Vandaag heeft Froome zijn vierde tourzege behaald. Van harte gefeliciteerd. Het was een krappe zege, die pas vandaag, in de tijdrit werd behaald. Toch is er een smetje op het blazoen van het geel. Froome heeft dit jaar geen enkele etappe gewonnen. Dat gebeurt niet zo vaak. De laatste keer was het Contador, in 2010 die het geel in Parijs kreeg uitgereikt zonder winst oogmerk. Daarvoor waren er nog zes, Greg Lemond, onder andere, maar ook de al lang vergeten Roger Walkowiak? Wie? Walkowiak,ondanks zijn Pools klinkende naam, een heuse (import) Fransman was (denk aan Sarkozy) die, in de jaren vijftig een onopvallende TDF reed, maar, doordat hij ergens in een monster ontsnapping had gezeten, toch het geel behield tot in Parijs. En nee, het was helemaal geen pannenkoek, hoor, hij heeft de nodige overwinningen behaald.
Tja, ik persoonlijk, vond Chris Froome ook niet zijn beste tour rijden, hij viel een paar keer, had meerdere malen pech en ging zowaar tot twee maal het zij terrein in. Dingen die hij de afgelopen jaren nooit deed of die hem nooit overkwamen. En ja, ook vandaag kon hij, op zijn specialisme, geen overwinning boeken, hij werd derde in de tijdrit. Nee, nee, nee, dat is helemaal geen schande, natuurlijk, maar het is, hopelijk, een teken aan de wand. Ik heb nooit onder stoelen of banken geschoven dat de nummer een van de SKY ploeg, mijn type coureur niet is. Teveel bezig met zijn klokje, zijn wattage's, zijn omslag punten en zo voort en zo verder. Nee, dan mannen als Mollema, Barguil, Matthews, De Gendt en natuurlijk Roglic en al die mannen van de Wanty-Group-Gobert, je weet wel, die Belgen in dat fraaie blauwe tenue die hele dagen op kop reden.
Over Roglic, de man die vandaag absoluut zou kunnen winnen: opeens zag ik hem aangeduwd worden door de mekanieker. Hij zou problemen hebben gehad met de derailleur, las ik verder. Er werd helaas toen geen uitleg, op de Belg dan, gegeven, maar ik vermoedde eerst dat hij was lekgereden of misschien wel gevallen. Het koste hem een ereplaats en, wie weet, de overwinning vandaag.
Ik heb me vandaag weer eens lekker dood zitten ergeren aan dat (vreselijke) chauvinistische Franse publiek. Bij de start van Bardet en Barguil kon het gejuich niet op, maar toen de man in het geel vertrok klonk luid boe geroep en ook en route werd hij uitgefloten en nageroepen. Vorig jaar kreeg hij nog urine over zich heen. Dit jaar is dat geloof ik niet gebeurd. Maar, gvd, hoe weinig sportief kun je zijn als publiek? Ik begrijp wel dat jouw lievelingen, Bardet en Barguil, de TDF gaan verliezen aan een haast maniakale man, die alleen maar met, zie boven, bezig is en dat de twee Fransen met een grand coeur koersen en zo. Maar ja, je werk is je werk en Froome doet dat op zijn manier. Dat kun je leuk vinden of niet, maar het is nu eenmaal zo. Indurain deed het zo, Cadel Evans deed het zo. Natuurlijk waren dat niet de fraaiste tours, net zoals ik de tour van dit jaar behoorlijk saai heb gevonden. Er staken wel coureurs boven uit, mannen met leeuwenharten.
Maar goed, morgenavond gaan we naar Parijs, naar het criterium op de l' Avenue des Champs- Elysees endan is het weer tijd voor de post-tour dip.
Daar zal ik morgen iets meer over verhalen en ook over hoe de TDF je leven, als bezield kijker, beheeerst. Maar eerst nog even naar Dionne kijken en morgen naar de wandeletappe naar Parijs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten