De TDF is op een haar na beslist. Vandaag was de op een na laatste kans om het geel aan te vallen en te vernederen. En ja, er is aangevallen en hoe. Maar meer dan kleine bommetjes waren die aanvallen niet. Bardet probeerde het en Aru deed ook zijn best, Uran poogde wat, maar de SKY ploeg en dus Froome, achterhaalde alles en iedereen. Op de flanken van de Galibier, wat een nare berg, ik ken haar/hem, sloeg hij de kop van de hoop op een andere winnaar in. Morgen, met de aankomst op de Izoard, (ken ik alleen van zien) moet het dus gaan gebeuren!
Vandaag was het de dag van onze Lotto-Jumbo ploeg, die met Rogliz een fantastische winnaar in huis had. De ex (jeugd) wereldkampioen schansspringen viel stevig aan, sloeg een kloof en denderde de 26 kilometer lange afdaling en en niemand zag hem meer terug. Chapeau voor die getergde ploeg. Lotto-Jumbo dus, die namen ff sponsoren.
(Rogliz ging eens enorm op zijn plaat tijdens een schans training, moest revalideren en ging daarom fietsen. Dat sloeg aan, zogezegd. Hij heeft ook een geweldige tijdrit in de stevige dijen.)
Vandaag was het ook de dag dat er een stevige plooi zou kunnen worden gelegd in de strijd om het groen, om de groene trui. Ik leg het gedoe van die truien even uit: de eerste gele trui, voor de leider in het algemene klassement, werd pas in 1919 uitgereikt omdat de 'stichter' van de TDF, Henri Desgranges, het wel opvallend vond staan. Overigens heeft de winnaar van 1913, Philippe Thys, ook wat dagen rond gereden met zo een gele trui, die men zelf had aangeschaft en die, het was maar een (1) exemplaar, nog al eens, al dan niet gewassen, van eigenaar wisselde. (Lees: Herman Chevrolet: Het mysterie van de eerste gele trui.)
De beste in het klassement van de klimmers, krijgt een witte trui met bollen, Steven Rooks en Gert Jan Theunisse wonnen die. Ze werd voor het eerst uitgereikt in 1933, de groene trui, daarover meer, werd pas in '53 ingesteld en de trui voor de beste jongere, onder de 23, kwam in 1975 in zwang. Ons land heeft overigens meer groene trui winnaars dan gele trui zeges. Jan Janssen heeft er drie gewonnen en Jan Paul van Poppel een. De witte trui, voor de beste jongere, heeft vijf Nederlandse namen in het boek staan.
Vandaag was het dus weer een oorlog in de echte oorlog. Matthews, de happy Michael, wilde vandaag de aanval op het groen van de 'unglueckigle' (e na u is umlaut) Marcel inzetten. Kittel was al een dag of wat van slag en had een verkoudheid en wat vage buikklachten. (Het zal niet! Drie weken hard in hitte koersen, veel koud drinken en per dag 8000! calorieën verbruiken, ga der eens aanstaan!) Ik had al een beetje in de peiling dat Der Blitz zich niet helemaal senang voelde. Hij oogde de afgelopen dagen niet helemaal goed en ja, Bling deed dat wel, dat ogen. Hij ging dan ook in de aanval, haalde twintig punten in de tussensprint en, GVD, nee hè, daar gaat Marcel tegen de vlakte, in een, ogenschijnlijk, lullige valpartij.
Matthews stoomde door en moest wel af. haken op de tweede klim. Ik weet niet of hij 'happy' werd toen hij (via zijn oortjes) hoorde dat zijn tegenstander af stapte, maar veel tranen zal hij niet hebben gelaten.
"Voetbal is oorlog", zei 'mijnheer' Michels ooit, maar 'wielrennen is moord.' Ik vind het erg voor Kittel, ik mag en mocht hem graag. Hij is een nette sprinter, net als Matthews dat is, overigens. Ondanks de woede van Degenkolb, gisteren. John is natuurlijk extreem gefrustreerd, zijn tweede plek, die van gisteren, was zijn beste uitslag, deze TDF. Maar: voor Giant Sunweb kan het niet op! Drie etappe zeges. de bollen en de groene trui in de ploeg. Vandaag verloor Barguil (Giant Sunweb) overigens een hoop punten aan Van Gendt en aan Rogliz, zijn naaste belagers. Foutje? Niet beter kunnen? Morgen zal ook hij echt aan de bak moeten.
Mijn klim van de dag? Eh, de brug over het Amsterdam Rijn kanaal bij Weesp. Wel 600 meter a drie procent. Tsja.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten