sky zei nee.
Of was het een tactisch plan, zoals dat hij dan Froome zou opwachten of zo? Net als dat Kwiatkowski zou gaan doen? Ik twijfel. Ik twijfel over de onbreekbaarheid van de Engelse club, als ik eerlijk ben.
Wat te zeggen van onze NL teams? Ik beschouw Sunweb/Giant nog steeds als een vaderlandse club, hoor. Lotto/Jumbo natuurlijk al helemaal. Maar, net als men zei van de Engelsen: 'De Britten vechten tot de laatste buitenlander', hoorde of las ik wel eens, is dat bij onze twee nationale teams ook het geval. Roglic, een Sloveen en Bennet, een Nieuw Zeelander, respectievelijk Matthews, een Australiër en Barguil, de Fransman in Hollandse dienst, reden zich het snot voor ogen Matthews deed weer een ardig zaakje voor het puntenklassement en ja, Barguil reed zich bijna (helemaal vast) in de bollentrui.
Helaas viel Bennet uit de voorlopige top tien. Maar hij komt wel terug.
Man, man, man, ik zat daar te kijken, het boek op schoot, Michelin kaart 343 open en man, wat een maffe sport, maar wat een fraai sport is dit toch! Vandaag had ik geen fietsmoment, het regende pijpenstelen vanmorgen. Morgen gaat het weer aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten