Groenewegen! Groots!

En ja, hoor, daar wastie dan, de eerste sprintzege van Dylan Groenewegen in deze TDF! En hoe! Hij liet zich niet uit de groep smijten door Kristoff, maar 'kwakte' de grote Noor zelf met een forse schouderduw naar buiten en nestelde zich in het wiel van de gangmaker van de nummer 125. Hij kwam, zag ik, dacht ik, veel te vroeg op kop, maar maakte het wel zo sterk en duidelijk af, dat er nog jaren positief over deze sprint gesproken gaat worden. Tja, het is dus duidelijk, Groenewegen is een Mokums lefgozertje, die jonge vent die in Abcoude schijnt te wonen, een paar kilometer van mijn huis. Ik ga eens opletten of ik hem op training tegenkom en ga dan eens in zijn wiel hangen. Mocht het lukken dan horen jullie dat.
Ja en dit was al weer de laatste dag van de tour en, nee, er was niet veel aan aan die laatste dag. Het gewone gedoe, champagne, gebabbel in het peloton, fraaie plaatjes van de Sky ploeg en zo. Behalve de formidabele sprint dan. Dat was echt geweldig. Dus, dit is, gelukkig hoor ik jullie zuchten, mijn laatste TDF Blog. Ik zal binnenkort weer eens mijn visie op de wereld laten lezen in mijn andere schrifturen: "In de Wereld." Want der is natuurlijk van alles gepasseerd. Moeders die scholen aanklagen omdat hun kind niet op een foto stond, een president van een groot land, die steeds meer in het nauw wordt gedreven, een kabinetsformatie die niet op wil schieten en een streng gelovige gristen/de Heere gristen de Heere politicus die beweert dat de artsen in Nederland: "are going to kill you." Al dat lekkers dus voor een volgend en ander Blog. 

'Ja, nee, het was allemaal niet zo spannend, het was een saaie tour', hoorde ik vanavond in de afsluitende "Avondetappe" beweren. Maar: waarom beweer je dat? De TDF is nog nooit zo lang zo spannend geweest. Tot op de een na laatste dag, stonden er nog vier coureurs binnen een minuut of zo van Froome. Is dat niet spannend zat? Froome is ook gewoon maar een mens, hoor. (Hetgeen hij op een geweldige manier liet zien door vanmiddag emotie te tonen en met zijn zoontje, een geinig menneke, op het podium te verschijnen.) Maar: Froome kan aangevallen worden, maar dat moet dan wel gebeuren. Aru dee  ut, een beetje en Bardet ook een beetje, Contador is nog steeds die lastige muskiet die veel aan valt en ja, de Sky ploeg stond vaak onder druk, maar die kerels kunnen het aan. Er zit, vind ik, wat sleet op Froome. Of hij het trucje volgende jaar nog kan herhalen? Ik denk het niet.
Mannen van zijn ploeg zijn gewild in alle teams. Ze zullen weggekocht worden en zelf kopman willen worden. Kwiatkofski en Landa willen hun eigen gang gaan en ook Barguil praat al over een nieuwe ploeg. Matthews zal elders ook genoeg dikke salarissen kunnen verdienen. Kittel gaat al naar Katusha en Kristoff van Katusha naar Quick Step en zo.

Het zij zo, ik had geen zin om weer eens soit te schrijven. Dumoulin rijdt misschien volgend jaar de TDF, misschien niet. In ieder geval kunnen we hem niet in de VDE zien. Die is in september, trouwens. 
Maar, soit, ik heb genoten van deze TDF. Ik vond het spannend, ik heb weer fraaie beelden van het peloton gezien en nog fraaiere beelden van Frankrijk en zo. Nee, morgen is der geen echte tour dip, overigens. Ik leg later wel uit hoe die tour je leven een paar weken beheerst, maar ik vat nu eerste een goed glas gerstenat, een gouwen rakker, een heerlijk helder PIEP op Groenewegen, die brutale Mokumer.

Bedankt lieve lezers/lezeressen voor jullie geduld, bedankt voor de vaak leuke en soms zelfs lieve reacties op mijn schrijfsels. Ik vond het geweldig leuk om te doen en, ijs en weder, ben ik er het volgende jaar weer. Het ga jullie goed, geniet van de rest van de zomer, heb een heerlijke vakantie.
En: ga fietsen!